سرویس بین الملل جوان آنلاین: نشریه فارین‌پالیسی روز دو شنبه با تکرار اتهامات دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا درباره نقش داشتن ایران در حمله به تأسیسات نفت سعودی نوشت: «دلیل پاسخ غیرقاطع دولت ترامپ به حمله موشکی ادعایی ایران به تأسیسات نفت سعودی هر چه که باشد یک چیز روشن است. توانایی ایالات متحده برای نمایش قدرت در منطقه خلیج فارس از طریق ناوگروه‌های تهاجمی که در طول دهه‌های گذشته پاسخ ترجیحی این کشور در چنین موقعیت‌هایی بود همانند گذشته نیست». رسانه امریکایی نوشته چندی پیش اعزام ناوبر‌ها یا موشک‌های کروز هدایت‌شونده به منطقه از قدرت اثرگذاری بر تحولات منطقه برخوردار بود. فارین‌پالیسی در ادامه به ذکر مواردی پرداخته که ارتش امریکا توانسته از طریق چنین نمایش‌هایی کشور‌های دیگر را به تسلیم در برابر خواسته‌های خود وادار کند. به عنوان مثال، در سال ۱۹۸۱، ارتش امریکا با سرنگون کردن دو فروند از جنگنده‌های معمر القذافی، دیکتاتور سابق لیبی توانسته بود او را از فکر تصرف بخش‌هایی از خلیج سرت منصرف کند. فارین‌پالیسی نوشته است: «با وجود این، انجام چنین تحرکاتی از سوی امریکا دیگر به پاسخ‌های مشابه از سوی کشور‌ها در درگیری‌های احتمالی منجر نمی‌شود». در ادامه این گزارش آمده است: «این تغییر، تا اندازه‌ای به دلیل به پایان رسیدن برتری تکنولوژیکی نیروی دریایی امریکا در برابر رقبایش است. وجود کلاس‌های جدید از زیردریایی‌های دیزلی و پیشرفت‌های جدید در فناوری‌های مین و اژدر موجب شده عملیات در نزدیکی سواحل امروز نسبت به گذشته خطرناک‌تر باشد. بنابراین، ناو‌های هواپیمابر امریکا دیگر در برابر خطرات نیرو‌های دشمن هنگام ورود به آب‌های آن‌ها مصون نیستند». طبق این تحلیل، مشکل جدی‌تر، استقرار سامانه‌های بازدارنده روسیه و چین مانند موشک‌های ضدکشتی DF-۲۱ هستند. برد بیش از هزار مایلی این موشک، فراتر از برد هر جنگنده‌ای است که روی عرشه ناو‌های هواپیما مستقر می‌شوند. بنابراین، این روز‌ها حرکت دادن ناوگروه‌های امریکا از تنگه تایوان مثلاً برای حمایت از گروه‌های طرفدار غرب در هنگ‌کنگ می‌تواند به فاجعه منجر شود. همچنین وبگاه «امریکن کانزرویتیو» در گزارشی با بررسی تحریم‌های امریکا علیه ایران نوشت که با وجود فشار تحریم‌ها علیه مردم، اما این کشور در برابر خواسته‌های واشنگتن تعظیم نخواهد کرد. این وبگاه نوشت: «با وجود تحریم‌های امریکا علیه ایران، سیستم مالی ایران به دلیل آنکه سال‌ها در انزوا از شبکه مالی بین‌المللی قرار داشته، درک شفاف از اینکه تهران واقعاً چه مقدار پول در اختیار دارد را دشوار کرده است.»
