کد خبر: 954723
تعداد نظرات: ۳ نظر
تاریخ انتشار: ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۲۲:۲۳
شواهد و قرائن و حتی اظهارات امریکایی‌ها خلاف ادعای در پیش بودن جنگ است، اما برخی در داخل با شبح خودساخته جنگ به درون لانه می‌خزند.
مهدی پورصفا
سرویس سیاست جوان آنلاین: سال پیش و زمانی که فشار برای مذاکره دوجانبه بین ایران و امریکا در جریان بحران ارزی تابستان بالا گرفت و برخی زمزمه‌ها برای تغییر رویه در پرونده هسته‌ای وماجرای برجام مطرح شد، مقام معظم رهبری طی سخنانی در جمع اقشار مختلف مردم نکات مهمی را به خصوص در مورد هرگونه تهدید نظامی علیه نظام جمهوری اسلامی بیان فرمودند.
ایشان خطاب به مسئولان و افکار عمومی فرمودند: مسئله جنگ را صریحاً مطرح نمی‌کنند، اما درصددند با اشاره و کنایه، «شبح جنگ» را ایجاد و بزرگ کنند تا ملت ایران و یا ترسو‌ها را بترسانند. جنگی رخ نخواهد داد چرا که ما مثل گذشته هیچ وقت شروع کننده جنگ نخواهیم بود و امریکایی‌ها هم حمله را آغاز نمی‌کنند، چون می‌دانند که صددرصد به ضررشان تمام خواهد شد زیرا جمهوری اسلامی و ملت ایران ثابت کرده‌اند به هر متعرضی، ضربه بزرگ‌تری وارد خواهد کرد. آن‌ها ممکن است خیلی چیز‌ها را نفهمند، اما احتمالاً اینقدر می‌فهمند که نتیجه تعرض به ایران را تصور و درک کنند.
حالا و درسالگرد خروج امریکا از برجام و برخی اقدامات ایران در مقابل عهدشکنی‌های امریکا و اتحادیه اروپا بازهم بحث حمله نظامی به ایران در فضای عمومی کشور از طریق رسانه‌های غربی و برخی جریان‌های داخلی بالا گرفته است. به خصوص آنکه مقامات ارشد امنیتی امریکا از جمله جان بولتون مدعی هستند، تحرکات نظامی اخیر در منطقه خلیج فارس به منظور آمادگی در مقابل ایران صورت می‌پذیرد.
در این میان نگاهی به تاریخ و تهدید‌های قبلی به خصوص در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما نشان دهنده پوچ بودن چنین تهدیداتی است.

عربده‌های تو خالی
استفاده از اهرم نظامی برای تهدید ایران در راستای پذیرش شروط امریکا و رژیم صهیونیستی روی میز مذاکره قدمتی به اندازه پرونده هسته‌ای ایران دارد. شاید بیشترین شباهت با شرایط فعلی را بتوان بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ مشاهده کرد که پیشرفت ایران در برنامه هسته‌ای و اضافه شدن سانتریفیوژ‌های جدید سبب شده بود تا تهدیدات گوناگونی علیه ایران چه به صورت سربسته از سوی امریکا و چه به صورت آشکار از سوی رژیم صهیونیستی علیه ایران مطرح شود.
این تهدیدات با آمادگی‌های فراوان نظامی نیز همراه بود، به عنوان مثال فرماندهی نیرو‌های امریکایی درسنتکام مانور‌های گوناگونی برای مقابله با مین ریزی در خلیج فارس و دریای عمان اجرا کرد که جدی‌ترین آن‌ها در دوره ریاست جیمز متیس وزیر دفاع سابق امریکا بر این فرماندهی با مشارکت نزدیک به ۱۳ کشور به اجرا در آمد.
در کناراین صنایع نظامی بویینگ نیز با ساخت بزرگ‌ترین بمب قابل نفوذ که توانایی نفوذ به عمق ۲۵ متری زمین را داشت، از آمادگی امریکا برای حمله به ایران خبر می‌داد. این بمب‌ها قرار بود که از بمب افکن‌های بی-۲ و بی-۵۲ برای انهدام تأسیساتی همچون فردو پرتاب شود.
از سوی دیگر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به صورت مداوم پیشرفت ایران را برای این رژیم غیرقابل تحمل اعلام می‌کرد و بلافاصله گزینه بمباران سایت‌های هسته‌ای ایران را روی میز گذاشت.
اگرچه این ادعا از نظر صاحب‌نظران نظامی حتی نزدیک به توانمندی‌های نیروی هوایی این رژیم نبود، با این حال نتانیاهو تمام تلاش خود را برای معتبر نشان دادن خود به کار برد. جالب اینجاست که رژیم صهیونیستی در این زمینه از پشتیبانی نشریات غربی نیز برخوردار بود و بسیاری از تهدیدات این رژیم با آب و تاب بسیار منعکس می‌شد.
به‌عنوان مثال در سال ۲۰۰۸ رژیم صهیونیستی مانوری به نام اسپارتان ۸ را بر فراز دریای مدیترانه با شرکت نزدیک به ۱۰۰ جنگنده اف ۱۵ و اف ۱۶ انجام داد. در این رزمایش به ظاهر نیروی هوایی رژیم صهیونیستی پرواز در مسیر طولانی برای بمباران مواضع را تمرین کرد. روزنامه نیویورک‌تایمز با پرداختن به این موضوع مانور رژیم صهیونیستی را یک پیام جدی برای حمله غافلگیرانه به ایران دانست و فایننشال تایمز نیز یک صفحه کامل را به چاپ این مطلب اختصاص یافت.

