هنگام نماز مغرب است كه به مسجد آيت‌الله ايرواني داخل كوچه شهيد مولودي حوالي ميدان راه‌آهن مي‌رسم. قبلا بارها از روبه‌روي اين كوچه عبور كرده بودم و با ديدن تابلوي مسجد، در تصورم يك ساختمان بزرگ با شبستاني فاخر و گسترده شكل مي‌گرفت. اما حالا با حياط و شبستاني كوچك روبه‌رو مي‌شوم كه صف فشرده نمازگزارانش جايي براي ايستادن و اقتدا كردن باقي نگذاشته است. قرار است اين محيط كوچك تا چند لحظه ديگر، شاهد برگزاري مراسم جالبي باشد كه به همت بسيجيان ناحيه سلمان و مسئولان منطقه 11 تهران انجام مي‌گيرد. «تجليل از شهداي وحدت» آن هم در هفته وحدت و درست شامگاه ميلاد پيامبراعظم(ص) و امام جعفر صادق(ع) بهانه‌اي است تا مسيحي و مسلمان، شيعه و سني در كنار هم از خانواده ايثارگران اقليت‌هاي مذهبي تجليل كنند.
دقايقي بعد «كلام الهي» آغاز بخش مراسم مي‌شود و قرائت زيباي حجت‌الاسلام جلالوند امام جماعت مسجد، محفل را گرم مي‌كند. حين تلاوت قرآن، چشمم به درختچه كاج تزئيني مي‌افتد كه آدم را ياد عيد كريسمس مي‌اندازد. روي شاخه‌هاي كاج تصوير دو شهيد ارمني و آشوري ديده مي‌شود كه قرار است از خانواده‌هايشان تجليل صورت بگيرد. پشت آن نيز بنر بزرگي قرار دارد كه به معرفي برنامه پرداخته و كلامي از مقام معظم رهبري در خصوص وحدت بين ملت‌ها و مذاهب آورده شده است.
بعد از تلاوت قرآن نوبت به دكتر سيدمحمد حسيني عضو تشخيص مصلحت نظام و وزير سابق ارشاد مي‌رسد كه دقايقي سخنراني كند. او كلامش را با اين جمله از مولا علي(ع) آغاز مي‌كند: «شنيده‌ام خلخال از پاي دختري يهودي كنده‌اند و اگر مرد مسلماني از شنيدن اين خبر از غصه بميرد، بر او ملامتي نيست.» اين سخن كنايه از اهميت حفظ جان و مال و حريم اقليت‌هاي مذهبي در كشور اسلامي دارد كه با چنين عبارت زيبا و دقيقي از سوي مولا در تاريخ جاودانه شده است. اكنون نيز دكتر حسيني با اشاره به اين سخن، وضعيت اقليت‌هاي مذهبي در ايران اسلامي را مناسب ارزيابي مي‌كند.
از ديگر محورهاي جالب سخنان اين عضو تشخيص مصلحت نظام، بيان خاطره‌اي از حضورش در مراسم ختم يكي از شهداي اهل تسنن مدافع حرم است. حسيني مي‌گويد: وقتي در ختم اين شهيد مدافع حرم حضور يافتم، پدر اين شهيد اهل تسنن كه خود او نيز در كنار فرزندش در سوريه حضور داشت گفت تنها به جهت شركت در مراسم ختم جگرگوشه‌ام به ايران بازگشته‌ام و دوباره به سوريه مي‌روم تا در كنار ساير همرزمانم، از حريم اسلام و اهل بيت در برابر تكفيري‌هاي وابسته به استكبار و ارتجاع منطقه مقابله كنم. بعد از صحبت‌‌هاي دكتر حسيني، كليپي از حضور چند شب پيش مقام معظم رهبري در خانه شهيد روبرت لازار آشوري پخش مي‌شود. در همين حين چشمم به برادر شهيد لازار مي‌افتد كه روي يك صندلي و در گوشه شبستان نشسته است. تصوير او در كنار مادر و برادرش و هنگام ديدار آقا با آنها، حالا ديگر آشناي خيلي از ما ايراني‌ها شده است. واكنش اين برادر شهيد هنگام پخش كليپ، تماشايي است. نوعي حس غرور و خوشحالي در چهره‌اش موج مي‌زند. همانطور كه مادرش در فيلم مي‌گويد رهبر متعلق به آنها هم است و تنها تعلق به مسلمانان ندارد و حالا اشكي كه در چشمان اين برادر شهيد آشوري حلقه مي‌زند، گواهي بر اين سخن است.
بعد از پخش كليپ، نوبت به بخش اصلي مراسم مي‌رسد كه همان تجليل از خانواده ايثارگران است. شهاب حسين‌زاده مجري برنامه نام جانباز محمدرضا قنبري‌كيا را مي‌برد كه با دو عصاي زير بغلش از دست مسئولان منطقه 11 لوح تقدير و هدايايي تحويل مي‌گيرد. بعد از آن برادر شهيد آشوري، روبرت لازار به نيابت از خانواده‌شان لوح تقدير دريافت مي‌كند. در همين حين مادر شهيد لازار نيز از قسمت خانم‌ها بيرون مي‌آيد و با آن لهجه دوست داشتني‌اش حرف‌هايي مي‌زند كه در شلوغي گم مي‌شود. خانواده شهيد عبدالله باقري محافظ محمود احمدي‌نژاد، خانواده ديگري است كه تجليل مي‌شود. بعد خانواده شهيد وهان رشيدپور باب رودي از شهداي ارمني و نهايتا عبدالقادر براجي از جانبازان اهل سنت با صلوات جماعت حضار لوح تقدير و هداياي خود را تحويل مي‌گيرند و مراسم تجليل به اتمام مي‌رسد.
اما حالا كه مراسم رو به اتمام است، جماعت از مجري مي‌خواهند تا شنواي سخنان مادر شهيد لازار باشند. او كه فصاحت كلامش در ديدار با رهبري نيز مورد توجه رسانه‌ها و مردم قرار گرفت، با همان صراحت كلامش پشت تريبون قرار مي‌گيرد و فرياد مي‌زند:درود بر شهدا، خانواده‌شان و امام خميني، من به رهبرم مي‌گويم «اي رهبر آزاده، آماده‌ام آماده...»
سپس ادامه مي‌دهد: شب عيد ما آشوري‌ها بود كه آقا به منزل ما آمدند و ما از آمدن‌شان اطلاعي نداشتيم. من بر خودم و ملت ايران و خانواده شهدا مي‌بالم. من يك ايراني‌الاصل هستم. من الان ايراني نشدم و ساليان درازي است كه ايراني هستم. ما همگي ايراني هستيم و بايد با وحدت كشورمان را آباد كنيم.
