چهره زشت اعتياد اين روزها در هر جاي شهر خودش را نشان مي‌دهد. پرسه زني مصرف‌كنندگان در كوچه و خيابان‌ها نشان از بي‌توجهي به هشدارهايي است كه متوليان با بي‌توجهي از كنار آن گذشته‌اند و حالا فضاي شهر را آلوده كرده است. فارغ از اين زشتي ظاهري خشونت‌هاي بسياري هم از سوي مصرف‌كنندگان بروز پيدا مي‌كند كه سلامت رواني جامعه را تهديد مي‌كند. نظر به اهميت موضوع، گفت و گوي ما با دكتر مجيد جمشيديان، آسيب‌شناس اجتماعي و مشاور در ادامه مي‌‌آيد.
آقاي دكتر! دليل اينكه مصرف‌كنندگان شيشه با خشونت بسيار دست به اعمال مجرمانه مي‌زنند را چه مي‌دانيد؟
به نظر من تمامي رفتارهاي انسان يك زمينه اوليه و يك سري علل ثانويه دارد. انسان‌ها در طول عمرشان نيازمند يك‌سري تحول‌ها و تغييرات در روحيه و بهره‌مندي از شادي و سرور هستند. دليل اصلي و عمده اينكه معتادان به شيشه دست به يك‌سري اعمال شاقه و فجيع مي‌زنند، اين است كه آنها در دام شيشه و ديگر مواد مخدر و روانگردان اسير هستند و از اين شادي كه نياز فطري‌شان است، محرومند.
آنها به جاي برخورداري از شادي دچار رخوت و تنبلي هستند و همين رخوت هم آنها را به سمت مخدر سوق مي‌دهد تا خود را سرگرم كنند. آنها پس از اينكه شيشه استعمال مي‌كنند اين حس برخورداري از نشاط جاي خود را به حسي از خشونت مي‌دهد. به خاطر همين هم هست كه مصرف‌كننده شيشه بعد از استعمال، همه افراد را دشمنان خود مي‌داند و سعي در انتقام‌جويي از افراد دور و بر خود دارد. مخدرهاي صنعتي مثل شيشه، توهم‌زا هستند. اين مواد صنعتي فرد را از دنياي حقيقي خود به يك فضاي مجازي پر از خشونت مي‌برد و او را سرمست مي‌كند. در حالي كه اين سرمستي كذب است و بي‌شك منجر به بروز خشونت و وقوع حوادث ناگوار خواهد شد. نكته حائز اهميت اين است كه مصرف‌كنندگان شيشه بعد از مدت كوتاهي به شدت بدبين مي‌شوند و همه افراد جامعه و به خصوص اعضاي خانواده خود را دشمنان خود تصور مي‌كنند. شك نكنيد كه استعمال شيشه و مصرف مخدرهاي صنعتي و روانگردان روي عملكرد مغز مصرف‌كننده و رفتار او تأثير مي‌گذارد و به دليل آشفتگي‌هاي ذهني، روان‌پريشي، عصبانيت، اختلالات رفتاري و سوء مديريت و كنترل رفتار و گفتار، شخص معتاد را در دام حوادث ناگوار قرار مي‌دهد و از او يك جنايتكار مي‌سازد.
چگونه مي‌توان بين جامعه و فرد مصرف‌كننده فاصله ايجاد كرد؟
وقتي معتادي شيشه مصرف مي‌كند و راهي خيابان‌ها مي‌شود، ديگر قابل اطمينان نيست و از او هر كاري سر خواهد زد. مردم پس از روبه‌رو شدن با اين افراد ابتدا بايد از آنها دور شوند و اگر اين رفتار كارساز نبود از دست آنها فرار كنند و خود را به اين افراد نشان ندهند.
شايان ذكر است اگر شخص معتادي بخواهد دست به اعمال مجرمانه بزند مردم نمي‌توانند جلوي او را بگيرند. چون او به هر كس كه سر راه خود باشد، آسيب وارد خواهد كرد و برايش اصلاً مهم هم نيست كه چند نفر در معرض سلاح سرد يا گرم او قرار دارند.
به نظر من بهتر است نيروهاي امنيتي كشور با اين افراد برخورد كنند. جدا از خطرناك بودن وجود معتادان در سطح شهر، اين افراد چهره شهر را هم زشت كرده‌اند. عوامل انتظامي بايد معتاداني را كه در گوشه و كنار شهر در حال پرسه زدن هستند، جمع‌آوري كنند و به مراكز بازپروري تحويل دهند.
به نظر شما براي نجات جامعه از اين آسيب اجتماعي چه كار بايد كرد؟
از نظر من نه تنها براي نجات يك فرد بلكه براي نجات يك جامعه از معضل اعتياد به شيشه در مرحله اول مسئولان ما بايد تلاش كنند تا با ايجاد اشتغال و تقليل آمار بيكاري در سطح جامعه و همچنين ايجاد شادي و سرور در ميان مردم، زمينه‌هاي ريشه كن كردن اعتياد در بطن جامعه و گرفتار نشدن افراد ديگر در اين منجلاب را فراهم آورند.
فراموش نكنيم كه اگر جامعه اين بستر را براي افراد فراهم آورد و در پي آن جوانان نيز تنبلي و رخوت را كنار بگذارند و مشغول فعاليت‌هايي همچون ورزش، تفريح و مطالعه شوند ديگر شاهد گرايش افراد به سمت اعتياد و بروز اعمال مجرمانه از سوي معتادان نخواهيم بود.
