به گزارش خبرنگار جوان آنلاین از اصفهان ، به نقل از خبرگزاری ایسنا این روز در سطح جهان به منظور ایجاد انگیزه یادگیری زبان اشاره برای ناشنوایان به عنوان یک حق اساسی انسانی یاد می شود. بر اساس آخرین آمارها، بیش از ۵ درصد و حدود ۴۶۶ میلیون نفر در سراسر جهان از نعمت شنوایی محروم هستند و ۳۴ میلیون نفر از این تعداد را کودکان شامل می‌شوند. تخمین زده می شود تا سال ۲۰۵۰، بیش از ۹۰۰ میلیون نفر دچار کم شنوایی ناتوان کننده شوند.
در تحقیقی در ایالات متحده مشخص شد که سن قویترین عامل کم شنوایی در بزرگسالان ۲۰-۶۹ ساله است و بیشترین میزان کم شنوایی در گروه سنی ۶۰ تا ۶۹ سال است. مردان تقریباً دو برابر زنان احتمال کم شنوایی در بزرگسالی در سن ۴تا ۶۹ سال دارند. بزرگسالان سفیدپوست نسبت به بزرگسالان در سایر گروههای نژادی / قومی احتمال کم شنوایی بیشتری دارند. بزرگسالان سیاهپوست کمترین شیوع کم شنوایی را در بین بزرگسالان دارند. تقریباً یک سوم افراد بالای ۶۵ سال به ناتوانی در شنوایی مبتلا هستند. شیوع در این گروه سنی در جنوب آسیا، اقیانوس آرام و زیر صحرای آفریقا بیشتر است.
کاهش شنوایی ممکن است به دلایل ژنتیکی، عوارض هنگام تولد، بیماریهای عفونی خاص، عفونت های مزمن گوش، استفاده از داروهای خاص، قرار گرفتن در معرض سر و صدای زیاد و پیری ناشی شود. ۶۰ درصد از کاهش شنوایی کودکان قابل پیشگیری است.
افراد مبتلا به کم شنوایی می توانند از درمانهای زود هنگام بهره مند شوند. استفاده از سمعک، کاشت حلزون و سایر وسایل کمکی، زیرنویس و زبان اشاره و دیگر اشکال پشتیبانی آموزشی و اجتماعی از جمله روش های کمکی برای افراد کم شنوا است.
کم شنوایی به کاهش شنوایی بیشتر از ۴۰ دسی بل (دسی بل) در گوش بزرگسالان و کاهش شنوایی بیشتر از ۳۰ دسی بل در گوش کودکان اشاره دارد. اکثر افراد دارای کم شنوایی در کشورهای کم درآمد و متوسط زندگی می کنند.
"شنوایی سخت" به افراد دچار کم شنوایی اطلاق می شود و از خفیف تا شدید است. افرادی که شنوایی آنها دشوار است معمولاً از طریق زبان گفتاری ارتباط برقرار می کنند و می توانند از سمعک، کاشت حلزون حلقوی و سایر دستگاههای کمکی و همچنین نوشتن بهره مند شوند. افرادی که از شنوایی قابل توجهی برخوردار هستند نیز ممکن است از کاشت حلزون بهره مند شوند. افراد ناشنوا عمدتاً دچار کم شنوایی عمیق هستند که دلالت بر شنوایی بسیار کم دارد و اغلب از زبان اشاره برای ارتباط استفاده می کنند.
دلایل مادرزادی ناشنوایی ممکن است منجر به کمبود شنوایی شود که پس از تولد نمود پیدا می کند. کاهش شنوایی نیز ناشی از عوامل ژنتیکی ارثی و غیرارثی یا برخی عوارض در دوران بارداری و زایمان از جمله، ابتلای مادر به سرخچه، سفلیس یا برخی عفونتهای دیگر در دوران بارداری است. وزن کم هنگام تولد، آسفایکسی هنگام تولد (کمبود اکسیژن در زمان تولد)، استفاده نامناسب از داروهای خاص در دوران بارداری، زردی شدید در نوزاد نیز می تواند به عصب شنوایی آسیب برساند.
دلایل اکتسابی ناشنوایی نیز ممکن است منجر به کم شنوایی در هر سنی شود. بیماری های عفونی از جمله مننژیت، سرخک و اوریون، عفونت مزمن گوش، جمع شدن مایعات در گوش (اوتیت مدیا)، استفاده از داروهای خاص مانند داروهایی که در درمان عفونت های نوزادان، مالاریا، سل مقاوم به دارو و سرطان ها استفاده می شود و آسیب دیدگی به سر یا گوش از جمله دلایلی است که در هر سنی برای هر شخصی ممکن است رخ دهد و او را به کم شنوایی یا ناشنوایی مبتلا کند.
