سرویس سیاسی جوان آنلاین: برنامه موشکی ایران از بدو پیدایش خود به خاطر تأثیر غیرقابل انکار بر توازن قدرت در منطقه به خصوص در مقابل تهدیدات رژیم صهیونیستی و همچنین نیروهای فرا منطقهای همچون ایالات متحده امریکا، مورد توجه نهادهای نظامی و اطلاعاتی کشورهای غربی بوده است.
زمانی که روشن شد ایران به صورت جدی توسعه این برنامه دفاعی را به عنوان یک ابزار جدی در مقابل هر گونه تعرضی به خود همچنان پس از پایان جنگ تحمیلی در دستور کار خود قرار خواهد داد، امریکا و سایر کشورهای غربی یک دستور کار گسترده با ماهیت اطلاعاتی و امنیتی برای محدود کردن این برنامه دفاعی در دستور کار خود قرار دادند.
به عنوان مثال در دهه ۹۰ میلادی و زمانی که برد موشکهای ایران به ۱۰۰۰ کیلومتر هم نرسیده بود، مقامات رژیم صهیونیستی مدعی شدند که ایران قصد هدف قرار دادن خاک فلسطین اشغالی را با موشکهای مجهز به کلاهکهای اتمی دارد.
این ادعا در حالی مطرح شد که برنامه هستهای ایران در آن زمان سالها با توان غنی سازی به صورت صنعتی فاصله داشت و این توانمندی یک دهه بعد و آن هم زیر نظر بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی حاصل شد. با وجود اینکه ادعای فوق به قدری بی مایه بود که مورد توجه هیچ نهاد بینالمللی قرار نگرفت، مقامات امریکایی برای کاستن از فشار صهیونیستها ۱۰ شرکت روس را که درباره فناوریهای پیشرفته در حال همکاری با ایران بودند، تحریم کردند. بعدها با پیشرفت برنامه موشکی ایران و به خصوص دستیابی ایران به فناوریهای پیشرفتهتر در این حوزه به خصوص فناوری سوخت جامد تلاشها ضد این برنامه دفاعی گستردهتر شد. در این میان آغاز مناقشه بر سر برنامه هستهای ایران فرصتی را برای امریکا و کشورهای غربی فراهم کرد که به ناحق توسعه هر گونه موشک جدید بالستیک به برنامه هستهای ایران پیوند زده شود.
پس از ارجاع برنامه هستهای ایران به شورای امنیت سازمان ملل و بر اساس قطعنامه ۱۷۳۷ این شورا از ایران خواسته شد، خواستههای آژانس بین المللی انرژی اتمی را اجرایی کند و تا زمان برآورده شدن اهداف این قطعنامه توسعه فناوریهای حساس هستهای و موشکی را محدود کند.
همچنین بر اساس این قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد تصمیم گرفت که همه کشورها باید اقدامات لازم را جهت ممانعت از تأمین، فروش و یا انتقال مستقیم و غیرمستقیم اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری که ممکن است به فعالیتهای مربوط به غنیسازی، بازفرآوری و آب سنگین و یا تولید سیستمهای پرتابی سلاح هستهای منتهی شوند را از طریق قلمروشان و یا به وسیله اتباعشان و یا قایقها و هواپیماهای پرچمدارشان ممنوع کنند.
اوج فشار بر برنامه موشکی ایران بر اساس قطعنامه ۱۹۲۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد بود که بر اساس آن هرگونه آزمایش موشکهای بالستیک از طرف ایران ممنوع شد. ممنوعیت فوق در حالی اعمال شد که هیچ کدام از موشکهای بالستیک ایران برای پرتاب سلاحهای اتمی توسعه نیافته بود.
امضای تفاهمنامه هستهای بین ایران و کشورهای غربی موسوم به برجام اگرچه توانست تا حدودی مجادلات را در این باره کاهش دهد، اما کشورهای غربی فشار علیه برنامه موشکی ایران را ادامه دادند. به عنوان مثال امریکاییها سه بار برای مطرح کردن برنامه هستهای ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد تلاش کردند که هر سه بار با مخالفت کشورهای روسیه و چین روبه رو شد.
