سپاه پاسداران انقلاب اسلامي از زمان تشكيل در دوم ارديبهشت ماه ۵۸ تاامروز، همواره آماج انواع دشمني‌ها عليه ماهيت و اهداف خود بوده كه در حقيقت نوعي تقابل نيابتي عليه انقلاب اسلامي بوده است. شناخت محورهاي تقابل داخلي يا بيروني با سپاه در ايجاد بينش نسبت به چرايي اينگونه دسيسه‌ها، گره گشاست:
۱- حذف فيزيكي: ترور اعضاي سپاه پاسداران، نخستين پازل از پروژه پاسدارزدايي از ساختار جمهوري اسلامي بود. گام اول با كشتار بي‌رحمانه پاسداران به عنوان نماد قشر حزب اللهي توسط حزب منحله دموكرات و حتي قبل از تأسيس رسمي سپاه، در غائله كردستان برداشته شد.
ورود گروهك‌هاي معاند به فازِ تقابل ساختاري بانظام مانند فرقان، مجاهدين خلق، حزب خلق مسلمان، پژاك و... سپاه را وارد مرحله جديدي از مسئوليت انقلابي نمود كه ترور گسترده پاسداران را مجدداً در دستور كار ضدانقلاب قرار داد. در ادوار بعد، حذف سپاه به عنوان يكي از اركان جمهوري اسلامي با يك جهش شكلي به شمايل تحريم‌هاي چند گانه و حتي تحريم‌هاي مؤسساتِ مرتبط با سپاه درآمد. هيچ يك از اين حربه‌ها موجب استهلاك اقتدار سپاه و حذف آن نگرديد.
۲- حذف فكري: با شكست دشمن در حذف ساختاري سپاه، حذف نرم و به حاشيه راندن سپاه با كمك عمليات‌هاي رواني در پيش گرفته شد كه به اَشكال مختلف نمود يافت:
الف- تخريب چهره سپاه: تصويرسازي خلاف واقع از فعاليت‌هاي اقتصادي سپاه كه دامنه آن حتي به برخي روزنامه‌هاي غربي ازجمله روزنامه هاي«فايننشنال تايمز» و«لوموند» فرانسه رسيد.
ايجاد ترديد عمومي، فاصله انداختن ميان مردم و سپاه و در نهايت از دست رفتن سرمايه اجتماعي آن و نيز ممانعت از ورود سپاه به تعقيب مفاسد اقتصادي برخي جريان‌ها، هدف اين دست عمليات‌هاي رواني بود.
ب- برچسب زني: واژه‌سازي‌ها و برچسب زني هايي چون: تعلقات جناحي، دولت با تفنگ، دولت سايه، رقابت‌كشي با قلدري، قدرت طلبي و هزاران مفهوم‌سازي حول سپاه از سوي رسانه‌هاي معارض و مغرض داخلي و خارجي، با دستكاري در نگرش عمومي، انزوا و حذف فكري سپاه را در سر مي‌پروراند. اين كاريكلماتورسازي‌ها در هيچ برهه تاريخ متوقف نشد و همچنان هم ادامه دارد.
ج- ايزوله‌سازي سپاه: با گذار سياسي ايران به سمت قدرت‌گيري مجدد نئوليبرال‌ها و خواهان تعامل با غرب به ويژه امريكا، بيش از پيش تلاش شد تا سپاه به عنوان عامل بازدارنده در مقابل تعامل گرايي به حاشيه رانده شود. بدخواهان كه با تئوري‌هاي برچسب زني و تخريب نوعي آسان‌سازي اجتماعي در مسير اهداف خود ايجاد نموده بودند، اين بار با آشكارسازي سياست‌هاي خود، سوار بر گرده برجام به سوي مرزهاي فكري سپاه پاسداران تاختند و با حربه هاي:فشار و تحريم مجدد سپاه، مانع نمايي اين نهاد بر سر راه اعتماد‌سازي و سپس شكاف اندازي ميان سپاه و دولت تلاش شد امتيازهاي بيشتري روانه سبد غرب شود كه با پاتك جمهوري اسلامي و وحدت سپاه و دولت، از همان مسير آمده برگشت داده شدند اما چرا غرب از عوامل ثبات آفريني كه موجب هموار شدن مسير مذاكرات گشت و آن را باید مرهون سپاه دانست، سخن به ميان نمي‌آورد و همواره حذف، انزوا و حتي انفعال اين نهاد را مورد توجه خويش قرار داده است؟
۱- نقش سپاه در مراقبت ساختاري از نظام جمهوري اسلامي، برقراري امنيت عمومي و خنثي‌سازي توطئه‌هاي دشمن از صدر انقلاب تا كنون از مهم‌ترين علل افزايش عناد با سپاه پاسداران است. ايستادگي اين نهاد در مقابل آشوب‌تراشي‌هاي مخالفان انقلاب و اغلب به تحريك استكبار، مانند تحريك برادران عرب با شعار خلق عرب در خوزستان، غائله‌هاي سيستان، آذربايجان و... شورش‌ها و ترور گروهك‌هاي ضد انقلاب، كودتاهاي دروني(به عامليت شريعتمداري و قطب‌زاده) و بيروني(چون كودتاي نوژه) هشت سال جنگ تحميلي و مانند آن به ميدانداري امريكا، از مهم‌ترين عرصه‌هاي نقش‌آفريني سپاه بود كه غرب را در پروژه «ريزش دومينووار انقلاب» ناكام گذارد و بركينه آن افزود.
۲- حضور محوري سپاه در صيانت از دستاوردهاي فكري و آرمان‌هاي انقلاب اسلامي چون ولايت، حقيقت‌طلبي، عدالت، امنيت، شهادت و مانند آن كه راهبردهاي سپاه در ماندگاري و انتقال نسلي آن عاملي كليدي بود، به گونه‌اي كه جوانه‌هاي نوانقلابي مانند شهيد حججي، باآنكه انقلاب را درك نكرده بودند اما پيشتاز و نماد تفكر انقلاب اسلامي در جهان شدند.
عدم انحصار انقلاب به زمان خاصي از تاريخ را معنا كرده و قدرت انقلاب اسلامي را در اجماع اقشار سياسي گوناگون و حتي افكار و اديان مختلف از سراسر جهان به زير چتر انقلاب اسلامي را به زيبايي تمام ترسيم نمودند. اين جوانه‌ها كه تربيت يافته فرهنگ پاسداري هستند خواب را از چشم معاندان ربوده و آنان را به سپاه هراسي دچار كرده است.
۳- قابليت‌هاي بازتوليده شده: توان دفاعي- نظامي سپاه و دستيابي به دانش تجهيزات جنگي و فنون مبارزاتي روز دنيا، جهاد علمي و سازندگي، محروميت زدايي و مديريت بحران‌هاي زيست‌محيطي، اجتماعي و ... اِشراف اطلاعاتي و صدها قابليت ديگر از آن جهت كه در خدمت پيشرفت، آسايش و امنيت ايران اسلامي افتاد مورد كينه توزي و كارشكني خصم قرار گرفت.
