سرویس دانشگاه جوان آنلاین: نمایندگان هیئتهای مذهبی و عزاداری دانشجویی با اشاره به تجارب موفقی که از خوداتکایی داشتند، خطاب به هیئتهای نوپا بر عدم وابستگی به حمایت نهادهای رسمی و اتکا به ظرفیتهای درونی هیئات تأکید کردند.
حسینی، از هیئت دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع)، اکبر از هیئت دانشجویی دانشگاه هنر و شریفی از هیئت دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف بهعنوان سه نفر از فعالان موفق هیئات دانشجویی طی میزگردی به بیان تجارب عملی خود از هیئتداری پرداختند.
هیئت دانشگاه هنر در اوایل دهه۸۰ با کمتر از ۳۰نفر شکل گرفت و بعد به مرور با ارتباط گرفتن با افراد ارزشی دانشگاههای تهران رشد کرد، تا جایی که امروز شاکله حداقل ۳۰۰نفری و مخاطب چندهزار نفری دارد.
بااینکه تصورات از دانشگاه شریف همیشه صنعتی و آکادمیک بوده است، اما هیئت آن بیش از دو دهه سابقه دارد. گذشته از اینکه فرآیند تکامل یک هیئت را باید طی زمان بررسی کنیم، از لوازم رشد هیئت، سرمایهگذاری زمانی پنج تا ۱۰ساله و پای کار ایستادن هسته اولیه آن است و در گام بعد، اتصال به روحانیت.
یکی از پارامترهای پیشرفت هیئت، داشتن چشمانداز و نیز تعریف مشخص از رشد و پیشرفت است. خروجی کار فرهنگی، ناظر به انسان است نه محصول که بگوییم اگر تیراژ نشریه هیئت بالا رفت یا به منابع مالی خوبی دست یافت، پیشرفت کرده است.
در این گردهمایی مدیر هیئت دانشجویی امام صادق (ع) با بیان اینکه صرف اینکه مداح یا سخنران، فردی هیئتی، دلسوز و با اخلاص باشد کفایت میکند، گفت: «در واقع بهجای چهرهها باید دنبال عرصههای نقشآفرینی هیئات در دانشگاه باشیم. هیئتهای دانشجویی یک ظرفیت عالی برای تحول دانشگاه در عرصههای مختلف علمی، سیاسی و فرهنگی هستند و اگر هیئتهای دانشجویی به این ظرفیت بالا باور داشته باشند، اتفاقات عظیمی رخ میدهد.»
حسینی افزود: «ما در شرایطی که دانشگاه نه به هیئت رسمیت میداد و نه اصولاً مایل بود هیئت وجود داشته باشد و بدون اینکه مسئولیت فرهنگی در دانشگاه داشته باشیم، دانشگاه امام صادق (ع) را به لحاظ فرهنگی متحول کردیم. برخلاف آنچه تصور میکنید، عضویت در مجامع رسمی دانشگاه مانند شورای فرهنگی بیشتر مانع رشد میشود؛ هر چه خودجوشتر و موفقتر.»
محمد اکبر مدیر هیئت دانشجویی هنر هم با بیان اینکه سخنران چهره ضرورتاً از مقومات ذاتی هیئت نیست، گفت: «به جای آن به نکات مهمتری باید توجه کرد، مانند داشتن هسته ثابت. آفت جدی هیئت دانشجویی، دانشجویی بودن است، یعنی هیئت تا میخواهد شکل بگیرد، هسته اولیه آن فارغالتحصیل میشوند، لذا بهانههای جدی برای حفظ هستهای که هیئت را جزء هویتشان بدانند، لازم داریم. یک راه این است که هیئت مدیره یا امنا داشته باشیم.»
شریفی مدیر هیئت دانشگاه شریف هم با بیان اینکه من هم نظر آقای حسینی و اکبر را تأیید میکنم، گفت: «هیئت دانشگاه شریف، عضو شورای فرهنگی است، اما هیچ آورده خاصی ندارد. تجربه نشان داده است حمایتهای رسمی، نهتنها کار را ارتقا نمیدهد بلکه خراب میکند.»
در مجموع سکولار نبودن هیئت و سیاسی بودن، صرفاً به بیانیه دادن در مناسبتها نیست، بلکه به مرد میدان عمل بودن است. باید دید وقتی رهبر معظم انقلاب نسبت به امری تأکید میکنند ما چقدر گوش به فرمان و اهل عمل به آن هستیم.