سرویس دانشگاه جوان آنلاین: بر اساس دادههای صندوق نوآوری و شکوفایی سهم کنونی شرکتهای دانشبنیان از تولید ناخالص داخلی کشورمان نیمدرصد است. این در حالی است که بر اساس سیاستهای کلی علم و فناوری در افق ۱۴۰۴ سهم تعیینشده تولید ناخالص داخلی از فناوری و اقتصاد دانشبنیان ۵۰ درصد تعیین شده است که سهم ۱۰ درصدی GDP از فناوریهای پیشرفته و ۴۰ درصدی برای سایر فناوریهاست.
بر اساس اطلاعات جدید مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور پیشبینی میشد سهم پژوهش از تولید ناخالص ملی در پایان برنامه پنجم توسعه به سه درصد افزایش یابد، اما پس از پایان اجرای این برنامه این سهم تنها به حدود نیمدرصد رسید و اکنون در میانه برنامه ششم نیز چشمانداز قابلتوجهی ارائه نشده است.
این مسئله در حالی است که کشورهایی از جمله ژاپن، کره جنوبی و سوئد بیش از سه درصد و چین، آلمان و امریکا بیش از دو درصد از تولید ناخالص خود را به پژوهش و تحقیقات اختصاص دادهاند.
هر ساله بخشی از تولید ناخالص داخلی (GDP) کشور به دانشگاهها اختصاص مییابد که صرف پژوهش و تحقیق میشود، اما از آنجایی که این مقدار هزینه نمیتواند پاسخگوی نیاز بخش پژوهش دانشگاهها و کشور باشد، ورود شرکتهای دانشبنیان به این حوزه توانسته تا حد زیادی میزان GDP را که به این حوزه تزریق میشود، افزایش دهد.
روزنامه فرهیختگان در گزارشی آورده است: در حال حاضر، پژوهش و فناوری یکی از اولویتهای کشورهای مختلف دنیاست که در لوای آن میتوانند میزان درآمد کشورها را بالا برده و در ارتقای سطح علمی تأثیر بسزایی داشته باشند. به طور کلی، آموزش نقش مهمی در توسعه اقتصادی هر کشوری اعم از در حال توسعه و توسعهیافته ایفا میکند. منابع متعددی در رشد اقتصادی یک کشور نقش دارند که یکی از آنها سرمایه انسانی در آموزش است. به دلیل اهمیت آن، آموزش به یکی از سیاستهای بسیار مهم و حیاتی هر دولتی تبدیل شده است. با توجه به وضعیت آموزش در بسیاری از کشورهای در حال توسعه مانند پاکستان، تلاش زیادی در زمینه ارتقای آموزش و در نتیجه پیشرفت بخش پژوهش و رشد اقتصاد صورت گرفته است.
ورود دانشبنیانها
شرکتهای دانشبنیان، جزو سازمانهایی هستند که فعالیت آنها بر پایه دانش بوده و در همین راستا، ابداعات و اختراعهایی هم که در این شرکتها صورت میگیرد بر همین اساس استوار است. ابداعاتی که در قالب دانشگاهها و شرکتهای دانشبنیان انجام میشود، رشد اقتصادی را به دنبال دارد که یکی از مهمترین یافتهها در بحث اقتصاد کلان به شمار میرود و کاملاً در کشورها صدق میکند. امریکا بهعنوان یکی از کشورهایی شناخته میشود که نبوغ بالایی در اختراعات دارد. طبق ارزیابی اقتصاددانان، بهطور تقریبی ۵۰ درصد رشد GDP سالانه امریکا صرف افزایش حجم ابداعات میشود. یکی از نقاطی که سهم بالایی در بالارفتن تولید ناخالص داخلی دارد، سیلیکونولی است. این مرکز که به قلب فناوری جهان معروف است در کالیفرنیای شمالی واقع شده و شرکتهای دانشبنیان متعدد و غولهای فناوری دنیا ازقبیل اپل، گوگل، فیسبوک، یاهو، اچپی، نوکیا، مایکروسافت، سونی، اینتل و... در آن قرار گرفتهاند. این منطقه ترکیبی از نیروی کار بامهارت و آبدیده، سرمایه کافی، زیرساخت و سابقه موفقیت کاری را دربرگرفته است.
امروزه، توزیع جهانی دانشگاهها بهگونهای است که تنها هفت کشور امریکا، برزیل، فیلیپین، مکزیک، ژاپن، روسیه و هند بیش از نیمی از دانشگاههای دنیا را در اختیار دارند. در این میان، امریکا با داشتن ۱۳ درصد دانشگاههای دنیا رتبه نخست را بین دیگر کشورها از آن خود کرده است.
به گزارش سایت voxeu، نتیجه بررسی و مطالعه مجموعه دادههای بینالمللی حدود ۷۸ کشور نشان میدهد رشد دانشگاهها و افزایش تعداد دانشگاهها ارتباط مستقیمی با افزایش تولید ناخالص داخلی کشورها دارد.
بهطور متوسط ۱۰ درصد افزایش در تعداد دانشگاهها، درآمد یک منطقه را تا ۴/ ۰ درصد افزایش میدهد. به این ترتیب، در ابعاد وسیعتر هرچه دانشگاهها و پژوهشهایی که در دل آنها انجام میگیرد، بیشتر شود، میزان درآمدها و در نتیجه تولید ناخالص داخلی کشور بالاتر میرود.
در سال ۱۹۰۰ میلادی، از هر ۱۰۰ جوان در دنیا، تنها یک نفر وارد دانشگاه میشد. یک قرن بعد و درست بعد از جنگ جهانی دوم، با شناخت ارزش سرمایه انسانی در پیشرفت روند اقتصادی و اجتماعی، این آمار بهبود یافت و از هر پنج جوان، یک نفر وارد دانشگاه میشود.
کرهجنوبی یکی از کشورهایی است که طی سالهای اخیر با تمرکز بیشتر روی تحقیق و توسعه یا R & D تا حد زیادی توانسته از نظر تولید ناخالص داخلی وضعیت بهتری پیدا کند و با رشد اقتصادی بالایی روبهرو شود. سهم بودجه این کشور از تحقیق و توسعه، دو برابر کشورهای پیشرفته و توسعه یافته است، بهطوری که ۴ /۲ درصد از تولید ناخالص داخلی کرهجنوبی در سال ۲۰۱۴ به تحقیق و توسعه تعلق گرفته است. در این کشور، ۷ /۰ درصد از بخش دولتی و ۲ /۱ درصد از بخش خصوصی و استارتاپها در آموزش عالی سرمایهگذاری میشود.
به گزارش businessinsider، یافتهها حکایت از آن دارد که افزایش دانشگاهها بهطور مستقیم با افزایش رشد اقتصادی در ارتباط است. دوبرابر شدن تعداد دانشگاهها با افزایش بیش از چهار درصدی تولید ناخالص داخلی در یک منطقه مرتبط است. عوامل مختلفی در این ارتباط تأثیرگذارند. دانشگاههای بیشتر، افراد بیشتری با مهارت بالا تربیت میکنند؛ به این معنا که نیروی کار کارآمدتری وارد بازار کار خواهند شد، ابداعات رونق میگیرد و درخواست پذیرش دانشجویان و کارمندان خوب بالاتر میرود.