سرویس ورزشی جوان آنلاین: رفتن برانکو از ایران که بهزعم بسیاری بیبازگشت بود، نگرانیهای زیادی در بین هواداران پرسپولیس ایجاد کرده بود. نگرانیهایی که بهانه خوبی برای برگزاری کنفرانس خبری مدیرعامل باشگاه بود. مدیرعاملی که با قیافهای حقبهجانب و از موضع قدرت چشم در چشم خبرنگاران با لحنی دور از انتظار گفت اینقدر عقلم میرسد که با چه کسی و چگونه کار کنم.
پاسخ عرب به پرسشهای پرتعداد هواداران و اصحاب رسانه هرگز نتوانست کسی را قانع کند. چه آن زمان که مقابل باشگاه و بعد از سه روز سعی در آرام کردن هواداران شاکی داشت و با آنها همکلام شد، چه روزی که در ورزشگاه شهید کاظمی با اطمینان از ادامه همکاری با برانکو گفت و تأکیدش بر تشکیل کمیته جذب بازیکن برای تأمین نیازهای تیم بود. بازیکنانی که جذب یا حتی تمدید قرارداد آنها بدون نظر سرمربی تیم بیتفاوت از آنکه میخواست برانکو باشد یا هر شخص دیگری، اشتباه محضی بود که عرب اعتقادی به آن نداشت، اما همین عدم باور به راه نادرستی که مدیرعامل سرخپوشان در آن گام برمیداشت، کار را به جایی رسانده که هر روز یک نفر در لیست مازاد قرار میگیرد تا نتوان تصویر شفافی از بدهیهای بهجامانده از عرب در پرسپولیس داشت، وقتی این تیم را ترک میکند.
سروش رفیعی قرار بود یکی از ستارههای پرسپولیس باشد، اما سهم او از پوشیدن پیراهن پرسپولیس تنها یک نیمفصل بود و با وجود داشتن قرارداد کالدرون روی نامش قلم قرمز کشید. بدون شک مرد آرژانتینی به دنبال ساخت تیمی با سلایق خاص خود است، اما کنار گذاشتن سروش که بعد از او شایان مصلح و حالا هم مهدی شریفی به این لیست اضافه شدهاند هزینههای هنگفتی را روی دست باشگاه خواهد گذاشت. هزینههایی که عرب سهم بسزایی در تراشیده شدن آن برای پرسپولیس دارد، وقتی بدون نظر نفر اول نیمکت تیم اقدام به جذب بازیکن و تمدید قراردادها کرد. حالا پرسپولیس با چالش بزرگی مواجه شده است، چراکه باشگاه نه فقط باید قرارداد این سه بازیکن قرار گرفته در لیست مازاد را تمام و کمال بپردازد، بلکه خود هزینهای کمرشکن است که باید هزینه دیگری نیز برای جایگزین آنها در تیم در نظر بگیرد. هزینهای که البته هیچ تصوری از آن نمیتوان داشت، وقتی امروز و با خوردن مهر اخراج پای قرارداد شریفی از رقمی نزدیک به ۴ میلیارد تومان برای بازیکنی باخبر میشویم که تنها ۱۱۶ دقیقه برای پرسپولیس به میدان رفته، اما برای پوشیدن پیراهن پرسپولیس در دوره گرشاسبی ابتدا یک میلیارد و ۲۰۰ و بعد برای تمدید قرارداد یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان توافق میکند که با حساب آپشنها به مرز ۴ میلیارد تومان میرسد و این تنها رقم قرارداد یکی از سه بازیکن کنار گذاشته شده توسط کالدرون است، نه هر سه آنها و بازیکنان جدیدی که قرار است جایگزین شوند. دستمزدها به دلار یا یورو خواهد بود، چراکه بازیکن جدید طبق نظر سرمربی تیم باید خارجی باشد و دریافتی خارجیها به دلار و یورو است، نه به ریال. البته ریالیبگیرهای باشگاه هم کم از خارجیها به جیب نمیزنند!
مسئله مهمتر از کنار گذاشته شدن سروش، شایان، شریفی یا حتی خط قرمز روی نامهایی، چون ماهینی و ربیعخواه، باتلاقی است که قهرمان سه دوره لیگ این روزها در حال فرو رفتن در آن است، اما تاکنون توجه هیچیک از مقامات مسئول را برای نظارت به خود جلب نکرده است. در واقع بیتوجهی به اتفاقاتی که این روزها در پرسپولیس رخ میدهد، جد از آنکه آیندهای پرابهام را در خصوص این تیم در رقابتهای لیگ نوزدهم به تصویر میکشد، میتواند پرونده قطوری را بعد از عرب در این باشگاه به جا بگذارد. پروندهای که پتانسیل آن را دارد که با زدن روی دست پروندههای رویانیان و طاهری، فاجعهای فراموش نشدنی از خود در این تیم به جا بگذارد و رقم بدهیهای پرسپولیس بعد از جدایی مدیرعاملی که بابت اضافه کردن صفرهای قرارداد بازیکنان ابایی ندارد را بیشتر از قبل کند و فاجعه به بار آورد. نگرانی اینجاست که هیچ نهاد نظارتی هم حواسش به ریختوپاشهای غیرمعقول و سؤالبرانگیز عرب نیست، درست مانند آنچه در زمان گرشاسبی، طاهری و رویانیان اتفاق افتاد و بدهی روی بدهی آمد.