انگلستان نیز یک بار به بهانه ممنوعیت صادرات تسلیحات به یمن تلاش کرد پای موشکهای بالستیک ایران را به قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل متحد باز کند که باز با مخالفت روسیه شکست خورد.
جنجالسازیهای بیهوده
در کناراستفاده از حربههای دیپلماتیک برای فشار بر برنامه موشکی ایران، جنجال سازیهای رسانهای نیز نقش مهمی در این باره ایفا کردهاند. عمده اخبار رسانههای غربی در طول یک سال اخیر درباره برنامه موشکی ایران با محوریت آزمایشات موشکی بوده که از رسانههای عمومی اعلام نشده و از طریق منابع آگاه نظامی در اختیار این شبکهها قرار گرفته است.
البته طبیعی است که با خروج امریکا از برجام علاوهبر بحث آغاز دوباره فعالیتهای هستهای ایران و بازگشت تحریمهای هستهای، برنامههای موشکی و فعالیتهای منطقهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز با دقتنظر بیشتری از سوی رسانههای غربی دنبال شود و همان طور که گفته شد این دقتنظر و تمرکز اغلب با چاشنی دروغپراکنی و غلو برای بسترسازی بهمنظور فشار هرچه بیشتر علیه ایران همراه بوده است.
نمونههای فراوانی از این خبر سازیها در طول یک سال اخیر وجود دارد از جمله این خبرسازیها میتوان به گزارش یک سال پیش شبکه تلویزیونی فاکسنیوز در خصوص استقرار نمونههای آزمایشی موشک ماهواره بر سیمرغ روی سکوی پرتاب یک پایگاه موشکی در سمنان و انجام تستهای مختلف روی آن اشاره کرد. همچنین روزنامه نیویورک تایمز نیز همزمان با این مطلب یک گزارش تفصیلی در خصوص ارتباط این پایگاه با شهید طهرانی مقدم منتشر کرد. در پاسخ به این جنجال سازی در همان زمان گفته شد که فناوری موشکهای فضایی با موشکهای نظامی به جز بخش محموله آن یکی است و برنامه فضایی اتحاد جماهیر شوروی سابق و ایالات متحده امریکا نیز از درون برنامه موشکی این دو کشور متولد شد. یکی دیگر از این جنجالسازیهای رسانهای که موج خبری آن اخیرا از طریق شبکه خبری سی. ان. ان آغاز شد، مطرح کردن یک آزمایش موشکی مخفی ایران بوده است. بر اساس گزارش سی. ان. ان این آزمایش موشکی اواخر چهارشنبه هفته پیش انجام شد و این موشک ۱۰۰۰ کیلومتر مسافت طی کرده است.
انتشار پر آب و تاب این گزارش در حالی است که آزمایشهای موشکی یک روال برای تقویت و حفظ آمادگیهای دفاعی بوده و بدون این اقدام حفظ آمادگی یک امر محال است.
ایران تسلیم نمیشود
با جمع بندی موارد فوق میتوان گفت برنامه موشکی ایران از ابتدا به عنوان یکی از محورهای فشار علیه ایران در برهههای مختلف بوده است و به رغم اینکه برنامه فوق سالهاست که مورد تحریم غرب قرار دارد، با این حال به عنوان یک برنامه درونزای دفاعی همواره رو به پیشرفت بوده است.
ایران نیز هیچ معاهدهای را که توان اعمال محدودیت بر برنامه هستهای خود را داشته باشد، نپذیرفته است. از این رو انتشار این گزارشهای جنجالی را تنها میتوان نوعی آماده سازی افکار عمومی برای فشارهای تازه علیه ایران دانست. با این حال ایران نیز نشان داده که به هیچ عنوان در مقابل این فشارها تسلیم نشده و همواره مسیر خود را در توسعه توانمندیهای دفاعی بر اساس منافع ملی دنبال میکند.