سرویس دانشگاه جوان آنلاین: ماه رمضان امسال در دیدار سالانه اساتید دانشگاه با رهبری، یکی از اساتید باسابقه دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به نام سهیلا صادقی انتقاداتی را نسبت به وضعیت این دانشگاه ابراز کرد. به گفته وی، این انتقاد‌ها اکنون برایش محدودیت‌هایی در دانشگاه تهران ایجاد کرده است، هرچند نیلی‌احمد‌آبادی منکر این ماجراست.
به تازگی کلیپی توسط خبرگزاری ایرنا در فضای مجازی منتشر شد که سهیلا صادقی را به تخلف علمی متهم کرده بود؛ ماجرایی که خانم صادقی به انتقاد‌ش از وزارت علوم و دانشگاه تهران مرتبط می‌داند.
عزل و نصب‌های سیاسی
این استاد دانشگاه تهران معتقد است جریان و افرادی را مورد نقد قرار داده که همه به صورت بهت‌آوری و حتی در بعضی موارد «بدون برخورداری از حداقل صلاحیت‌های لازم به پست و مقامی رسیده‌اند و نه تنها مناصبی را اشغال کرده‌اند که کیفیت لازم را به لحاظ علمی برای آن ندارند» بلکه از همه بدتر، آن مناصب را «مورد سوءاستفاده و بهره‌برداری شخصی و قبیله‌ای قرار داده‌اند.» به عقیده این استاد، نگاهی به باندبازی در پروژه‌های تحقیقی واقعیت‌های بسیاری را آشکار می‌سازد.
سهیلا صادقی در دیدار با رهبری با انتقاد از اینکه متأسفانه تقدم نظم سیاسی بر نظم اجتماعی و نظم علمی، دانشگاه تهران را به جولانگاه نزاع‌های سیاسی تبدیل و روح تعامل و همدلی را تضعیف کرده است، گفت: «امروز بیش از هر زمان دیگر، عزل و نصب مدیران دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها بیشتر از آنکه تابع شایستگی‌های علمی، اخلاقی و تجربه باشد، تابع باندبازی‌های سیاسی است.»
هیاهوی باند‌های سیاسی
وی جذب برخی محققان را هم ناشی از مسائل جناحی دانسته و گفته بود: «آنچه در موضوع جذب، بیش از هر عاملی نمایان می‌شود، یارگیری سیاسی است و متأسفانه متقاضیان جذب از فرصت‌های یکسان و عادلانه برخوردار نمی‌شوند و در این میان بیشتر از همه، نیرو‌هایی متضرر می‌گردند که از قابلیت‌های لازم برخوردارند ولی درون باند‌های سیاسی قرار نمی‌گیرند.»
صادقی هشدار داده بود که اگر وضعیت به همین منوال پیش رود، بیم آن می‌رود که باندبازی‌های سیاسی و حزبی بر شایسته‌سالاری علمی و اخلاقی مستولی شود و دانشگاه به باتلاق نزاع‌های سیاسی تبدیل شود.
وی همچنین در بخش دیگری از سخنرانی خود از ارتقای زودرس برخی اساتید انتقاد کرده بود و حوزه پژوهش در دانشگاه را نیز از رانت‌بازی‌های سیاسی مصون ندانست. وی گفت: «حوزه پژوهش بعضاً نه بر اساس نیاز‌های واقعی کشور و نه به دست متخصصان و صاحب‌نظران که به دست عده‌ای صاحب منصب نوپا و نوظهور می‌چرخد که تنها قابلیت آن‌ها جذب رانت‌های پژوهشی است.»
برنامه‌ریزی جامعی ندارند
صادقی همچنین انتقاد‌هایی به وضعیت فرهنگی دانشگاه وارد کرد و گفت: «سیاست‌بازی و مدیریت‌های بعضاً نحیف در حوزه دانشگاه‌ها، باعث شده که هیچ برنامه‌ریزی اصولی در این زمینه صورت نگیرد و این امر حاکی از آن است که حوزه معاونت فرهنگی در وزارت علوم و دانشگاه‌ها جزو ناکارآمدترین حوزه‌هاست و هیچ برنامه‌ریزی جامعی از سوی وزارت علوم، برای صیانت از ارزش‌های فرهنگی، مقابله با انواع آسیب‌های اجتماعی و رفتار‌های پرخطری که دانشجویان را تهدید می‌کند، وجود ندارد! بیراه نیست اگر گفته شود که بعضی از مسئولان فاقد دغدغه‌های فرهنگی هستند.»
تبعات انتقاد
اکنون صادقی با تأیید تبعات سخنرانی‌اش معتقد است که در این زمینه موارد جدی‌تری هم هستند که باید در محاکم ذی‌صلاح مورد بررسی قرار گیرند.
وی در این زمینه بیان می‌کند: «اختلال در محیط کاری یکی از تبعاتی است که دارم آن را تجربه می‌کنم. برای مثال در هفته‌ای که به خاطر امتحان دانشجویانم در جلسه گروه حضور نداشتم، بعضی از دروس بنده که اتفاقاً بیش از ۲۰ سال است در دانشگاه درس می‌دهم، حذف شده است.»
