جوان آنلاین: دور بودن از درون جامعه باعث ناشناخته ماندن میشود، این روزها ماجرای سازمان تعزیرات و مطلع نبودن بخشی از بدنه جامعه با راههای ارتباطی این سازمان مصداق بارز همین موضوع است. اگر نگاهی به سایت سازمان تعزیرات حکومتی داشته باشید، یک تارنما، شماره تماس ۳ رقمی ۱۳۵ و سامانه پیامکی راههای گوناگونی است که برای طرح شکایت عموم جامعه از گرانفروشی، کمفروشی و احتکار کالا برای مردم ارائه شده است، اما اگر از مردم بپرسید راههای ارتباطی با تعزیرات چیست؟ بسیاری میگویند: «نمیدانیم».
بیشک با توجه به شرایط اقتصادی که در آن قرار داریم بیش از گذشته حضور فعال سازمان تعزیرات در صحنه ضرورت دارد و این حضور بین اخبار و رویدادهای روز مشاهده میشود، اما براستی وظیفه سازمان تعزیرات حکومتی چیست؟ «قانون تعزیرات حکومتی» که وظایف این سازمان را مشخص میکند، در جلسات متعدد مجمع تشخیص مصلحت نظام پس از بحثهای مفصل در ۲۳ اسفند سال ۶۷ در قالب ۵۶ ماده به تصویب نهایی رسید. بخشی از وظایف این سازمان با توجه به قانون تصویب شده شامل برخورد با گرانفروشی، کمفروشی و تقلب، احتکار، عرضه خارج از شبکه، درج نشدن قیمت، اخفا و امتناع از عرضه کالا، نداشتن فاکتور، اجرا نشدن ضوابط قیمتگذاری و توزیع، اجرایی نشدن تعهدات واردکنندگان و تولیدکنندگان در قبال دریافت ارز و خدمات دولتی، نداشتن پروانه کسب واحدهای صنفی و اعلام نشدن موجودی کالاست. همین شرح مختصر از حیطه وظایف این سازمان نشانگر اهمیت حضورش در جامعه است.
این در حالی است که این روزها بخش زیادی از افراد جامعه با این شرح وظایف آشنا نیستند و کارکرد سازمان تعزیرات در جامعه را نمیدانند. سازمان تعزیرات به دلیل اینکه یک سازمان زیرمجموعه از وزارت دادگستری است، آنطور که باید و شاید نتوانسته راههای ارتباطی با سازمان را به مردم معرفی کند. آحاد جامعه از مدیران دولتی اعم از وزرا، معاونان و مشاوران و نمایندگان مجلس به دلیل در صحنه بودنشان، جامعه شناخت بیشتری از آنها دارد، اما سازمان تعزیرات به دلیل نوع عملکرد ذاتی که ضابط است کمتر مورد شناخت قرار گرفته است. همین در صحنه نبودن باعث شده جامعه نتواند ارتباط موثری با این سازمان پیدا کند و در مواجهه با یک تخلف براحتی از کنار آن عبور کند یا به دلیل مطلع نبودن از راههای ارتباطی از شکایت خود صرفنظر کند.
شرایط اقتصادی جامعه نیاز به حضور مستمر ماموران سازمان تعزیرات در قالب گشتهای مشترک تعزیراتی را بیشتر اقتضا میکند، اما این حضور به طور کامل به خواست مردم نیست و بخش کم این ماجرا مربوط به شکایتهای مردمی است. این موضوع در حالی است که در ماههای گذشته مدیران سازمان تعزیرات بارها از جامعه خواستهاند تخلفات را گزارش دهند، ولی درخواست از جامعه برای انجام کاری که تاکنون کمتر انجام دادهاند و حتی راههای ارتباطی با این سازمان برایشان ناشناخته مانده، کمی دشوار است.
بررسی علل ناشناخته ماندن راههای ارتباطی مردم با سازمان تعزیرات ۲ راهکار را مشخص میکند؛ تبلیغ و معرفی به جامعه و برنامههای فوری و عملی برای ارتقا بخشیدن جایگاه سازمان تعزیرات در جامعه. اینکه مدیران سازمان تعزیرات هر از چند گاهی اعلام میکنند اقدامات این سازمان در شرایط کنونی کارساز نیست به این دلیل است که نیاز به حضور از جانب جامعه کمتر احساس شده است. به طور قطع اگر جامعه پل ارتباطی با تعزیرات را بشناسد و زمان شکایت و گزارش تخلف اقدام عملی از این سازمان مشاهده کند، هم وظایف و هم حیطه تصمیمات سازمان تعزیرات حکومتی گستردهتر میشود تا جایی که متخلفان و محتکران این سازمان را به عنوان بالاترین نهاد انضباطی میشناسند. امید است با ارائه اختیار کافی به سازمان تعزیرات حکومتی و پررنگ کردن درجه اهمیت حضور این سازمان در جامعه، سازمان تعزیرات حکومتی و بویژه راههای ارتباطی مردم با این سازمان مهم دیگر در جامعه ناشناخته نباشد.