در شرایطی که در حال عبور از تنگناهای تحریمهای ناعادلانه هستیم، بیشک محصول تلاش شاغلان و هنرمندان صنایع دستی میتواند دشواریهای این مسیر را آسان کند و در کنار بخشهایی همچون گردشگری، کشاورزی و صنایع بومی، ما را به سرمنزل مقصود که همانا اقتصاد درون زا و متکی به خود است برساند.
مروری آماری بر وضعیت صنایع دستی کشورمان نشانگر آن است که توجه به این بخش راهکار مؤثری برای رونقبخشی به صادرات غیرنفتی، ایجاد اشتغال، کمک به عبور از تحریمها، تحقق اقتصاد مقاومتی و توسعه پایدار است.
صنایع دستی از منظر اقتصادی، سیاسی و فرهنگی نه تنها متأثر از تحولات سیاسی نیست، بلکه میتواند یکی از راههای مطمئن دولت برای گذار از بحرانها باشد. صنایع دستی به دلیل بینیازی از مواد وارداتی، به ارز وابستگی چندانی ندارد و یک صنعت ارزان، اشتغالزا با بازدهی بسیار بالاست. روند رو به رشد صادرات صنایع دستی نشان میدهد تحرکات سیاسی در سطح جهانی هیچ تأثیری بر این حوزه ندارد و با توجه به ویژگی فرهنگی صنایع دستی، مخاطبان این صنعت فارغ از هرگونه تغییر و تحولات سیاسی در جایگاه تولیدکننده یا مصرفکننده پابرجا خواهد ماند. ایران در کنار هند و چین سه کشور اول جهان در تنوع صنایع دستی هستند. در ایران ۳۷۰ رشته صنایع دستی به ثبت رسیده است و بیش از ۲۶۰ رشته فعال و قریب به ۴۰۰ هزار نفر شاغل حوزه صنایع دستی در کشور ساماندهی شدهاند، اما تعداد فعالان مستقیم و غیرمستقیم این حوزه حداقل دو برابر تعدادی است که ساماندهی شدهاند، یعنی بیش از ۸۰۰ هزار نفر در حوزه صنایع دستی فعال هستند و با اعضای خانواده آنان، اقتصاد خانوار و معیشت حدود ۴ میلیون نفر در کشور وابسته به صنایع دستی است و فروش و صدور دسترنج این عزیزان نیز نه تنها معیشت خودشان را تأمین کرده است، بلکه هر ساله صدها میلیون دلار درآمد ارزی عاید کشورمان میکند. ارائه ایدههای متنوع برای بستهبندی نوین، اجرای شیوههای بازاریابی مؤثر، حرکت بهسمت عرضهای درخور محصولات این هنر صنعت بهجای فروش فلهای، ایجاد شهرهای جهانی صنایعدستی، به روزرسانی و تغییر رویه از طراحی سنتی صِرف به طراحی تلفیقی و امروزی، احیای هنرهای سنتی در حال زوال و ثبت در فهرست میراثجهانی، ارائه راهکارها و توسعه بستر فروش بینالمللی، طراحی و ساخت محصولات ویژه صادراتی مبتنی بر نیازهای بینالمللی و استانداردهای جهانی، تجاریسازی و صنعتیسازی تولید باکیفیت بالا و حداقل هزینههای ساخت، سرمایهگذاری در کارگاههای تولیدی محلی هماهنگ با نیاز بازار و توسعه صادرات از طریق فراهم کردن زمینههای بالندگی این صنعت ازجمله راهکارهایی است که میتواند موجب شکوفایی هرچه بیشتر صنایع دستی ایران و ایفای سهم واقعی این «هنر- صنعت» در اقتصاد مقاومتی و عبور از تحریمها باشد.