سرویس ورزشی جوان آنلاین: نمایندگانی که موافق استیضاح مسعود سلطانی‌فر هستند، درخواست خود را به هیئت رئیسه مجلس تقدیم کرده‌اند. اگرچه خبر‌هایی مبنی بر پس گرفته شدن امضا‌ها به گوش می‌رسد، اما برای وزیر ورزش و همکارانش مطرح شدن بحث استیضاح هم خطرناک است. سیدهادی حسینی انتخاب سلطانی‌فر برای پست معاونت حقوقی، پارلمانی و امور استان‌های این وزارتخانه بود و در این اوضاع مهم‌ترین وظیفه معاون تازه‌وارد قطعاً حل مسئله استیضاح است. با وجود این به نظر می‌رسد حسینی که خود سابقه نمایندگی ملت را در کارنامه دارد بیشتر از آنکه نگران ورزش و تنگنای مالی ورزش باشد، دغدغه سفر‌های خارجی بهارستان‌نشینان را دارد.
بسیار سفر باید کرد ...
روز گذشته گفت‌وگویی از سیدهادی حسینی در خبرگزاری فارس منتشر شد و معاون پارلمانی وزارت ورزش به موضوع حضور نمایندگان مجلس در سفر‌های ورزشی اینگونه واکنش نشان داد: «یک سفر به نماینده مجلس دید و ایده می‌دهد. نمایندگان ممکن است مشکلات ورزش را نبینند، اما به خاطر مسابقاتی که انجام می‌شود و سفر‌هایی که نمایندگان دارند با این مسائل آشنا می‌شوند. ما در ورزش کسی را برای تفریح به مسافرت نمی‌بریم، اما برای تجربه خوب است، چون با افزایش تجربه فرد پخته می‌شود. خوشبختانه در حوزه ورزش آقای سلطانی‌فر سختگیر است، اما به نظرم گاهی اوقات سفر نمایندگان ضروری است.» با خواندن اظهارت حسینی ناخودآگاه یاد این بیت معروف می‌افتیم: بسیار سفر باید تا پخته شود خامی. درست است که مرحوم سعدی بر کثرت سفر در طول زندگی تأکید داشته، اما او هرگز تأکیدی بر سفر کردن آن‌هم از جیب مردم نداشته است. اظهارنظر آقای معاون کاملاً واضح است؛ حتی در شرایط سخت اقتصادی نیز می‌توان بهانه‌ای برای اعزام نمایندگان به تورنمنت‌های خارجی پیدا کرد.
چرا و به چه دلیل؟
همراهی کاروان‌های ورزشی در بازی‌های المپیک، پارالمپیک، آسیایی و جام جهانی یکی از محبوب‌ترین سفر‌های مجلسی‌ها به شمار می‌رود. چرایی رفتن نمایندگان به اینگونه سفر‌ها هرچند برای افکار عمومی و اهالی ورزش روشن نیست، اما از نظر معاون وزیر، نمایندگان مردم در سفر‌های ورزشی تجربه‌اندوزی می‌کنند، با مسائل ورزش آشنا می‌شوند و به پختگی لازم می‌رسند! هرچه بیشتر صحبت‌های حسینی را می‌خوانیم تعجب و حیرتمان از نظرات کارشناسی او بیشتر و بیشتر و سؤالات زیادی در ذهن مطرح می‌شود؛ اولین سؤال اینکه چرا نمایندگان باید بی‌تجربگی‌ها و خامی‌های خود را در ورزش جبران کنند؟ مگر نه اینکه هزینه این سفر‌ها از بیت‌المال پرداخت می‌شود. وقتی خبر لغو اعزام‌ها به دلیل کمبود بودجه یا حذف چهره‌های جوان، آن‌هم به علت بی‌تجربگی در رسانه‌ها مطرح می‌شود، چطور می‌توان انتظار داشت افکار عمومی با سفر‌های غیرضروری نمایندگان کنار بیاید؟
شنا خلاف جهت آب
مشکلات اقتصادی کشور را تحت تأثیر قرار داده و صرفه‌جویی اقتصادی راهکاری است که همه مسئولان باید آن را سرلوحه کار خود قرار دهند. جالب‌تر اینکه وزیر ورزش بار‌ها از ورزشکاران خواسته شرایط سخت اقتصادی را تحمل کنند. البته ورزشکاران که سال‌هاست شرایط سخت و کمبود‌ها را تحمل می‌کنند، اما‌ای کاش آقایان هم قدمی در این مسیر بردارند و به جای شنا کردن خلاف جریان آب، جلوی سفر‌های غیرضروری از جمله سفر نمایندگان را بگیرند تا هم پول مردم حیف و میل نشود و هم اینکه هزینه‌های سنگین اعزام آن‌ها خرج سفر ورزشکاران آینده‌دار شود. اما اینگونه که حسینی، معاون پارلمانی از سفر بهارستان‌نشینان حمایت کرده، معلوم است که وزارت ورزش و مدیرانش اعتقادی به مدیریت هزینه، صرفه‌جویی و اقتصاد مقاومتی حداقل وقتی پای خودشان و بهارستان‌نشینان در میان است، ندارند و این صرفه‌جویی‌ها تنها شامل حال ورزشکاران و مربیان می‌شود. تجربه‌های قبلی هم نشان می‌دهد که نمایندگان نیز در برهه‌های مختلف زمانی علاقه زیاد خود به حضور در کنار کاروان‌های ورزشی را ثابت کرده‌اند. البته این سفر‌های غیرضروری حواشی را نیز به همراه داشته که در مواردی هم باعث لغو آن‌ها شده است. سفر نمایندگان ملت به همراه کاروان‌های ورزشی به بازی‌های آسیایی، پاراآسیایی، المپیک و پارالمپیک سال‌هاست که جزو برنامه‌های همیشگی ورزش ایران بوده و در هر دوره حداقل چند نماینده به دعوت مسئولان ورزش رقابت‌های معتبر دنیا را از نزدیک رصد کرده‌اند. از جمله مواردی که سروصدای زیادی به پا کرد، سفر چند نماینده به جام جهانی روسیه بود. قرار بود هفت نماینده با سفر به این کشور بازی‌های تیم ملی را تماشا کنند، اما موضع‌گیری‌های شدید موجب شد شش نماینده از این سفر انصراف دهند. در پارالمپیک ریو ۲۰۱۶ نیز پنج نماینده مجلس همراه با کاروان ایران به برزیل اعزام شدند.
به رغم اینکه توجیهات و بهانه‌های زیادی برای ضروری جلوه دادن سفر‌های ورزشی نمایندگان مجلس بیان می‌شود، اما پرواضح است که حضور مجلسی‌ها همراه تیم‌های ورزشی هیچ آورده‌ای ندارد و فقط هزینه هنگفتی را روی دوش ورزش کشور می‌گذارد و بس.
