مددكاري خودمان را محك بزنيم

اخيراً خبرهايي در شبكه‌هاي اجتماعي انتشار يافته كه پزشكي براي كمك به بيمار بي‌بضاعت خود، نامه‌اي را به داروخانه مي‌نويسد تا باري از دوش بيمارش بردارد يا دندانپزشكي يونيت دندانپزشكي خود را به خيابان مي‌آورد تا دردي را از بيماران درمان كند و مردم را نسبت به سلامت دهان و دندان حساس كند.
بسياري از اين شيوه‌هاي كمك و مددكاري در حوزه‌هاي اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي در حال ارائه است كه فرد يا گروه بتواند به همنوع خود كمكي كند هر چند ناچيز. حالا به روز مددكاري نزديك مي‌شويم و بايد اين سؤال را از خود بپرسم كه به عنوان يك انسان به همنوع خود چه مددي كرده‌ايم و يا چه باري از دوش آدم‌هاي از جنس خودمان برداشته‌ايم، در اين وانفسايي كه آسيب‌هاي اجتماعي همچون آتش زير خاكستر تهديد جدي به حساب مي‌آيد، ما چه كرده‌ايم؟به عنوان مددكار به داد مددجويان رسيده‌ايم يا فقط با افسوس از كنار همنوعان خود گذشته‌ايم. روز مددكاري همزمان است با ولادت حضرت علي(ع)، نماد مددكاري در تاريخ بشريت. حالا ما مي‌توانيم در حد توان سفيران اين هماي ولايت در مددكاري نيازمندان باشيم در ياري رساندن به همنوعان خود در اين زمينه كه چه خوش گفته است سعدي بزرگ سخن

بني آدم اعضاي يك پيكرند / كه در آفرينش ز يك گوهرند
چو عضوي به درد آورد روزگار/ ديگر عضوها را نماند قرار
گستردگي نيازها و پيچيدگي مسائل اجتماعي هر روز توجه به اين شعر را بيشتر نمايان مي‌سازد، هر‌چند مدد‌كاري به عنوان يك شغل در حرفه‌اي تعريف شده است اما مددكاري مسئوليت‌پذيري در برابر مسائل اجتماعي و فرهنگي است كه مسئوليت بزرگي را بر دوش من و شما انداخته است. با كمي تأمل اگر هر كدام از ما به همنوع خود در شغل‌مان تا حد توان كمك و مددي برسانيم چه ميزان از مسائل و مشكلات به دست خود ما حل خواهد شد؟