سنگینی حوادث طبیعی بر دوش فقرا

سرویس جامعه جوان آنلاین: این تحقیق به روشنی نشان می‌دهد، محله‌های فقیرنشین یا گروه‌های خاص طبقه‌ای اجتماعی که در آن ساکن هستند (با توجه به موقعیت هر کشور) بسیار آسیب پذیرند و در میان آن‌ها سالمندان و افراد توانخواه شرایطی به مراتب دشوارتر در حوادثی مانند سیل خواهند داشت.
همین‌طور براساس تحقیق این گروه، نه تنها خانه‌ها بلکه مدارس، بیمارستان‌ها و مراکز پزشکی این مناطق نیز اغلب یا بیمه نشده‌اند یا به علت نبود کمک‌های مردمی نسبت به محله‌های مرفه و متمول، ساختمان‌های نامناسبی دارند. مردم در اغلب این محله‌ها امکان مشارکت ندارند و حتی امکان و دانش حضور در جلسات محلی را هم پیدا نمی‌کنند. در مورد یکی از محله‌های پرجمعیت در جنوب شیکاگو که ساکنان آن آفریقایی- امریکایی با درآمد متوسط هستند، این گروه متوجه شدند، شهرداری ساخت و تجهیز امکانات و سازه‌های بازدارنده سیل را در این محله به کندی پیش برده است. چون معمولاً بودجه‌های مصوب‌شده برای این مناطق به مراتب کمتر از محله‌های اعیان‌نشین است. از طرف دیگر این مردم نفوذ کافی برای پیگیری و شکایت از کارکنان دولت را ندارند و حتی اگر شکایت هم بکنند کسی صدای آن‌ها را نمی‌شنود. وجود فضای سبز، پارک‌های بزرگ، استادیوم‌های ورزشی و زمین‌های وسیع بازی در محوطه پر شمار ساختمان‌های مدارس در ساخت‌و‌ساز‌های شهری یکی از مهم‌ترین عواملی است که امکان کنترل سیل و کاهش تخریب آن را فراهم می‌کند.
حالا می‌توان این پرسش را طرح کرد که در کدام یک از شهر‌های ما این تمهیدات در شهرسازی لحاظ شده است؟ حالا از کمی بالاتر به این شرایط نگاه کنیم. به این ترتیب نه فقط در مورد شهر‌ها بلکه در ابعاد وسیع‌تر در مورد استان‌ها نیز می‌توان به صراحت گفت: استان‌های فقیر و کمتر توسعه‌یافته از منظر تخریب و هم از منظر پیگیری بازسازی بعد از تخریب، مشکلات زیادی پیش رو دارند.