علی ربیعی، وزیر سابق کار در مصاحبه با روزنامه دولتی ایران گفته: «وقتی شرایط بهگونهای شود که ارز حاصل از فروش نفت و صادرات غیرنفتی بهسختی وارد کشور شود یا سرمایهگذاری خارجی با مانعتراشی دشمنان ایران مواجه شود، وضعیت خاص و متفاوت خواهد شد. حتی تحریم در دوران دولت آقای احمدینژاد هم به این شدت نبود. تمام کسانی که تحریمها را دنبال میکردند میدانند که این دو تحریم کاملاً با هم متفاوت است». در روزهای اخیر محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه هم در مصاحبه با روزنامه سوئیسی «بازلرتسایتونگ» گفته بود که: «نفتی که اکنون ایران میفروشد، کمتر از مقداری است که قبل از برجام و زمانی که تحریمهای سازمان ملل متحد وجود داشت، فروخته میشد… اروپا هیچ نفتی از ما نمیخرد و تحریمها را اجرا میکند.» روحانی نیز اردیبهشت ۹۷ گفته بود: «چهار سال گذشته میرفتیم با گرفتاری فراوان اسکناس تهیه میکردیم در هواپیما میگذاشتیم، بیمه میکردیم در فرودگاه با ماشین مسلح ارز را در بانک مرکزی میآوردیم…صبح چند گونی دلار را به صرافیها میدادیم، صرافیها هم خداوند عاقبت همه ما را به خیر کند. چطور تقسیم میکردند و به کی میدادند...» در واقع این اعترافها نشان میدهد که برخلاف شعار انتخاباتی حسن روحانی که میگفت: «به عقب برنمیگردیم»، نه تنها به عقب برگشتیم، بلکه عقبتر هم رفتهایم! با این تفاوت که ایران توافق برجام را پذیرفته که به قول روحانی و دولتمردانش قرار بود همه تحریمها را لغو کند. برجامی که ایران مو به مو مفاد آن را اجرا کرده است، اما اوضاع نه تنها بهتر نشده، بلکه بدتر از قبل هم است.