توقعات بی‌جا و بالایشان تمامی ندارد. گویی هیچ مسئولیتی گردنشان نیست که با کوچک‌ترین مشکلی پای خود را کنار می‌کشند و توپ را به زمین دولت می‌اندازند.
به ضررشان که باشد از لزوم استقلال فدراسیون می‌گویند و خطر محرومیت بابت کوچک‌ترین اعمال‌نظری از سوی دولت، اما به سودشان که باشد نه شعارهایشان در خصوص استقلال فدراسیون را به یاد می‌آورند و نه قوانین جهانی در خصوص دخالت‌های دولت را، چراکه دست به جیب شدن دولت و شیرجه زدن در بیت‌المال آنقدر برایشان سود و منفعت دارد که به سادگی می‌توانند از کنار قوانین سفت و سخت جهانی در خصوص عدم دخالت دولت‌ها چشم‌پوشی کنند.
دیگر، اما توقعاتشان چنان بی‌جا بالا رفته که خواسته‌هایشان را با قیافه‌ای حق‌به‌جانب و عامرانه مطرح می‌کنند. شاید، چون در شأن خود نمی‌بینند که برای حل مشکلات دست نیاز دراز کنند و کمک بخواهند که اگر غیر از این بود با تحکم دولت را موظف به کمک کردن نمی‌خواندند!
لحن عامرانه طالقانی، عضو هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال در خصوص اینکه دولت موظف است به تیم‌های ملی کمک کند ناشی از پاسخ مثبت دولت به توقعات بالای آقایان است که حالا به شکلی جدید، متوقعانه و دستوری مطرح می‌شود!
البته تعجبی ندارد، تحکم عضو هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال وقتی آنچه از زبان رئیس پرحاشیه هیئت فوتبال استان خوزستان می‌شنویم، حرفهای رئیس فدراسیون است که هر بار از زبان یکی از اعضای فدراسیون فوتبال مطرح می‌شود. شاید، چون قرار است اتحاد فدراسیون برای خالی کردن جیب مردم از طریق مساعدت دولت به رخ کشیده شود.
بعد از آنکه سرپرست دبیرکلی فدراسیون فوتبال مدعی شد مشکل پرداخت طلب ویلموتس با کمک مردم و رسانه‌ها حل می‌شود، این‌بار نوبت به عضو هیئت رئیسه فدراسیون بود که با لحنی حق‌به‌جانب بگوید که دولت موظف است به تیم‌های ملی فوتبال کمک کند. این در حالی است که تاج نیز سعی دارد با بیان جملاتی نظیر «نگرانی در جهت تحقق تعهدات به یک مربی خارجی از جمله دغدغه‌های اصلی من و همکارانم در فدراسیون است»، چهره‌ای مظلوم از فدراسیون فوتبال و اعضای آن به تصویر بکشد تا با حمایت‌های مردمی، دولت را موظف به کمک کند. حال آنکه با دیدن رویه‌ای که فدراسیون در پیش گرفته یک سؤال مطرح می‌شود، آن‌هم این است که وظیفه فدراسیون در این بین چیست اگر قرار است گره همه مشکلات با دست و دندان دولت باز شود، آن‌هم با هزینه کردن از جیب ملت؟!
تا پیش از این همه مانور فدراسیون‌نشین‌ها روی تحریم‌ها بود و پول‌های بلوکه شده در فیفا، به طوری که تاج بار‌ها و با اشکال مختلف به این مسئله اشاره کرده بود تا نشان دهد دست فدراسیون و ارکان آن در پوست گردو است: «روشن و طبیعی است که آماده‌سازی و پشتیبانی تیم‌های ملی در سالی که از تیم ملی بزرگسالان گرفته تا تیم المپیک، تیم‌های جوانان و نوجوانان و تیم‌های ملی فوتسال و فوتبال ساحلی رقابت‌های مهمی را پیش‌رو دارند، فرآیند خاص خود را می‌طلبد و شکی نیست که در شرایط تحریم‌های ناعادلانه، فدراسیون فوتبال باید پول‌های خود در فیفا و همچنین سایر منابع درآمدی را احیا کند تا با بهره بردن از همه ظرفیت‌ها در جهت پشتیبانی از تیم‌های ملی گام بردارد.» با استناد به حرفهای شخص تاج، به نظر می‌رسد که تمام آن کاری که فدراسیون در این زمینه انجام داده گفتگو‌های ساده و پیش‌پا افتاده بوده که البته راه به جایی هم نبرده است. رئیس فدراسیون مدعی است که شرایط به ویلموتس توضیح داده شده، اما چه توضیحی می‌توانستند به سرمربی تیم ملی داده باشند؟ آیا روزی که مرد بلژیکی پای قرارداد با ایران را امضا می‌کرد خبری از تحریم‌ها نبود یا آن روزی که تاج و دوستانش در هیئت رئیسه برای ادامه حضور خود در فدراسیون تلاش می‌کردند به این مشکلات واقف نبودند که همچنان چشم به دست دولت و جیب مردم دارند؟ آن‌هم نه با درخواستی ملتمسانه، بلکه با لحنی عامرانه!
طالقانی باید هم دولت را موظف به کمک به تیم‌های ملی بداند. او همان مدیری است که هنوز نمی‌داند فوتبال ایران خصوصی نیست که باشگاه‌ها ورزشگاه اختصاصی داشته باشند و موظف به فراهم کردن شرایط ورزشگاه‌ها برای شروع لیگ باشند. گویی اطلاعی در این زمینه ندارد که به جای فشار آوردن به آن‌هایی که باید، این انتظار را از باشگاه‌ها دارد که شرایط ورزشگاه‌ها را برای شروع امن رقابت‌ها مهیا کنند!
از چنین مدیری نباید چیزی جز نشستن روی صندلی مدیریت و نوشیدن چای و انجام مصاحبه‌های متعدد انتظار دیگری داشت. مدیری که همانند رئیس بالادست خود به جای تلاش برای فراهم کردن شرایط، اولین چیزی که به ذهنشان می‌رسد گرفتن کمک از دولت و دست‌درازی به جیب ملت است. اگر قرار است همه مشکلات با هزینه کردن از جیب مردم حل شود، چه نیازی به مدیر و مسئول است؟!
