سرویس ورزشی جوان آنلاین: در یک سال باقی مانده تا بازی‌های المپیک، روز‌های حساسی پیش‌روی رشته‌های مدال‌آور است. روز‌هایی که ورزشکارانمان باید یک‌تنه جور همه بی‌تدبیری‌ها را بکشند و با حداقل امکانات و رسیدگی‌ها بهترین نتیجه را کسب کنند. اینکه دو کاپیتان باسابقه، آن‌هم از دو رشته موفق و المپیکی شرایط حاکم بر رشته‌های خود را نامطلوب، دلسردکننده و حتی نگران‌کننده توصیف کرده‌اند، حساسیت موضوع را دوچندان می‌کند. بسکتبال، یکی از رشته‌های مهم بازی‌های المپیک است که کشور‌های صاحب‌نام سرمایه‌گذاری ویژه‌ای روی آن انجام داده‌اند. بسکتبالیست‌های کشورمان در حالی توانستند سهمیه المپیک را از چنگ چینی‌ها درآورند که میزبان جام جهانی برای رسیدن به این مهم به هر دری زد. با المپیکی شدن تیم شاهین‌طبع حق به حق‌دار رسید، اما استقبال غریبانه از کاروان بسکتبال آب سردی بر پیکر ملی‌پوشان این رشته بود. ما نیز مثل صمد نیکخواه و خیلی‌های دیگر معتقدیم اگر رشته‌ای دیگر به جای بسکتبال المپیکی شده بود، آقایان سر از پا نمی‌شناختند.
والیبال نیز در بدترین وضعیت ممکن بسر می‌برد. ایران در حالی میزبانی رقابت‌های قهرمانی آسیا را برعهده داشت که فدراسیون والیبال ماه‌هاست که با سرپرست اداره می‌شود و این اواخر نیز آقای سرپرست به صورت غیرقانونی مسئولیت والیبال را برعهده داشته است. به همین خاطر باید به سعید معروف حق داد که نگران والیبال باشد. رشته‌ای که به احتمال بسیار زیاد سهمیه المپیک را می‌گیرد، اما این روز‌ها کشمکش‌ها بر سر تصدی پست ریاست فدراسیون به اوج خود رسیده است. لابی‌های پشت پرده، والیبال ایران را به شدت تحت‌الشعاع قرار داده‌اند و عاشقان صندلی ریاست برای نشستن روی این صندلی جنگ سردی را به راه انداخته‌اند. این در حالی است که مسئولان ارشد ورزش از مدت‌ها پیش می‌توانستند جلوی همه این حواشی و تبعیض‌های دلسردکننده را بگیرند، اما دریغ از مدیریت حرفه‌ای و دید غیرسیاسی!
