جوان آنلاین: محیط زیست سال‌هاست که وارد شرایط اضطراری شده است. کار به جایی رسیده که رئیس سازمان محیط زیست به روش‌ترین و صریح‌ترین شکل ممکن به بخش کوچکی از مشکلات محیط زیستی اشاره کرده است. صرف نظر از اینکه بیان این سخنان می‌تواند تا حدی نشان دهنده انگیزه مثبت برای تلاش باشد اما یک سوال مهم مطرح است؛ اینکه اگر مس سرچشمه به خاطر تولید مواد شیمیایی موجب مرگ جنین دام‌ها می‌شود، اینکه آب‌های فسیلی را بعد از میلیون‌ها سال با حفر چاه‌های عمیق مصرف کرده‌ایم و اکنون در مناطقی از استان فارس عمق چاه‌ها از پانصد متر هم گذشته، اینکه به‌خاطر نبود راه‌های دسترسی، جنگل‌های ارزشمند بلوط در زاگرس، آنهم در ۶۰۰ نقطه شعله‌ور است و یا آب سد گتوند روی کوهی از نمک دپو شده و آب شیرین و کمیاب آمده از دامنه‌های جنوبی زاگرس را شورتر از آب خلیج فارس کرده و مسائلی از این دست، دقیقا چطور به مردم برمی‌گردد؟ ریختن زباله در دریا و رودخانه‌ها را می‌توان به مردم نسبت داد اما مرگ خاموش جنین یک بز، شصت کیلومتر دورتر از مس سرچشمه چطور می‌تواند به آن روستایی ارتباط داشته باشد که در سکوت به درد حیوان زبان بسته‌اش خیره مانده و نمی‌داند که جنینی مرده به دنیا خواهد آورد؟ در این رابطه روزنامه آرمان با عیسی کلانتری، رئیس سازمان محیط زیست گفتگو کرده است که بخشی از آن را در ادامه می‌خوانید:
عیسی کلانتری در گردهمایی مدیران و کارشناسان روابط عمومی استان‌های این سازمان با تاکید بر اینکه محیط زیست مساله‌ای جهانی است و اولین دشمن محیط زیست مردم و انسان‌ها هستند، گفت: مصرف روز افزون و خارج از تحمل کره زمین، محیط زیست را به «محیط نا زیست» تبدیل می‌کند.
وی با اشاره به عمق فاجعه‌های زیست محیطی در کره زمین گفت: هشت میلیون تن پلاستیک وارد اقیانوس‌ها می‌شود و به‌زودی صید پلاستیک بیش از صید ماهی خواهد بود. معادل یک سوم نفت، انرژی فسیلی سوزانده می‌شود و کره زمین دیگر طاقت این حجم را ندارد. نتیجه این استفاده نامناسب، خشک‌تر شدن مناطق خشک و نابسامانی‌های اقلیمی است که تغییرات ژنتیکی پس از آن ممکن است نسل بشر را ازبین برد. خیلی‌ها نگران تولیدات تراریخته هستند اما به فکر مشکلاتی که از طریق تغییر زیست بوم ایجاد می‌شود، نیستند.
رئیس سازمان محیط زیست در ادامه صحبت‌هایش بزرگ‌ترین مصیبت کشور را بی‌آبی دانست و گفت: موضوعات اقتصادی قابل حل است اما آنچه که حل نمی‌شود، تخریب و آلودگی‌هایی است که عادت شده است. گیاه و حیات وحش و جنگل‌ها به خاطر بی‌آبی از بین می‌رود. در ۶۰۰ نقطه زاگرس، جنگل‌ها در حال سوختن است و اینکه محیط‌بان و جنگل‌بان برود، آتش را خاموش کند که ممکن نیست. شاهد بودید که ساختمان پلاسکو در مرکز تهران سوخت و با این همه امکانات در تهران و کشور نتوانستیم برای آن کاری بکنیم. چگونه انتظار داریم که محیط‌بانان در ارتفاعات و بدون دسترسی به جاده و امکانات، آتش را خاموش کنند؟ در واقع، ما هیچ کاری نمی‌توانیم بکنیم. هورالعظیم همچنان می‌سوزد و ما برای اینکه آرامش روانی ایجاد کنیم، بالگرد برای خاموش کردن آتش فرستادیم اما دلایل اصلی ماندگار است و کسی به آنها توجه نمی‌کند. آب را از محیط زیست گرفته‌ایم.
کلانتری گفت: متاسفانه افتخار می‌کنیم که از عمق ۵۰۰ متری زمین آب برداشت می‌کنیم، اما این یعنی زمین را می‌کُشیم. آب‌های فسیلی میلیون‌ها ساله را تمام کردیم، این تولید و توسعه نیست. اینها محیط زیست را از بین می‌برند. وقتی آموزش عمومی به مردم داده نمی‌شود، مردم فکر می‌کنند کار محیط زیست، فقط محیط‌بانی است.
کلانتری با اشاره به صنعت خودروسازی داخلی، به عنوان صنعت آسیب‌زا و تخریب‌گر محیط زیست افزود: تولید ملی ارزش است، اما اگر ده برابر منفعتش ایجاد آسیب کند، دیگر ارزش نیست. در نتیجه، هزینه واقعی تولید، بسیار بالاتر از هزینه‌ای است که برای مملکت ایجاد می‌کند. اینکه به خاطر خودروهای پر مصرف و غیر استاندارد، هوا و محیط زیست را آلوده کنیم یا برای تولید گوشت، خاک و مرتع را از بین ببریم، ارزش نیست و ضد ارزش است و این موضوع باید برای مردم طرح و شفاف‌سازی شود.
