سرویس ورزشی جوان آنلاین : افرادی مثل مهندس محلوجی و علی آقا محمدی مدیرانی بودند که در تمام دوران مدیریتشان یکبار هم مصاحبه نکردند و به ندرت در محافل رسانهای ظاهر میشدند. مخارج هردو باشگاه در همان زمان هم به نوبه خود بالا بود، ولی این مردان کارآزموده و بزرگ بدون سر و صدا و بی مزد و منت پولی را تهیه میکردند باشگاههای بزرگ را اداره میکردند.
ثبات در مدیریت باعث ثبات در مربیگری بود و اینگونه نبود که در طول فصل سه مربی عوض کنند.
از اوایل دهه ۷۰ با ورود امیر عابدینی و علی فتح الله به مدیریت استقلال و پرسپولیس و باز شدن پای پولهای فراوان به فوتبال بحث مدیریت پرسپولیس علنی شد و کم کم کار به مسابقه بمب ترکاندن دو مدیر در بازار نقل و انتقالات شد، اما همچنان دو باشگاه دارای جایگاهی بالا به لحاظ مدیریت بودند.
ورود پولهای بی حساب و کتاب و البته باز شدن پای بازیکنان ما به اروپا کمی بازار مدیریت استقلال و پرسپولیس را و رونق داد، اما همچنان ثبات مدیریت وجود داشت.
از اواخر دهه ۷۰ بود که تغییرات مدریتی در دو باشگاه به روز شد و تا امروز که نزدیک به دو دهه از آن سالها گذشته به طور میانگین هر سال یک مربی و یک مدیر در دو باشگاه آفتابی شده و رفته اند و عجیب آنکه هر مدیری آمده بر بدهی دو باشگاه چیزی اضافه کرده و رفته است.
بیشترین بدهیب را مدیرانی بالا آورده اند که اصلا فوتبالی و ورزشی نبوده اند و بر اثرا معادلات پشت پرده سیباست و برای ترویج و تبلیغ یک گروه خاص سیاسی بر مدیریت این دویاشگاه سوار شده اند و پس از چندی که به اهداف شخصی و گروهی رسیده اند با یک کوهی از بدهی گذاشته اند و رفته اند.
هیچکی هم نپرسید که آقای وزیر ورزش! چرا وقتی مدیری را میآورید شفاف سازی نمیکنید برای ایسشان که این باشگاه اینقدر بدهی دارد و شما اگر از بدهی کم نمیکنی لااقل زیاد هم نکنید.
نمدیری را هم که تغییر داده اند باز از او نخوتاسته اند گزارش بدهد دقیق چقدر آورده و چقدر روی یبدهی گذشته و برای همین امروز هر کدام از دو باشگاه بالا یکصد میلیارد بدهی دارند.
یعنی اگر در دنیبای حرفه ایی فوتبال گفته شود که دو یباشگاه با ۴۰ میلیون هوادار که سالانه بین ۳۰ تا ۵۰ میالیارد هزینه میکنند و با این همه تلیغات و اسپانسر و کمکهای فراوان دولتی بازهم بدهی بالا میآورند کایوتر ایشان قاطی میکند، ولی دوستان از وزارت ورزش تا مدیریت دوست ندارند سمت شفاف سازی بروند.
با ایتن وجوجود امروز که اوضاع در دو باشکگاه اصلا خوب نیبست چه بلحظ مالی و فرهنگی و تربیتی نام افرادی مثل علی فتح الله زاده و امیر عابدینی بیش از همیشه به ذهن متبادر میشود.
به خصوص علاقمنذدی فردی مثل علی فتح االه زاده، کامران منزوی و حتی علی نظری جویباری در استفپلال و یا محمد حسن انصاریپفرد در پرسپولیس را باید ارج نهاد و نمیدانینم چرا وزارت ورزش به این همه عشق و علاقه و تعهد و دلسوزی و کاردانی چنین افرادی بی توجه است.
بیایید استقلال را بسپارید دست بهرام افشارزاده یا علی فتح الله زاده یا کامران منزوی و پرسپولیس را هم بدهید به امیر عادیبنی – داریوش مصطفوی و یا محمد حسن انصاریفرد و خیال خود و هواداران و مزدم را راحنت کنید و در یک پروسه ۵ ساله از ایشان بخواهید که روی پای خود بایستند. این را بارها افرادی مثل فتح الله زاده و عابدینی گفته اند و با شناخت و تجاربی که اینها دارند میدانیم که میتوانند استقلال و پرسپولیس را به استقلال مالی برسانند تا بی نیاز از دولت در حد دو باشگاه حرفه ایی با نظارت دولت حرکت کنند.
یکبار اینکار را بکنید و خدا وکیلی هم بی خیال شعار واگذاری شوید که نخ نما شده و هرگز هم دولت و حاکمیت اجحازه نمیدهد این دوباشگاه واگذار شود و امکان پذیر هم نیست.
امروزبا این حالت نه فتحی میداند تا فردا هست و نه ایرج عرب پس تفکر و کارکدئشان هم موقتی و هزینه محور است و بازهم بدهی روی بدهی و بازهم تغییراتی آنی و خیلی زود و آش همان خواهد بود و کاسه همان.