دروسی که به اعتراف دانشجویان با هر سلیقه و مرام و فکری جزو جذاب‌ترین و پربارترین کلاس‌ها برای آن‌ها بوده است و در هر ترم دانشجویانی خارج از دانشکده حتی در این کلاس‌ها حضور پیدا می‌کنند و تعجب‌آور است که این دروس به کسانی واگذار شده که معمولاً کلاس‌هایشان مورد استقبال قرار نمی‌گیرد.
حمایت دانشجویان از استاد
وی به تغییرات درسی دانشکده علوم اجتماعی اشاره کرد و گفت: «در یک مورد درس بنده حذف شده و با عنوان دیگری به همکاری واگذار شده که به تازگی به گروه ما ملحق شده و نحوه این انتقال شائبه‌های زیادی را دامن زد. اگر واقعاً برای ارائه درس به خود اساتید گروه مشکل داشتند چه لزومی به این انتقال داشت که به خاطر خالی نبودن برنامه تدریس همکار مربوطه مجبور باشند دروس سنتی دیگر اساتید را حذف کنند.»
صادقی به اخبار اخیر هم اشاره کرد و افزود: «در همین چند روز که این خبر پخش شده است برخی دانشجویان سابق با نوشتن متن‌هایی نسبت به کلاس‌های من اظهار لطف داشته‌اند، در حالی که کسانی که این بازی را راه انداخته‌اند، بعضاً کلاس‌هایشان به حد نصاب هم نمی‌رسد و خود به خود حذف می‌شود.»
حاشیه‌های یک خبرگزاری
وزارت علوم و دانشگاه بعد از آن انتقادات می‌توانست با تشکیل کمیته‌ای متشکل از اساتید حرفهای و خوشنام، مصادیق را مورد بررسی قرار دهد و با پاسخگویی و احیاناً تنبیه خطاکاران از حیثیت دانشگاه دفاع کند و قضیه را با آرامش فیصله دهد، اما به جای برخورد با معایب ساختاری و سازمانی روش‌هایی به گفته وی «غیراخلاقی» در پیش گرفته شد.
وی با انتقاد از خبرگزاری دولت هم گفت: «مثلاً همین کلیپی که خبرگزاری ایرنا که تحت مدیریت یکی از همکاران بنده است، علیه بنده ساخت و نام بنده را در کنار افرادی آورد که نسبت سرقت علمی به آن‌ها داده می‌شود. اولاً جای بسی تأسف است که از امکانات یک خبرگزاری دولتی برای کوبیدن یک شخص استفاده شود، ثانیاً طرح نام اینجانب در کنار نام افرادی که کلیپ مذکور آن‌ها را متقلب می‌داند و القای تقلب در مخاطب نسبت به شخص اینجانب، مصداق توهین، افترا و تشویش است که قابل پیگرد قانونی است. همین کلیپ‌سازی نشان می‌دهد که بخشی از حرفهای بنده، مصادیق خود را پیدا کرده است.»
وزارت علوم بررسی می‌کند
این در حالیست که محمود نیلی‌احمد‌آبادی، رئیس دانشگاه تهران در پاسخ به علت مشکلات ایجاد شده در دانشگاه تهران برای این استاد دانشکده علوم اجتماعی گفت: «هیچ گونه مشکلی برای وی در دانشگاه ایجاد نشده و من که رئیس دانشگاه هستم اعلام می‌کنم که هیچ گونه محدودیتی برای وی ایجاد نشده است.»
وی افزود: «فقط وزارت علوم از وی در خصوص ادعای‌هایی که از تقلب علمی داشته خواسته مستنداتش را ارائه دهد و این ربطی به دانشگاه ندارد. وزارت علوم می‌خواهد این موضوع را بررسی کند که اگر دانشگاه خلافی انجام داده باشد، برخورد کند، اما از جانب دانشگاه هیچ اقدامی صورت نگرفته است.»
تأکید بر پیشرفت‌های علمی
در واقع جان کلام این استاد، نقد عملکرد نادرست در بعضی مراکز علمی- پژوهشی و غلبه سیاست‌بازی بر نهاد علم است که بسیاری از اساتید و دانش‌پژوهان مستقل و فارغ از هیاهو‌های سیاسی را نگران کرده است.
وگرنه وی در سخنرانی‌اش دستاورد‌های حوزه دارویی، پزشکی، صنعت، تکنولوژی، نانو و حوزه علوم انسانی را قابل تحسین و ستایش و ماحصل تلاش بی‌وقفه اساتید و دانشجویانی که ساعت‌های متمادی در آزمایشگاه‌ها، کتابخانه‌ها و کارگاه‌ها به صورت دائمی کار می‌کنند، دانست.
انتقاد سهیلا صادقی وی از مناصب تصمیم‌گیری در برخی دانشگاه‌هاست که بعضاً نه بر اساس لیاقت‌های علمی که بر اساس روابط سببی و جبهه‌های سیاسی تعیین می‌شود.
