شهیندخت مولاوردی، معاون سابق امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایرنا اذعان کرده که در طول چهار سال حضور در این معاونت و سپس حضور یک ساله در سمت دستیار حسن روحانی در امور شهروندی، نتوانسته یک لایحه را هم به مجلس ببرد. او می‌گوید: «بزرگ‌ترین شکستم در دولت یازدهم و دوازدهم این بود که با وجود تلاش‌های بسیار، نتوانستیم حتی یک لایحه برای زنان به مجلس ببریم.» بار‌ها در مورد اصلاح‌طلبان و به ویژه دولتمردان روحانی گفته شده که صرفاً برای کسب رأی و همراه کردن توده‌ها شعار‌های شیک می‌دهند، از حقوق زنان می‌گویند و سایرین هم برای آنان سوت و کف می‌زنند؛ اما در عمل همه چیز در حد همان حرف باقی می‌ماند. با این حال مولاوردی همین کم کاری را هم تقصیر جناح مقابل می‌داند و می‌گوید «مانع جدی از طرف جناح مقابل داشتیم» و بعد در توضیح اقدامات جناح مقابل می‌گوید: «گروه‌های خاصی را می‌فرستادند و سؤال می‌کردند»! یعنی حتی نباید مورد سؤال مخالف واقع می‌شدند و کسی نباید آن‌ها را نقد می‌کرده است! این روال همیشه اصلاح‌طلبان است که کم‌کاری‌ها و بی عملی‌های خود را با فرافکنی تقصیر منتقدان بیندازند. گویی هیچ‌کس نباید با آن‌ها مخالفت کند.
عملکرد شهیندخت مولاوردی در حوزه زنان آن‌قدر برای دولت حاشیه آفرین و هزینه‌زا بود که در دولت دوم روحانی، تصمیم گرفته شد معصومه ابتکار را که عملاً هیچ فعالیت و سررشته خاصی در حوزه زنان نداشت، جای او گذاشتند و او برای خالی نبودن عریضه به سمت ساختگی! دستیار ویژه رئیس جمهور در امور شهروندی رسید که البته با تصویب قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان، رئیس جمهور راضی نشد برای او اجازه ماندن بگیرد و مولاوردی با دلخوری مجبور به ترک نهاد ریاست جمهوری شد. سمت دستیار ویژه رئیس جمهور در امور شهروندی آن‌قدر مهم! بود که با وجود گذشت دو ماه از رفتن مولاوردی هنوز کسی را به جای او در این پست نگذاشته‌اند.
البته خیانت ایشان برای تصویب 2030 را هم به ان اضافه کند 
