تغییر دامنه سنی جوانی هر چند سال یکبار و بنا بر ضرورت‌های مهندسی جمعیت مطرح و به موضوع اول شورای عالی جوانان (در صورت تشکیل جلسه) تبدیل می‌شود؛ چنانکه اینبار نیز بعد از ۱۳ سال در هفتادمین جلسه ستاد ساماندهی امور جوانان مطرح شد. بعد از اظهارات وزیر ورزش مبنی بر پیشنهاد تغییر محدود سنی جوانی محمدمهدی تندگویان معاون جوانان وزارت ورزش با اعلام تغییر دامنه سن جوانی به عنوان یکی از دستورات این جلسه از عدم پاسخگویی دستگاه‌های عضو این ستاد درخصوص تغییر دامنه سن جوانی از ۱۵تا ۲۹ سال به ۱۸ تا ۳۵ سال انتقاد کرد و گفت: افزایش سن جوانی بار مالی بر دوش دولت نخواهد داشت.
تعیین دامنه سنی جوانی از سوی دولت‌ها از دو منظر قابل بررسی است؛ اول اینکه دولت‌ها سعی می‌کنند تا مسائل مربوط به دوره جوانی رفع نشده محدوده سنی این دوره را افزایش دهند و با این کار برای وظایف برزمین مانده خود در قبال این قشر زمان بخرند. به تعبیری تغییر دامنه سنی جوانی به معنای تغییر اساسی در اهتمام به امور جوانان، برنامه‌ریزی‌ها، تکالیف قانونی برنامه‌های توسعه و برنامه جامع ساماندهی امور جوانان است. در عین حال وجود مشکلاتی از قبیل: تحصیل، اشتغال و ازدواج موجب شده که مسائل و مشکلات دوره جوانی به سنین بالاتر کشیده شود و دامنه سنی جوانی را طولانی‌تر کند.
با توجه به شرایط کنونی پاسخگویی مناسب به چالش‌ها و مسائل عمده جوانان در محدوده سنی ۱۵ تا ۲۹ سال امکان‌پذیر نیست. علاوه بر این محدوده سنی جوانی کنونی در کشور ما در عمل منجر به کنار گذاشتن قشر عظیمی از جوانان از چرخه توجه و برنامه‌ریزی می‌شود، در حالی که آن‌ها هنوز موفق به رفع مسائل دوران جوانی خود نشده‌اند. مضاف بر اینکه با افزایش سن امید به زندگی و کاهش زاد و ولد الگوی سنی جمعیت در کشور ما متغیر شده است، بر این اساس جمعیت کشور به سالمندی نزدیک و از جوانی دور می‌شود. در نتیجه برای افزایش بهره‌وری نیروی انسانی تغییر محدوده سنی جوانی لاجرم است. علاوه بر اینکه جوان بودن جمعیت کشور‌ها فارغ از تعاریف قراردادی داخلی آن‌ها در مناسبات بین‌المللی به عنوان یک امتیاز به شمار می‌رود. همچنین خارج شدن عده کثیر و قابل توجهی از گروه هدف، باعث سرخوردگی و مقابله جوانانی می‌شود که تازه با وجود سازمان احساس تعلق، امنیت، حمایت، رسیدگی و داشتن پناهگاهی برای گفتوگو و بررسی نیازها، خواست‌ها و مشکلات خود کرده‌اند. محدودتر کردن دوره جوانی بدین معناست که جوانان پس از اتمام ۲۹ سالگی در جرگه بزرگسالان قرار گرفته و انتظارات جامعه بیشتر ناظر به سامان گرفتن، ثبات و پایداری آن‌ها شود. بنابراین این امر ارزش تربیتی داشته و می‌تواند ناظر به استقلال هر چه بیشتر نسل جوان باشد.
تعیین «دامنه سنی جوانی» در کشور‌های مختلف از آنجایی که ناشی از نگرش افراد به این دوره و مسائل مربوط به جوانان است، در کشور ما سن ۱۵ تا ۲۹ سالگی به عنوان دامنه سنی جوانان شناخته شده است، اما این دامنه سنی در میان کشور‌های مختلف نیز متفاوت است؛ به گونه‌ای که در سیاست ملی جوانان کنیا افراد ۱۵ تا ۳۰ سال، آفریقایی جنوبی ۱۴ تا ۳۵ سال، استرالیا ۱۵ تا ۲۵ سال، بنگلادش ۱۵ تا ۳۰ سال، پاکستان ۱۵ تا ۲۹ سال، ویتنام ۱۵ تا ۳۵، سوئد ۱۵ تا ۲۴، چین ۱۴ تا ۲۸، مالزی ۱۵ تا ۴۰ و کشور‌های مشترک المنافع ۱۶ تا ۲۹ سال را دامنه سنی جوانی در نظر گرفته‌اند.
گفتنی است، کمترشدن طیف سنی باعث کم‌شدن جمعیت هدف و به تبع آن کاهش تعهدات دولت در قالب مفهوم جوانی می‌شود؛ از سویی دیگر آسان‌تر شدن برنامه‌ها و تمرکز به سنین بحرانی‌تر از دیگر فواید این امر است.
