وقتی هفته گذشته خبــــر مرگ دســته‌جمعی ماهیان رودخانه مرکزی شهرفریدونکار منتشر شد کسی فکر نمی‌کرد تمام مسئولان این شهر جمع شوند و به جای یافتن علت این اتفاق، فقط تقصیر‌ها را به گردن هم بیندازند و هر کس انگشت اتهام را به سمت دیگری بگیرد و ترجیحشان پاک کردن صورت مسئله باشد تا حل آن. حالا علت مرگ ماهی‌ها سموم کشاورزی و لایروبی نشدن رودخانه و وجود زباله‌ها و کثیفی بیش از حد این گذرگاه آبی عنوان می‌شود. البته عده‌ای هم پایین رفتن سطح آب رودخانه را دلیل خفگی ماهی‌ها می‌دانند. اما هر چه هست ماهی‌ها تلف شدند و کسی هم دقیقاً نمی‌داند چرا...
مرگ هزاران ماهی از نوع کاراس یا هرز ماهی، گامبوزیا و اسلک در رودخانه مرکزی فریدونکنار آنقدر شوک‌آور بود که مردم یک هفته منتظر بمانند تا ببینند مسئولان دلیل این اتفاق را چه چیزی عنوان می‌کنند. ماهی‌هایی که اگر در کشور‌های خارجی بودند حداقل برای زیبایی شهر و جذب توریست هم که شده از آن‌ها حفاظت می‌کردند. اما در فریدونکنار که از این ماهی‌ها حتی برای ارتزاق استفاده می‌شود هم هیچ محافظتی نمی‌شود. حالا برخی لایروبی نشدن و کثیفی بیش از اندازه رودخانه را دلیل این امر می‌دانند و گروهی هم می‌گویند سموم کشاورزی که برای کشت دوم برنج مورد استفاده قرار می‌گیرد علت اصلی این موضوع است. البته بعضی‌ها هم کمبود آب رودخانه، پایین رفتن سطح آن و خفگی را علت اصلی مرگ این ماهی‌ها اعلام می‌کنند. هر چه هست هر کس حرفی می‌زند و همین مسئله نشان می‌دهد این بازی ادامه خواهد داشت. چون وقتی با دستور فرماندار ماهیان تلف شده، از رودخانه جمع‌آوری و دستور مشخص شدن چرایی وقوع این اتفاق به مسئولان مربوطه صادر شد، تنها تناقض گویی‌های مسئولان به گوش رسید و سازمان حفاظت محیط‌زیست هم مثل همیشه نخواست با این مسائل پیش پا افتاده و بی‌ارزش خواب کارشناسانش را به‌هم بزند.
خواب خرگوشی سازمان محیط‌زیست
بعد از مرگ دسته جمعی ماهیان، اولین چیزی که عنوان شد این بود که سموم کشاورزی عامل تلف شدن ماهیان خزری شده‌اند. این ادعا را سرپرست اداره شیلات بابلسر و فریدونکنار کرده بود وقتی که به یکی از رسانه‌های محلی فریدونکنار گفت: «ورود سموم کشاورزی به رودخانه‌های این شهر دلیل اصلی مرگ دسته جمعی ماهیان است، چون در فصل کشت دوم برنج، کشاورزان از سم و کود زیادی در مزارع خود استفاده می‌کنند و پیش از وقوع مرگ دسته‌جمعی ماهیان، باران فراوانی در منطقه باریده که این امر موجب سرازیر شدن آب‌های سطحی آغشته به سموم کشاورزی به رودخانه‌ها شده و مرگ ماهیان را رقم زده است.»
قدرت‌الله دهقان تأکید کرده بود که سموم کشاورزی به دریا وارد نمی‌شود و در رودخانه باقی می‌ماند. اما هنوز حرفهای سرپرست اداره شیلات بابلسر و فریدونکنار به پایان نرسیده بود که مدیر جهاد کشاورزی فریدونکنار به آن واکنش نشان داد و مدعی شد سرپرست اداره شیلات بابلسر و فریدونکنار از این موضوع مطلع نیست که در خردادماه امسال مردم محله ولیعصر (عج) فریدونکنار شکایتی تنظیم کردند که بوی نامطبوع رودخانه این منطقه بسیار آزاردهنده شده است. محمد هادی‌زاده با بیان اینکه از خردادماه تا به امروز، به دلیل اینکه آبی به این رودخانه‌ها نمی‌رسد، به لجن تبدیل شده است، گفت: «کشاورزان به دلیل اینکه آبی در کانال‌ها وجود نداشت، از آب آب‌بند‌ها استفاده می‌کنند.» وی با اشاره به اینکه مدت‌هاست در این شهرستان کشت دوم برنج اتفاق می‌افتد، اما ماهیان رودخانه تلف نمی‌شدند، تصریح کرد: «بحث سموم کشاورزی دخالتی در این موضوع نداشته است. این سخنان در زمانی که کشاورزان به دنبال فروش محصولات خود هستند قابل تأمل است و این سخنان فقط به اقتصاد کشاورزان و درآمد آن‌ها لطمه می‌زند و سود دیگر ندارد.» به هرحال رودخانه‌های فریدونکنار به هر دلیلی که ماهیانش را از دست داده باشد دچار مشکلات زیست‌محیطی فراوانی شده که هیچ سازمان و نهادی نمی‌خواهد مسئولیت آن را بر عهده بگیرد. از سموم کشاورزی و فاضلاب‌های خانگی گرفته تا کم شدن آب و برداشت‌های بی‌رویه از آن.
در این میان سازمان حفاظت محیط‌زیست هم به عنوان متولی اصلی! نمی‌خواهد خودش را درگیر این بازی‌ها بکند. چون در بحث شکار و صید پرندگان آنقدر کم‌اثر و بی‌نتیجه عمل کرده که بداند مردم دیگر انتظاری از آن ندارند.
