کاروان اعزامی ایران به بازی‌های آسیایی جاکارتا انتظارات را برآورده نکرد! اگرچه این بازی‌ها با تلاش مثال زدنی و قابل تقدیر ورزشکاران ۶۲ مدال به همراه داشت، اما ایران نه فقط نتوانست کیفیت مدال‌آوری‌اش را نسبت به چهار سال قبل ارتقا بخشد که جایگاه خود را نیز به سادگی هرچه تمام‌تر از دست داد، اتفاقی که بدون شک یک ناکامی بزرگ برای ورزش ایران محسوب می‌شود و قابل پیگیری و بررسی است. با وجود این، جالب است که صالحی‌امیری، رئیس کمیته ملی المپیک در اولین جلسه ارزیابی عملکرد کاروان بازی‌های آسیایی، عملکرد فدراسیون‌ها را صادقانه می‌خواند و تأکید می‌کند: «نگاه تخریبی و انتقادی از فدراسیون‌ها نداریم.»
نگاه رئیس کمیته ملی المپیک قابل هضم نیست. درست در شرایطی که مسئولان بالادستی باید برای روشن شدن دلایل ناکامی ورزش ایران در بازی‌های آسیایی با بررسی‌های همه‌جانبه مو را از ماست بیرون بکشند و رؤسای فدراسیون‌ها را برای پاسخگویی فراخوانند، صالحی‌امیری از مماشات با آن‌هایی می‌گوید که سهم زیادی در این ناکامی دارند، مسئله‌ای که می‌تواند زمینه‌ای برای تکرار این ناکامی باشد.
امروز زمان مماشات و نگاه محبت‌آمیز نیست. امروز زمان بررسی پرونده کاروان اعزامی به بازی‌های آسیایی و پیگیری دقیق عملکرد تک‌تک فدراسیون‌ها و یافتن دلایل ناکامی‌ها و باخت‌هاست، باخت‌هایی که باعث شد کاروان ایران با وجود کسب مدال‌هایی که برای نخستین بار بود که به دست می‌آمد، نتواند دستاورد چهار سال پیش خود را تکرار کند و با یک طلا کمتر به کشور بازگشت. مسئله‌ای که بدون شک باید دلیل آن بررسی شود و این ممکن نیست، مگر اینکه تک‌تک مدیران و مسئولانی که در این ناکامی و عدم موفقیت دخیل بودند برای پاسخگویی پای میز محاکمه کشیده شوند. حال آنکه صالحی‌امیری با تأکید بر اینکه نگاه انتقادی به فدراسیون‌ها نداریم! آب پاکی را روی دست همه ریخت تا مشخص شود قراری بر حسابکشی از فدراسیون‌های ناکام نیست! مسئله‌ای که باعث می‌شود دلیل اصلی عدم موفقیت ایران هرگز مشخص نشد و پرونده این بازی‌ها برای همیشه مسکوت بماند.
این نخستین‌بار نیست که یک مقاوم و مسئول در سطح بالای ورزش با نگاه عجیب و دور از انتظار خود، همه را مایوس می‌کند، مسئولی که انتظار می‌رود با جایگاهی که دارد در راستای ساخت و ساز و حل مشکلات و ضعف‌های ورزش گام بردارد، اما با تفکرات خاصی که دارد مانع از پیشرفت ورزش و حتی حل نقاط ضعف آن می‌شود. نقطه ضعف‌هایی که در جاکارتا یک‌بار دیگر میدان را در اختیار رقبا قرارداد تا ایران را پله‌پله به زیر بکشند و بر سکو‌هایی تکیه بزنند که می‌توانست حق ایران باشد، اگر ورزشکاران با شرایطی بهتر اعزام می‌شدند. مدیریت ضعیف و ناکارآمد، اما بار دیگر موقعیت‌ها، مدال‌ها، موفقیت‌ها و عنوان‌های قابل توجهی را از ایران گرفت، موفقیت‌هایی که بسیاری امروز باید بابت از دست رفتن آن جواب پس می‌دادند، اگر مسئولان بالادستی و مدیرانی، چون صالحی‌امیری در این مقطع حساس تصمیم نمی‌گرفتند نقش فرشته‌های مهربان را بازی کنند. آن‌ها با توجه به جایگاهی که در اختیار دارند باید مسببان این ناکامی‌ها را برای پاسخگویی به صف می‌کردند تا دیگر شاهد از دست رفتن مدال‌ها و عنوان‌هایی نباشیم که حق مسلم ایران است، اما با بی‌کفایتی برخی آقایان از دست می‌رود. چه سود که نگاه آقایان انتقادی نیست و تا زمانی هم که نگاه مسئولان بالادستی به ناکامی‌ها انتقادی نباشد، نمی‌توان امیدی به حل مشکلات، نقاط ضعف و پیشرفت داشت!
