سرویس ورزشی جوان آنلاین: تأخیر در شروع فصل جدید لیگ برتر فوتبال ایران را به تکاپو انداخته است؛ فدراسیون به فکر رفع نواقص و رسیدن به استانداردهای بینالمللی افتاده، باشگاهها و مربیان نگران تأخیر مسابقات هستند و منتقدان هم امیدی به تغییر شرایط برگزاری لیگ ندارند. معلوم نیست بلاتکلیفی فوتبال باشگاهی کشورمان چه زمانی به پایان میرسد.
ضعف در زیرساختها
سالهاست همه از کمبودهای اساسی مینالند، اما در برابر انتقادها یا گوش شنوایی وجود ندارد یا اینکه مسئولان آنها را مغرضانه و جهتدار تلقی میکنند. منتها سخت شدن شرایط، سختگیری AFC و FIFA در اجرای قوانین بینالمللی و همچنین حواشی زیاد بازیهای فصل پیش باعث شد آقایان با تأخیر زیاد و پس از فرصتسوزیهای بسیار به فکر برطرف کردن نواقص بیفتند. البته زیرساختهای فوتبال ما آنقدر ضعف و کمبود دارند که بعید است به این زودیها همه آنها رفع و رجوع شوند. درواقع کمکاریهای ۱۸ سال اخیر (حرفهای شدن لیگ) را نمیتوان یکشبه جبران کرد. در مقایسه با لیگهایی که به معنای واقعی حرفهای هستند امکانات لیگ برتر ایران در حد بسیار پایینی است و با استانداردهای روز دنیا فاصله نجومی دارند.
دوربین، صندلی و امنیت
مهیا نبودن امکانات اولیه آن هم برای برگزاری مسابقات لیگ پرحاشیه فوتبال اصلیترین علتی است که فدراسیون برای تأخیر در قرعهکشی و شروع فصل جدید اعلام کرده است. اگرچه همین فدراسیون مسئول برطرف نشدن کمبودهای زیادی ورزشگاههای فوتبال محسوب میشود و مدیران آن برای بیتوجهی به رفع نواقص در ۱۸ فصل گذشته لیگ باید بازخواست شوند منتها باز هم باید آن را به فال نیک گرفت به این امید که این بار لااقل حداقلهای لازم برای برگزار شدن هرچه بهتر مسابقات و رفاه و امنیت تماشاگران و تیمها فراهم شود. هواداران در کشورمان اگر قصد تماشای یک بازی حساس و مهم را داشته باشند مجبورند برای تهیه بلیت ساعتها در صف باشند. آنها هم که به خیال خود اینترنتی خرید کردهاند در بیرون ورزشگاه و پشت در میمانند! همین مسئله معضل بزرگی است و سالهاست مشکلات متعددی را به همراه داشته؛ در بازی حساسی، چون دربی تهران، تماشاگران از شهرهای مختلف از ترس پیدا نکردن بلیت یک روز زودتر خودشان را به آزادی میرسانند، حالا بماند که در چه شرایطی شب را به صبح میرسانند، اما این تنها راهی است که برایشان وجود دارد. خستگی زیاد، کمبود امکانات رفاهی بیرون ورزشگاه و حضور روی سکوها آن هم ساعتها قبل از اینکه سوت آغاز بازی به صدا در بیاید تماشاگران را خسته و کلافه میکند. تجمع هواداران دوآتشه و کلافه برای فحاشی، زد و خورد و جنجال روی سکوها تنها به یک جرقه کوچک نیاز دارد. در حالی که چنین مسائلی در فوتبال روز دنیا حل شده است. هر تماشاگری بهراحتی از خانه خود صندلی مورد نظر در ورزشگاه را رزرو میکند و با خیال راحت دقایقی قبل از شروع مسابقه به ورزشگاه میرود. از طرفی تمامی سکوها با دوربینهای حرفهای و متعدد از سوی مأموران حراست ورزشگاهها رصد میشوند و تماشاگران جرئت فحاشی، درگیری و پرتاب بطری و صندلی ندارند. از آنجا که مشخصات هر تماشاگر با توجه به شماره صندلیاش مشخص است تماشاگرنماها با کوچکترین تخلفی دستگیر و با شدیدترین مجازات مواجه میشوند. اینگونه است که تیفوسیها و هولیگانها در لیگهای کشور خود جرئت حاشیهسازی ندارند. اما در عوض در لیگ فوتبال ما که لقب حرفهای را یدک میکشد تماشاگر بهراحتی در چشم بازیکن حریف لیزر میاندازد، نارنجکی که آزادانه به ورزشگاه آورده به زمین پرت میکند و از خجالت تیم و هوادار رقیب درمیآید.
گیتهایی که وجود ندارند
جداسازی و تفکیک فضاهای بیرونی تا سکوها و مسیرهای تردد تماشاگران مهمان، میزبان و عوامل اجرایی از دیگر شروطی است که فدراسیون و سازمان لیگ تأکید زیادی روی آن دارند. این در حالی است که اگر این مسئله اجرایی شود بخشی از مشکلات مرتفع خواهد شد؛ چراکه در این سالها ورود و خروج تماشاگران یکی از معضلات بزرگ برگزاری مسابقات بوده ضمن اینکه برقراری امنیت در چنین شرایطی بسیار سخت است. از طرفی پس از تفکیک مسیرهای خروجی و ورودی، بحث جلوگیری از ورود اشیای ممنوعه بهویژه مواد محترقه قطعاً آسانتر خواهد شد و نگرانیهای این بخش نیز از بین خواهد رفت.
ورزشگاههای ناآماده
با اینکه فدراسیون و سازمان لیگ برای محقق شدن پروژه استانداردسازی ورزشگاهها تأکید دارند، اما باید دید تا اینجای کار چند ورزشگاه توانستهاند تأییدیههای لازم برای میزبانی در لیگ برتر را بگیرند. در حالی که تمامی استادیومهای موجود با استانداردهای مورد تأیید فاصله دارند، اما ورزشگاههایی، چون آزادی، فولادشهر، یادگار و نقش جهان شرایطشان نسبت به بقیه بهتر است و میتوان مسابقات لیگ را در آنها برگزار کرد. جالب اینجاست که در بین ۱۶ تیم حاضر در لیگ برتر هستند تیمهایی که نواقص ورزشگاه شهرشان احتمالاً به این زودیها برطرف نخواهد شد. تنها راهکاری که سازمان لیگ برای حل این مسئله داده برگزاری بازیها بدون تماشاگر یا بازی در استانهای همجوار بوده است. این راهکار اگرچه از دید مسئولان قابل قبول است، اما در این صورت تیمها باید پاسخگوی هوادارانی باشند که منتظر تماشای بازی آنها بودهاند. ضمن اینکه برگزاری لیگ نیز زیر سؤال خواهد رفت و حق برخی تیمها در استفاده از امتیاز میزبانی ضایع خواهد شد. بدون شک کم و کاستیهای زیرساختی فوتبال کشورمان به این سادگیها و به صرف تعویق لیگ برتر برطرف نخواهد شد. برای آنکه ما نیز بتوانیم در مسیر حرفهای شدن قدم برداریم باید برنامهریزی اصولی و مدیریت شده را در دستور کار قرار دهیم. رفع یکشبه نواقص غیرممکن است. مگر اینکه هدف از انجام این پروژه رفع تکلیف، جلب رضایت AFC و FIFA یا فرار رو به جلو باشد.