گرفتن سهمیه مستقیم بازیهای المپیک مسئولیت بسکتبال را سنگینتر کرده است. اولین و اصلیترین هدف تیم ملی بسکتبال در جام جهانی صعود به المپیک بود که خوشبختانه به آن دست یافت، ولی شیرینی این موفقیت میتوانست برایمان با صعود به دور بعدی جام بیشتر شود. قطعاً اگر در دقایق پایانی نتیجه را به پورتوریکو واگذار نمیکردیم، بازی بهتری را مقابل تونس انجام میدادیم و میتوانستیم به صعود فکر کنیم. عملکردمان در بازی با اسپانیا نشان داد که بدون استرس و فشار تا چه اندازه میتوانیم بدرخشیم. حالا که به المپیک رسیدهایم باید حواسمان باشد که این یک سال باقی مانده خیلی زود میگذرد. همیشه در ورزش ایران تا یک ماه بعد المپیک همه انتقاد میکنند و حرف میزنند، ولی بعد از آن کار رها میشود. دوباره یک سال قبل از بازیها همه یادشان میافتد که المپیکی هم وجود دارد. باید از همین الان برای بسکتبال برنامهریزی شود. فدراسیون باید با در نظر گرفتن شرایط بازیکنان و امکانات خود بهترین برنامه را برای تیم ملی بریزد. سال المپیک است و تقویمها خیلی زودتر بسته میشود. برای مشخص کردن رقبای تدارکاتی ما هم باید زودتر تصمیم بگیریم تا سه، چهار مانده به بازیها مشکل پیدا کردن حریف تدارکاتی را نداشته باشیم. مسلماً شرایط المپیک با همه رقابتها متفاوت خواهد بود و تیمهای قدر در این بازیها حضور خواهند داشت. خوشبختانه برای همه قارهها سهمیه جداگانه در نظر گرفته شده، وگرنه کار برای بسکتبال ایران و گرفتن سهمیه بسیار سختتر از اینها بود. تورنمنتهای تدارکاتی نقش مهمی در آمادهسازی تیم دارد. برای آنکه در المپیک موفق باشیم باید با حریفان بزرگ روبهرو شویم و حتی بازی با تیمهای درجه دوم اروپا نیز کمک بزرگی به ما خواهد کرد. تیم ملی بسکتبال ایران در جام جهانی نشان داد که فراتر از آسیاست، به همین خاطر باید با برنامهریزی پا به بازیهای المپیک بگذاریم.