سر و صدای بیش از حد از جمله سر و صدای شغلی مانند صدای ماشین آلات و انفجارها، قرار گرفتن در معرض صداهای بلند مانند استفاده از دستگاه های صوتی شخصی با حجم زیاد و برای مدت زمان طولانی و حضور منظم در کنسرت ها، کلوپ های شبانه، کافه ها و مسابقات ورزشی نیز برای گوش اشخاص می تواند دردسر ساز باشد. ۱.۱ میلیارد جوان (بین ۱۲ تا ۳۵ سال) به دلیل قرار گرفتن در معرض سر و صدا در محیط در معرض خطر کم شنوایی قرار دارند.
پیری، به ویژه به دلیل تخریب سلولهای حسی قویترین دلیل کم شنوایی در افراد است. در کودکان نیز عفونتهای گوش یکی از دلایل اصلی کاهش شنوایی به دلایل اکتسابی است.
یکی از تأثیرات اصلی کم شنوایی بر توانایی فرد در برقراری ارتباط با دیگران است. پیشرفت زبان گفتاری اغلب در کودکانی که دچار کم شنوایی هستند به تأخیر می افتد. محققان می گویند کم شنوایی و بیماری های گوش مانند اوتیت مدیا تأثیر معنی داری بر عملکرد تحصیلی کودکان دارد. محرومیت از برقراری ارتباطات می تواند تأثیر بسزایی در زندگی روزمره داشته باشد و باعث ایجاد احساس تنهایی، انزوا و ناامیدی به خصوص در افراد مسن با مشکل کم شنوایی شود.
سازمان جهانی بهداشت تخمین می زد که کمبود شنوایی موجب هزینه جهانی سالانه ۷۵۰ میلیارد دلار آمریکا می شود که شامل هزینه های بخش بهداشت و درمان (به استثنای هزینه دستگاه های شنوایی)، هزینه های پشتیبانی آموزشی از دست دادن بهره وری و هزینه های اجتماعی است. از این رو مداخلات برای جلوگیری، شناسایی و رفع کم شنوایی مقرون به صرفه است.
در کشورهای در حال توسعه، کودکان کم شنوا و ناشنوا به ندرت تحصیل می کنند. بزرگسالان مبتلا به کم شنوایی نیز نرخ بیکاری بسیار بالاتری دارند. در بین شاغلین، درصد بالاتری از افراد دارای کم شنوایی در مقایسه با نیروی کار عمومی، در رده های پایین کار قرار دارند. بهبود دسترسی به خدمات آموزش و توانبخشی حرفه ای و افزایش آگاهی در بین کارفرمایان مورد نیاز افراد کم شنوایی باعث کاهش نرخ بیکاری در افراد دارای کم شنوایی می شود. به طور کلی نیمی از موارد کم شنوایی از طریق اقدامات بهداشت عمومی قابل پیشگیری است. در کودکان کمتر از ۱۵ سال، ۶۰ درصد کاهش شنوایی ناشی از دلایل قابل پیشگیری است. این رقم در کشورهای کم درآمد و متوسط (۷۵ درصد) در مقایسه با کشورهای پردرآمد (۴۹ درصد) است.
راهکارهای ساده برای جلوگیری از کم شنوایی عبارتند از، واکسینه کردن کودکان در برابر بیماریهای کودکی از جمله سرخک، مننژیت، سرخچه و اوریون، واکسینه کردن دختران و زنان در سن باروری در مقابل سرخچه قبل از بارداری، جلوگیری از عفونت سیتومگالوویروس در مادران باردار از طریق بهداشت خوب. غربالگری و درمان سیفلیس و سایر عفونتها در زنان باردار، تقویت برنامه های بهداشت مادران و کودکان، از جمله ارتقاء زایمان سالم و پیروی از اقدامات مراقبتی سالم گوش.
در سال ۲۰۱۷، هفتادمین مجمع جهانی بهداشت قطعنامه ای در زمینه جلوگیری از ناشنوایی و کم شنوایی به تصویب رساند. این قطعنامه از کشورهای عضو می خواهد استراتژی هایی را برای مراقبت از گوش و شنوایی در چارچوب سیستم های مراقبت های بهداشتی اولیه خود، تحت پوشش بهداشت جهانی، تلفیق کنند. این سازمان همچنین از WHO می خواهد اقدامات بسیاری برای ارتقاء مراقبت از گوش و شنوایی در سطح جهانی انجام دهد.
