سرویس جامعه جوان آنلاین: هر ساله ۱۲ هزار هکتار از جنگلهای کشورمان به دلایل مختلف بعضاً عمدی و یا بهصورت طبیعی آتش گرفته و از جنگلهای سرسبز چیزی جز خاکستر و زغال باقی نمیماند. گفته میشود ایران یکی از حادثه خیزترین کشورها در جهان است، اما با همه اینها حال مدیریت بحران ناخوش است. در سوختن ۳۰۰ هکتار جنگلهای ارسباران، باز هم پای لنگ مدیریت بحران در میان است. هلیکوپترهای ارسالی از تهران، آن هم پس از دو روز توانسته آتش جنگلهای ارسباران در شمال غرب را خاموش کند.
ساختار مدیریت بحران جدید که در مجلس به تصویب رسیده جوابگوی حوادث پیش آمده نیست. جبران خسارت جانی و مالی حوادث در کشور چندین برابر هزینهکرد برای پیشگیری از خسارات وارده در حوادث است. همیشه بحران خبر میکند و این مسئولان هستند که بیخبر و غافلگیر میشوند و درحالی که نقش جنگلها در تلطیف هوا و تغییر اقلیم بسیار مهم است، وجود جنگلها میتواند سدی باشد در برابر حوادث غیرمترقبه و خشکسالی؛ اما کمترین توجه به این میراث سبز و زنده صورت میگیرد. نبود کارکردهای مشخص در حوزه مدیریت بحران به رغم وجود سازمانی به اسم مدیریت بحران، ایران را در برابر حوادث به کشوری خسارتپذیر تبدیل کرده است.
جلسات مدیرت بحران در بالاترین سطح و با حضور مسئولان نهادها، دستگاههای مسئول تشکیل میشود، ولی ایدههای حبابی از آن خارج میشود که این ایدهها کارایی چندانی برای پیشگیری از بحران، مدیریت حین بحران و مقابله با حوادث را ندارد. جنگلهای کشور طبق معمول هکتار هکتار زغال میشود و دود آن به چشم همه افراد کشور میرود، ولی کاری در خور پسند برای مدیرت بحران این حوادث صورت نمیگیرد. پیشنهاد میشود حالا که نمیتوانند آتشسوزی و حوادث را پیشگیری کنند، مسئولان طرح قطع درختان جنگل را کلید بزنند تا لااقل از چوب در ختان به بهترین شکل استفاده شود!
در کشور ما در طول سال جنگلیهای بسیاری آتش میگیرد، اما برای مدیریت بحران آن، کاری صورت نمیگیرد. جنگلها در مسیرهای سخت و غیرقابل دسترس آتش میگیرد، وسایل و تجهیزات مورد نیاز برای اطفای سریع آتش وجود ندارد و یا اگر هم هست ناهماهنگیهای زیاد وجود دارد که این موضوع عاملی شده است برای تخریب بیشتر جنگلها. ارسباران باز هم آتش گرفت، ولی هماهنگی برای ارسال بالگرد به رغم تأکید چندباره و قبلاً معاون اول رئیس جمهور برای هماهنگی به منظور اعزام بالگرد در لحظه حادثه بینتیجه مانده است.
گویا مدیریت بحران در کشور ما خود دچار بحرانزدگی عمیقی شده است و بخشهای متولی نیز بهدلیل نبود هماهنگیهای لازم پای کار نمیآیند و زمانی به داد جنگل آتش گرفته میرسند که دیگر همه چیز سوخته و زغال شده و فقط افسوس باقی میماند.
اینکه سرمایههای کشور اینگونه دود میشود جای تأسف دارد.ای کاش لااقل دستگاههای نظارتی و رسیدگیکننده بهصورت جدی وارد عمل شوند تا جلوی ناکارآمدیها و کمکاریها بیش از پیش مدیریت بحران گرفته شود.