سرویس سیاسی جوان آنلاین: علی شکوریراد، فعال اصلاحطلب و دبیر کل حزب اتحاد ملت، در بخشی از یک مصاحبه درباره مشورت ناپذیری حسن روحانی گفته: «اینکه اصلاحطلبان بتوانند با آقای روحانی از نزدیک صحبت کنند دو بار اتفاق افتاد. یکبار اوایل دولت اول بود و یک بار هم در دولت اخیر. در این دیدارها صحبتهایی شد منتها کاراکتر آقای روحانی این طور نیست که بنشیند چند نفر حرف بزنند و حرفهای آنها را گوش کند و مثلاً جلسه حول دستور بخصوصی نباشد و فقط تبادل نظر باشد. ظاهراً ایشان این کار را مفید نمیداند. من فکر میکنم اگر از ایشان بپرسیم بدترین خاطره زندگیات چیست شاید به آن جلسه دو ساعتی اشاره کند که با اصلاحطلبان برگزار کردند. خب حالا شاید لازم هم نباشد این تبادل نظر با شخص ایشان صورت بگیرد... به نظر من نزدیکان ایشان هم بر همین رویه و چه بسا بدتر هستند. از این حیث راه تبادل نظر مسدود است…»
روشن نیست در حالی که اصلاحطلبان میدانستند که حسن روحانی اهل مشورت و تبادل نظر نیست، چرا در سال ۹۶ مرزهای تخریب و توهین و تهمت را علیه رقبای او درنوردیدند تا روحانی رأی بیاورد! این انتقادات از روحانی دیگر فایدهای ندارد؛ هزار انتقاد تندتر از او هم توسط اصلاحطلبان چیزی را تغییر نمیدهد؛ او تا مرداد ۱۴۰۰ رئیس جمهور ایران است و اصلاحطلبان حامی اصلی او بودند که برای رئیس جمهور شدنش هر کاری کردند. حالا که ناکارآمدی دولت او عیان شده، یادشان افتاده که روحانی اهل تبادل نظر نیست؟!