دروغ‌هایی که بعد‌ها آشکار شد
‌با این حال انتشار اطلاعات بعدی در آینده نشان داد که این مانور حتی یک شلیک مشقی نبوده است. تحلیل اطلاعات سیگنالی این مانور نشان داد که اساساً هواپیما‌های رژیم صهیونیستی هیچ تمرین جدی را انجام نداده بودند و حتی یک افسر کهنه کاراطلاعاتی این مانور را یک شرمساری عنوان کرد.
نیروی هوایی رژیم صهیونیستی حتی در آن زمان توانمندی لجستیکی برای انجام این تهدید را نیز در اختیار نداشت.
ریک فرانکو، سرهنگ بازنشسته نیروی هوایی امریکا نیز بعد‌ها به این نکته اشاره کرد که در سفر سال ۲۰۰۶ خود به رژیم صهیونیستی در گفت‌وگو با مقامات نظامی این رژیم به این نتیجه رسیده که حتی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی تعداد کافی سوخت‌رسان، سیستم‌های جنگ الکترونیک و بمب‌های سنگر شکن برای حمایت از هواپیما‌های خود در اختیار ندارد و هیچ‌کدام از کشور‌های منطقه اجازه عبور از فضای هوایی کشور‌های منطقه را به هواپیما‌های این رژیم نمی‌دادند.
در کنار این بررسی خاطرات مقامات امریکایی در طول آن سال‌ها نشان می‌دهد که مقامات نظامی ارتش امریکا در آن سال‌ها حتی به حمله نظامی به ایران نیز در ذهن خود نیز فکر نکرده‌اند. فشار‌های نظامی مداوم در عراق و افغانستان و فرسایش نیرو‌های امریکایی نیز شرایط لجستیکی چنین اقدامی را نیز از بین می‌برد. جالب اینجاست که رابرت گیتس وزیر دفاع وقت امریکا در خاطرات خود به این نکته اشاره می‌کند که برخی مقامات کشور‌ها از جمله عربستان سعودی امریکایی‌ها را به شدت برای حمله به ایران تشویق و از اینکه درباره حمله به ایران تنها بلوف می‌زنند، اظهار ناراحتی می‌کردند.
در چنین شرایطی و با وجود این حقایق آشکار امریکایی‌ها بیشترین تلاش ممکن برای بهره‌گیری از این شرایط را روی میز مذاکرات به خرج دادند. شاید روشن‌ترین نمونه رضایت از وجود چنین تهدیدی را بتوان در سخنان گری سیمور، مشاور وقت کاخ سفید در امور تسلیحات کشتارجمعی دید که به صراحت تهدید حمله نظامی رژیم صهیونیستی را ابزاری مناسب برای امتیاز گیری از ایران عنوان کرد و تا زمانی که مذاکرات برجام آغاز شد، این تهدیدات به صورت مرتب از سوی رژیم صهیونیستی تکرار شد.

حربه‌ای تو خالی برای ترساندن مردم
با نگاهی به شرایط فعلی نیز به راحتی می‌توان متوجه شد که پروپاگاندای گسترده بر سر تحرک نیرو‌های امریکایی در منطقه دقیقاً از جنس همان تهدیدات گذشته است. برای مثال، انتقال پر هیاهوی چهار فرونده بمب افکن بی-۵۲ به العدید در حالی است که تا چندی پیش نیز نیرویی متشکل از شش بمب افکن ب-۱ در این پایگاه مستقر بود.
انتقال ناو هواپیمابر به منطقه نیز دقیقاً بر اساس یک جدول زمانی صورت گرفته و هیچ شرایط ویژه و خاصی در منطقه حاکم نیست. این در حالی است که بر خلاف گذشته مقامات امریکایی بار‌ها بر این نکته تأکید کرده‌اند که به دنبال جنگ در ایران نیستند.
جمع‌بندی تمام موارد فوق نشان می‌دهد که مطرح کردن گزینه جنگ یک ابزار تو خالی برای هدف قرار دادن اراده مردم و فشار روی نظام برای رفتن به میز مذاکره است. حربه‌ای که متأسفانه برخی نا آگاهانه برای تبلیغ آن می‌کوشند و در مسیر دشمن قدم بر می‌دارند. این جریان‌ها که اتفاقاً تریبون‌های گسترده‌ای نیز در بین رسانه‌ها دارند، زمینه سوء استفاده دشمن از این جو را فراهم می‌کنند. اقدامی که یکی از مصادیق آن مطالب هفته نامه صداست.
با جمع‌بندی تمام موارد فوق می‌توان گفت که مسیر جمهوری اسلامی ایران همان است که رهبری سال گذشته بر آن تأکید کردند. نه جنگ خواهد شد و نه مذاکره می‌کنیم.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۳
عبدالله منتقد
|
Iran, Islamic Republic of
|
۲۲:۳۴ - ۱۳۹۸/۰۲/۲۱
0
1
شبح جنگی؟؟؟
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۹:۳۹ - ۱۳۹۸/۰۲/۲۲
0
1
بابا دو ناوآ مریکا رابه قعر جهنم بفرستید ما 8سال جنگ آمریکا ونوچه هایش راشکست دادیم .قدرت امروز ما با اون روزها اصلا" قابل قیاس نیست
کاوه
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۰:۰۲ - ۱۳۹۸/۰۲/۲۲
1
1
شما خودتان هم ترسو هستید .شما هی میگید جنگ نمیشه .اصلا" بشه مگه شما میترسید
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار