انتشار عکسی از دیدار رئیس جمهور با بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس در نیویورک موجی از انتقاد را در فضای مجازی متوجه حسن روحانی کرد. در عکس مذکور، جانسون در حالی که با دستش به سمت روحانی اشاره کرده، با صورتی شاد! مشغول صحبت است. آن سو، حسن روحانی فقط این نیست که لبخند میزند یا میخندد، بلکه در حال قهقهه است و حتی فرم بدن و دستانش هم از حالت مناسب یک دیدار رسمی و نه حتی دیپلماتیک خارج شده است. دیدار روحانی با چه کسی است؟ نخست وزیر یکی از کشورهای حاضر در برجام که در برابر ملت ایران به عهدش وفادار نمانده است. کشوری که همان روز دیدار بیانیه مشترک با آلمان و فرانسه صادر و ایران را مسئول حمله پهپادی به تأسیسات نفتی عربستان دانسته است. مخاطب انتظار ندارد عکس این دیدار این طور نمایش دیداری غیررسمی و صمیمی و دوستانه باشد. نکته مهم آن است که اصل محتوای دیدار به هیچ وجه صمیمی نبوده است. روحانی در این دیدار به جانسون میگوید «از بیانیه اخیر سه کشور اروپایی که در عین حال جزو طرفهای برجام هستند، بسیار متأسف هستیم و صدور این بیانیه بی اساس در شرایط حساس و پیچیده کنونی به هیچ عنوان سازنده و مفید نبود.» او همچنین از کوتاهی لندن در انجام تعهدات خود برای بهرهمندی ایران از مزایای اقتصادی برجام، انتقاد کرد و فضای مثبت اقتصادی را جزو تعهدات برجامی طرفین برشمرد و از آنها خواست «هرچه زودتر تعهدات برجامی خود از جمله اینستکس را عملیاتی کنند.»، اما بی توجهی حسن روحانی به اینکه تأثیر قهقهههای اینگونه در دیداری که عکاسها بی ثانیهای وقفه فقط عکس میگیرند و عدم اعتنا به اینکه هر حرکت کوچکی از طرفین میتواند معنایی سیاسی خاصی را به مخاطب القا کند، باعث شد تا فضایی از دیدار روحانی و جانسون به جهان مخابره شود که واقعی نیست و مطالبات و انتقادات بهحق رئیس جمهور ایران خطاب به نخست وزیر انگلیس تحتالشعاع عکس خنده و شوخی دیدار اصلاً دیده نشود. به عنوان یک نمونه، ببینیم روزنامه دیلی میل در مورد دیدار روحانی و جانسون چه نوشته است: «تصاویر منتشر شده از این دیدار نشان میدهد که فضای خندانی در این نشست برقرار بوده است و نخست وزیر انگلیس با روحانی شوخی نیز کرده، او را به لندن نیز دعوت کرده، اما در عین حال از ایران به خاطر حمله به تأسیسات نفتی آرامکو انتقاد کرده و نگرانی جدی این کشور را درباره بازداشت شهروندان دوتابعیتی در ایران اعلام کرده است.»
روحانی و دولتمردانش همواره تیم مذاکره کننده هستهای در دولت قبل را به نابلدی زبان بدن و ریزه کاریهای آداب دیپلماتیک متهم میکردند، اما در عمل نشان دادند که خود، همانقدر هم آداب دیدار رسمی دیپلماتیک و فضاسازی رسانهای بعد دیدار را بلد نیستند.