بسیاری از بیمارستان‌ها در حال حاضر با کمبود یا قدیمی بودن تجهیزات روبه‌رو هستند و با توجه به اینکه این مشکلات شامل همان امکاناتی است که برای آموزش و پژوهش مورد استفاده قرار می‌گیرد، بنابراین وقتی صحبت از کمبود امکانات آموزشی و پژوهشی و عدم‌تناسب بین ایجاد امکانات و جذب دانشجو می‌شود، در واقع همین امکانات بیمارستان‌هاست.
معاون آموزشی سابق دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد با اشاره به این مشکل گفت: «یکی از معضلات مهم دانشگاه‌های علوم پزشکی در حوزه آموزشی و پژوهشی، نبود تجهیزات یا کهنه و قدیمی بودن آنهاست.»
دکتر جلیل توکل‌افشاری، با بیان اینکه میزان جذب دانشجو در مقاطع تحصیلات تکمیلی دانشگاه‌های علوم‌پزشکی در سال‌های اخیر رشد قابل توجهی داشته است، افزود: «این رشد، عمدتاً در تعداد دانشجویان علوم پایه دانشگاه‌های علوم پزشکی بوده و توانسته دستاورد‌های خوبی را نیز به دنبال داشته باشد.»
توسعه متناسب نبوده است
وی ادامه داد: «در عین حال متأسفانه نرخ رشد پذیرش دانشجو متناسب با فراهم کردن بستر تحقیقات و آموزش نبوده و بسیاری از مسائل آموزشی و پژوهشی در دانشگاه‌های علوم پزشکی نیاز به تجهیزات و امکانات به روز دارد که یکی از معضلات دانشگاه‌های علوم‌پزشکی در حوزه آموزشی و پژوهشی، نبود این تجهیزات یا کهنه و قدیمی بودن آنهاست.»
معاون آموزشی سابق دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد اظهارکرد: «در رشته پزشکی با توجه به رشدی که در بیمارستان‌ها بوده است تا حد امکان توسعه و جذب تجهیزات را تا اندازه‌ای داشته‌ایم، اما متأسفانه این توسعه متناسب با جذب دانشجو نبوده است.»
دکتر افشاری در ادامه با اشاره به اینکه مسلماً عدم‌تناسب بین جذب دانشجو و امکانات و تجهیزات آموزشی کشور را به هدف ایده‌آل در زمینه آموزش پزشکی نخواهد رساند، گفت: «دانشجویی که در دانشگاه علوم پزشکی آموزش می‌بیند، وقتی می‌تواند با اهداف آموزشی و پژوهشی دانشگاه همراه و متناسب باشد که امکانات و تجهیزات آموزشی و پژوهشی برای آموزش وی فراهم باشد.»
کیفیت متناسب با امکانات
وی تصریح کرد: «در زمینه حل معضل تجهیزات و امکانات آموزشی در دانشگاه‌های علوم‌پزشکی چند راهکار وجود دارد که از آن جمله می‌توان به حرکت از گسترش کمیت به سمت کیفیت در زمینه جذب دانشجوی تحصیلات تکمیلی اشاره کرد. در این صورت باید علاوه بر کاهش جذب دانشجوی تحصیلات تکمیلی، بیشتر به کیفیت متناسب با امکانات موجود دانشگاه‌های علوم‌پزشکی بپردازیم.»
دانشجویان دانشگاه‌های علوم‌پزشکی در دوران تحصیل خود با امکانات بیمارستانی و درمانی سر و کار دارند و زمانی که راجع به کمبود امکانات آموزشی و پژوهشی صحبت می‌شود، بیشتر امکانات بیمارستانی و درمانی مدنظر است، چراکه در دانشگاه‌های علوم پزشکی تمام تجهیزات و امکانات مورد نیاز برای درمان بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، بنابراین وقتی دانشجوی پزشکی از امکانات محروم باشد، نمی‌توانیم تربیت دانشجو را به بهترین نحو انجام دهیم.
