شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت سادهترین کار ممکن است، درست مثل پاک کردن صورت مسئله به جای تلاش برای حل آن، اتفاقی که در ورزش ایران به وفور رخ میدهد.
«لغو سفر تقصیر آژانس هواپیمایی بود، بلیت صادر نشده بود!» این پیشپاافتادهترین بهانه برای لغو یا به گفته آقایان به تعویق افتادن سفر تیم ملی تیراندازی به مسابقات جهانی برزیل است. مسابقاتی که به دلیل توزیع سهمیه المپیک، اهمیت بسیاری دارد، اما با ندانمکاریها و بیبرنامگیها لغو شده و به تعویق افتاده است. همه تقصیر این اتفاق نیز بر سر آژانس هواپیمایی شکسته میشود. آژانسی که کسی نمیداند کیست، چیست و چه چیزی بهتر از این!
تیم ملی در سفری طولانی و با چند پرواز باید خود را به برزیل برساند. همین مسئله به اندازه کافی میتواند انرژی بازیکنان را برای حضوری پرقدرت در مسابقات تحلیل دهد. این موضوع در کنار شرایط کاملاً متفاوت آمادهسازی تیم ملی ایران برای حضور در مسابقات کسب سهمیه با رقبایشان به اندازه کافی کار ملیپوشان تیراندازی را برای بازگشت با دست پر از این سفر سخت میکند. سفری که حالا با بهانههای واهی به تعویق میافتد، آنهم درست در شرایطی که چمدانهای بازیکنان و کادر فنی در صندوقعقب اتومبیلهایی که قرار است آنها را به فرودگاه برساند، جا داده شده، یعنی همه چیز آماده اعزام بود که گفته شد خبری از بلیت و اعزام نیست.
بدون تردید وظیفه این اعزام و همچنین حفظ آرامش و روحیه ملیپوشان قبل از رفتن به مسابقات جهانی به عهده فدراسیون است. فدراسیونی که با انداختن تقصیر بر گردن آژانس هواپیمایی نمیتواند سهم خود را در این مسئله نادیده بگیرد و پایش را از ماجرا بیرون بکشد، چراکه بیشک مقصر اصلی این داستان فدراسیون تیراندازی است که با عدم برنامهریزی مناسب کار را به جایی رسانده که ملیپوشان در آخرین لحظاتی که تصور میکردند باید برای اعزام راهی فرودگاه شوند، ناباورانه راه خانه را در پیش میگیرند و نمیدانند که تکلیفشان برای حضور در مسابقات کسب سهمیه چیست. مسابقات مهمی که رقبای آنها تا بن دندان مسلح در آن شرکت میکنند. حال آنکه ملیپوشان ایران جدا از سختیهایی که تا آستانه این رقابتها متحمل شدند و سختیهایی که به دلیل کمبود فشنگ در مسیر آمادهسازی تا مسابقات جهانی به جان خریدند، حالا باید بلاتکلیفی را نیز تجربه کنند تا با روحیهای خراب و انگیزههایی متزلزل راهی برزیل شوند. فدراسیون تیراندازی هم نمیتواند با توجیهی پیشپاافتاده و انداختن تقصیر بر گردن آژانس مسافرتی خود را مبرا و تبرئه کند.
آرامش، شرط اول موفقیت برای ملیپوشانی است که در آستانه اعزام هستند، چه در رشته تیراندازی و چه رشتههای دیگر. حالا تیراندازان تیم ملی ایران با استرس به آینده مینگرند و نمیدانند آیا همانطور که فدراسیون مدعی است میتوانند خود را به رقابتهایی که چهارم شهریورماه در برزیل برگزار میشود، برسانند یا اینبار هم قرار است توجیهی غیرمنطقی آورده شود و برای لغو دوباره سفری که آقایان با قیافهای حقبهجانب آن را به تعویق افتادن مینامند، نه لغو اعزام دلیلی غیرموجه ارائه شود.
بازی با کلمات بیشک نمیتواند استرسی را که این اتفاقات بر جان ملیپوشان انداخته از ذهن آنها پاک کند. ملیپوشانی که در صورت اعزام شاید نتوانند با تمام توان و قوا برای رقابت با رقبا به خط شوند، نه، چون حریفانشان شرایط تمرینی بسیار خوبی داشتند و دغدغهای برای شلیک تیر نداشتند، نه؛ به این دلیل که جدا از مشکلات پرتعداد همیشگی حالا استرس اعزام یا عدم اعزام نیز روحیه تیراندازان ایرانی را آنچنان تحت فشار قرار داده که باید منتظر ماند و دید آنچنان که باید و شاید میتوانند به هدف بزنند و با دست پر بازگردند یا اتفاقی غیر از این میافتد که در این صورت جز فدراسیون کسی مقصر نخواهد بود. فدراسیونی که نمیتواند توجیه کند که چرا قبل از صدور بلیت، ملیپوشان را چنان آماده سفر کرده بود که حتی چمدانهای خود را نیز در اتومبیلهایی که قرار بود آنها را به فرودگاه ببرد قرار داده بودند، اما در آخرین دقایق با شنیدن جمله ناامیدکننده لغو سفر، با یأس فراوان راهی خانههای خود شدند.
آیا فدراسیون تیراندازی پاسخی قانعکننده دارد یا همه آنچه برای گفتن دارد توجیه است و انداختن تقصیر بر گردن دیگران!