سرویس ورزشی جوان آنلاین: به تصویر کشیدن زندگی و رشادتهای قهرمان پرتاب نیزه قاره کهن قطعاً کار سادهای نیست. علیزاده در عنفوان نوجوانی برای دفاع از وطن عازم جبهه شد و بعد از اسارت به خاطر اینکه نامش در بین اسرا وجود نداشت، خبر شهادتش به خانوادهاش میرسد. او پس از گذشت ۳۰ ماه از اسارت و تحمل سختترین شکنجههای روحی و جسمی و در حالی که سنگ مزار هم در گلزار شهدا برایش در نظر گرفته شده بود با آخرین گروه اسرا به وطن بازمیگردد. مهدی علیزاده در این سالها هرگز دست از تلاش برای اعتلای کشور برنداشت. این جانباز ۷۰ درصد، شش سال پیش پا به عرصه ورزش قهرمانی گذاشت و سال گذشته نیز یکی از طلاییهای کاروان پاراآسیایی ایران لقب گرفت.
زندگی پرفراز و نشیب
گفتگو با جانباز آزاده و قهرمان ورزشی، چون مهدی علیزاده کار سختی نیست. دیروز قهرمان آسیا در باغموزه دفاع مقدس در مراسم رونمایی از مستند زندگیاش ساده و بیآلایش پاسخگوی خبرنگاران بود: «بخش کوتاهی از زندگی من را به نام وتن من ساختهاند. زندگی پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشتم؛ برایم مراسم شهادت گرفتند. باور کردنش سخت است، اما در دوران اسارت تمامی مراسمی که برای من میگرفتند و حتی اعلامیهای را که برایم چاپ کرده بودند، خواب میدیدم، حتی غذای مراسم و سنگ مزارم را نیز در خواب دیدم. چهار گلوله خوردم و ۱۷ ترکش و در اثر موج انفجار هم صورتم دچار آسیب شد. تیر خلاصی که به من زدند، هنوز در جمجمهام یادگاری باقی مانده و پزشکان اجازه جراحی نمیدهند.»
با ورزش به آرامش رسیدم
ملیپوش پرتاب نیزه ایران از تلاشهایش برای رسیدن به اهداف خود گفت: «همیشه دلم میخواست وضع مالی خوبی داشته باشم. با سعی و تلاش به این هدف رسیدم، اما باز هم راضی نبودم و بعد از مدتی فهمیدم ورزش من را به آرامشی که دنبالش هستم، میرساند. زمانی برای حفظ پرچم کشورم جنگیدم و امروز هم برای بالا بردن پرچم وطنم تلاش میکنم. شش سال زحمت کشیدم، تمام زندگیام ورزش بود و حتی سالتحویل نیزه ورزشیام را نیز کنار سفره هفتسین گذاشتم. در روزگاری که دنیا ما را تحریم کرده، ورزش قهرمانی برای کشور افتخارآفرینی میکند. تا الان هفت مدال برونمرزی به گردن آویختم و در بازیهای پاراآسیایی جاکارتا هم طلا گرفتم و هم رکورد آسیا را جابهجا کردم. همه چیز دست خداست. تمام تلاشم را میکنم که سهمیه پارالمپیک توکیو را نیز به دست آورم. امیدوارم الگوی خوبی برای نسل بعدی باشم.» علیزاده در گفتگو با «جوان» از همه ورزشکاران خواست اعتلای وطن را هدف خود قرار دهند: «مشکل بزرگ همه ما این است که زندگیمان هدفمند نیست. یک ورزشکار باید به افتخارآفرینی برای کشورش فکر کند. خیلیها از من بهتر و بالاتر هستند و من در بین آنها گم هستم. در سالهای اسارت وحشیانهترین شکنجهها را تحمل کردم و به رغم همه مشکلات جسمانی برای رسیدن به اهدافم تلاش کردم. هدفم این بود که من جانباز بتوانم حق مطلب را ادا کنم. همه ما به این نظام، انقلاب، ولایت و مردم بدهکاریم. باز هم میگویم که شهدا قهرمانان واقعی هستند، آنها برای حفظ حریم ایران سینه سپر کردند. آیا ما هم حاضریم مثل شهدا برای تلاشهایمان هیچ پاداشی دریافت نکنیم؟»
روحیه ایثار و شهادت
محمود خسرویوفا، رئیس کمیته ملی پارالمپیک ایران با حضور در این مراسم در خصوص روحیه ایثارگری شهدا و جانبازان گفت: «ورزشکاری که در جاکارتا مدال طلا به دست آورده هم جانباز است و هم آزاده. زندگی مهدی علیزاده نیز یکی از قصههای شیرین دفاع مقدس است. این قهرمان زمانی که در اسارت بود، همه تصور میکردند که شهید شده و در دوران اسارت هم صدمات زیادی دیده است. او با روحیه ایثارگری و جنگندگی که داشت در بین منتخبین تیم ملی دوومیدانی قرار گرفت و قهرمان آسیا شد. این فرصتی بود که مستندی از زندگی این قهرمان آزاده ساخته شود، حتی میتوان از زندگی او فیلم سینمایی نیز ساخت. جانبازان ورزشکار در رشتههای تیروکمان، تیراندازی و دوومیدانی بیشتر حضور دارند. انقلاب هنوز زنده است و بحث دفاع از مرزها، مبارزه با ضدانقلاب و مدافعان حرم مطرح است. به همین خاطر شرایطی فراهم شده که این قشر انقلابی با اراده پولادی خود به عنوان ذخیره معنوی ما محسوب شوند و از توانمندیهای قهرمانیشان نیز در تیمهای ملی استفاده کنیم.» رئیس کمیته ملی المپیک در واکنش به سؤال «جوان» در مورد اشاعه فرهنگ و روحیه ایثار و شهادت در ورزش اظهار داشت: «از افکار و روحیات شهدا، جانبازان و ایثارگران اول از همه باید مدیران کشور استفاده کنند. ورزشکارانی مثل مهدی علیزاده از روحیه خوب ملی و اعتقادی برخوردارند. علاوه بر این برای رفتن روی سکوی اول هم تلاش میکنند. هر مدیری که این روحیه و فکر را داشته باشد قطعاً باعث رشد کشور میشود. ما هم باید تلاش کنیم از ظرفیت ورزشکاران جوان جانباز در بستر ورزش کشور بهره بگیریم. باید ورزشکاران جوان و انقلابی را جذب کنیم تا این روحیه در همه جای کشور از جمله ورزش حاکم باشد.»