سرویس ورزشی جوان آنلاین: چهار سال از برگزاری جام چهارجانبه شهدا می‌گذرد. جامی که می‌تواند با شکوه و در شأن شهدایی برگزار شود که کمترین کاری که می‌توانیم در قبال فداکاری‌هایشان انجام دهیم، زنده نگه داشتن نام و یادشان است؛ جامی که، اما هر سال به ابتدایی‌ترین شکل ممکن برگزار می‌شود. به شکلی که در شأن یدک کشیدن نام شهدا نیست و‌ای کاش برگزار نشود یا نامش را عوض کنند وقتی قرار است شأن شهدا را خدشه‌دار نمایند و کمترین توجهی هم به آن نشود. تورنمنتی که می‌شود در حاشیه آن به زیبایی هرچه تمام‌تر از خانواده برخی شهدا تقدیر کرد.
جای خالی تبلیغات
تبلیغات برای برگزاری جام شهدا ابتدایی‌ترین کار ممکن است، اما این رقابت‌ها درحالی برگزار می‌شود که بسیاری در شهر قدس که میزبان این مسابقات است از برگزاری چنین تورنمنتی بی‌خبر هستند و سکو‌های ورزشگاه خالی از جمعیت است. سکو‌هایی که البته بنا به تصمیم آقایان از ابتدا قرار است خالی از تماشاگر برگزار شود که این خود جای سؤال دارد! اصلی‌ترین دلیل برگزاری جام شهدا بدون شک زنده نگه داشتن یاد شهدا و ادای دین و احترام به مقام شامخ آنهاست، اما برگزاری مسابقات بدون حضور تماشاگران، بدون اطلاع‌رسانی، بدون تبلیغات و برنامه‌ریزی نشانی از احترام به مقام والای شهدا ندارد. بی‌برنامگی که طی چهار سال گذشته هیچ‌گونه تغییری در آن رخ نداده است و کمترین پیشرفتی نسبت به سال قبل که نداشته هیچ که هربار بدتر و تأسف‌بارتر هم بوده است، به طوری‌که این بار می‌توان گفت چیزی شبیه به فاجعه بود که صدای شرکت‌کننده‌ها را هم درآورد و ویسی، سرمربی شاهین بوشهر و یکی از تیم‌های راه یافته به فینال با انتقاد شدید از نحوه برگزاری آن گفت: «دو بازی دوستانه داشتیم، اما برای احترام به نام شهدا از حریفان عذرخواهی و در این رقابت‌ها شرکت کردیم و خوشبختانه بازی هم برگزار شد و با پیروزی دو بریک مقابل تیم دسته یکی نیروی زمینی ارتش به فینال راه یافتیم، اما متأسفانه به دلیل اینکه سازمان لیگ، وضعیت امنیتی ورزشگاه‌ها را تأیید نکرده است، نمی‌دانستیم بازی داریم یا نه و این نشئت گرفته از همان عدم برنامه‌ریزی است که به فوتبال باشگاهی و ملی و حتی حضورمان در آسیا ضربه می‌زند.»
جام شهدا برگزار شد. پرسپولیس برخلاف آنچه گفته بود با ترکیب اصلی خود برابر سایپا قرار گرفت و با قبول شکست دو بر صفر مقابل سایپا از راهیابی به فینال بازماند تا شاگردان ابراهیم صادقی و عبدالله ویسی در فینال جام شهدا به مصاف هم بروند، اما حاشیه‌های جانبی این جام مثل همیشه مسئولان برگزارکننده آن را زیر سؤال برد که با وجود سال‌ها حضور در فوتبال هنوز از برگزاری یک تورنمنت چهارجانبه که به دلیل نامگذاری آن از اهمیت بالایی برخوردار است عاجزند!
کمتر کسی در شهر قدس می‌دانست که ورزشگاه این شهر میزبان جام شهداست. آن‌هایی هم که می‌دانستند پشت در‌ها بلاتکلیف بودند که می‌توانند مجوز حضور به ورزشگاه را بگیرند یا نه؟! چراکه عزیزمحمدی، رئیس اتحادیه فوتبال که همراه بنیاد شهید مستضعفان از متولیان برگزاری این رقابت‌هاست می‌گوید فدراسیون فوتبال مخالف برگزاری این جام با حضور تماشاگران بوده است: «فرماندار، نماینده مجلس و شهردار شهرقدس گفتند هر کمکی می‌کنیم که بازی با تماشاگر باشد. آقای تاج و دوستانش در سازمان لیگ هم گفتند، چون ما الزامات AFC را ابلاغ کردیم، ورزشگاه باید دارای گیت الکترونیکی، دوربین مداربسته و بلیت الکترونیکی باشد. این ورزشگاه هم دارای دوربین مداربسته بود، اما گیت الکترونیکی و بلیت الکترونیکی نداشت. در نتیجه ما درخواست کردیم، چون بازی دوستانه است تماشاگران باشند، اما تاج تأکید کرد ما نمی‌توانیم از شروط خودمان عدول کنیم و به باشگاه‌ها هم نامه زده بودند که اگر بازی‌ها با حضور تماشاگران بود از انجام آن خودداری کنند، اما به دلیل حضور تماشاگرانی که خود را برای تماشای بازی‌ها به ورزشگاه رسانده بودند، در‌ها را به روی آن‌ها باز کردیم.»
این البته اولین کارشکنی فدراسیون فوتبال نبود. تاج و دوستانش به گفته عزیزمحمدی حتی از دادن داور برای برگزاری این رقابت‌ها نیز دریغ کردند، به طوری که بازی پرسپولیس برابر سایپا با قضاوت داوری بازنشسته برگزار شد که تأکید داشت سن پسرش از بازیکنانی که در میدان بودند بیشتر است و این گوشه‌ای از بی‌احترامی و عدم توجه به جامی است که انتظار می‌رود به دلیل یدک کشیدن نام شهدا با احترام، برنامه‌ریزی حساب شده و صد البته با شکوه برگزار شود نه در سکوت خبری، بی‌هیچ تبلیغات و اطلاع‌رسانی در ورزشگاه شهرقدس آن‌هم درحالی که پرآوازه‌ترین ورزشگاه ایران آزادی است.
انصراف دادن فولاد در آخرین لحظه و جایگزین شدن تیمی از لیگ نیز خود نشان از بی‌برنامه بودن مسئولان برگزارکننده مسابقات دارد که باعث می‌شود این جام آنطور که باید و شاید برگزار نشود. حال آنکه چهار سال از برگزاری این تورنمنت می‌گذرد و اتحادیه فوتبال نمی‌تواند بهانه‌ای برای کم و کاستی‌های آن داشته باشد. اما درست همانند سه سال گذشته شاهد آن هستیم که جام شهدا با کمترین امکانات و به بدترین شکل ممکن و بی‌برنامه برگزار شد. شاید فقط به این دلیل که عده‌ای بگویند چنین جامی را برگزار کردند، اما آیا این نحوه برگزاری در شأن نام شهداست؟ آیا برگزاری یک تورنمنت چهارجانبه با حضور چهار تیم مطرح ایران که می‌توانند سکو‌های ورزشگاه را پر کنند و رقابت‌هایی را در شأن نام شهدا به تصویر بکشد تا این اندازه برای آقایانی که سال‌هاست در فوتبال حضور دارند سخت است؟
