سرویس ورزشی جوان آنلاین: فرهاد مجیدی با حمایت مهدی تاج و با شعار جوانگرایی سرمربی تیم امید شد، اما حالا در سکوت تاج اینگونه نوشته است: «به خاطر دخالتهای نادرست و غیرحرفهای در امور سرمربیگری، تیم المپیک ایران را ترک میکنم. زمان زیادی از کارم در تیم امید در تلاش برای حل این مشکل گذشت، اما نهایتاً ادامه این وضعیت شرمآور را به نفع تیم امید در آستانه یک تورنمنت مهم نمیدانم. روشهایی که بر اساس پستهای تعریف نشده و غیراستاندارد توسط کمیته فنی بر تیم امید حاکم است، مطابق اصول مربیگریام نبوده و نخواهد بود.» کنارهگیری مجیدی از سرمربیگری تیم ملی هرچند که هنوز رسمی نشده و با سکوت فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک روبهرو شده، اما بازتابهای متفاوتی را داشته است؛ برخی از کارشناسان فوتبال بر این باورند که مجیدی باید بماند و کار نیمهتمامش را با امیدها تمام کند. عدهای دیگر نیز معتقدند که انتخاب مجیدی از ابتدا اشتباه بود و او بدون کارنامه مربیگری گزینه مناسبی برای هدایت تیم امید ایران نبود. دسته سومی هم وجود دارند که میگویند مجیدی قربانی تصمیمات فدراسیون و کمیته ملی المپیک شده و مانند بسیاری از ستارههای فوتبال ایران حالا به مهرهای سوخته در بازیهای مدیریتی فوتبال ایران تبدیل شده است. نکته قابل توجه در خصوص وضعیت بغرنج تیم امید اینکه بخش ناچیزی از داستان استعفای مجیدی به مسائل فنی برمیگردد و بیشترین بحث، اختلافات شخصی و سلیقهای است. ضمن اینکه اخبار تأیید نشدهای شنیده میشود که از وجود برخی حاشیههای غیراخلاقی در جریان اردوهای تیم امید در داخل و خارج از کشور خبر میدهد که هم سرمربی و هم مدیر تیم بهطور مشخص و واضح در آنها نقش داشتهاند. اخباری که سکوت امروز فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک حقیقت داشتن آنها را تقریباً ثابت میکند. با تمام این احوال حالا به نظر میرسد که تیم امید برای مسئولان کمیته ملی المپیک و فدراسیوننشینان اهمیت چندانی ندارد، چراکه خبر رسیده قرار است آقایان طی این هفته نشستی را با مهدی تاج داشته باشند تا شرایط و نحوه اختصاص بودجه تیم را بررسی کنند. بودجه تیمی که در یکی از سختترین گروههای مسابقات انتخابی المپیک قرار گرفته و آقایان فعلاً به فکر بحث بر سر پول آن هستند تا رسیدگی به وضعیت نابهنجار نیمکت تیم و برای آنها تفاوتی نمیکند که چه کسی هدایت امیدها را برعهده داشته باشد؛ فرهاد مجیدی بیتجربه با حاشیههای خاص خودش یا استیلی امتحان پس داده که نه مدیر خوبی است و نه مربی موفقی!