سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: محسن محسنینسب تهیهکننده و کارگردان در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان، درباره وضعیت محتوایی فیلمنامهها و راهحل بیمحتوایی آثار گفت: سینمای ایران یک مشکل اساسی دارد که از نیمه دهه ۷۰ شروع شد و یکسری منتقد قلم به مزد تحت تاثیر تفکر یک جناح به بهانه اینکه این آثار واقعی نیستند، آثار مطلوب آرمانگرا را حذف کردند و بعد به بهانه سینمای واقعیتگرا زشتیها و پلشتیها را نشان دادند، در حقیقت این رسالت هنر که نشان دادن حقیقت است را به بهانه نشان دادن واقعیت از بین بردند.
او افزود: این یعنی انسان در بیان حقیقت باید از خود گذشته باشد و نگاهش را روی مسائل دنیوی ببندد و به طرف حقانیت و حقیقت برود، به عنوان نمونه در سینمای دهه ۶۰ یا سینمای امروز امریکا شخصیت اصلی قصه یک موجود آرمانگرایی است که خودش را به خاطر خانواده یا جامعه و وطن و موضوعی آرمانی فدا میکند. این از خودگذشتگی و فداکاری به بهانه فیلمفارسی بودن از سینمای ایران حذف شد و الان دیگر چیزی از آن نمانده است، یعنی سینمای ایران تنها سینمایی در دنیاست که در آن حقیقت وجود ندارد و اگر ما به سمت سینمای حقیقت برویم، سینما محتوای مطلوب پیدا میکند.
محسنینسب افزود: سینمای هالیوود با تمام زشتیها و پلشتیهایی که در نحوه ارائه دارد در جان داستان برای مخاطب الگوسازی میکند، به عنوان نمونه حتی ترمیناتور که شخصیت آن ماشینی است آرمانگرا و از خود گذشته است. این قهرمانیها در فیلمنامه و فیلمهای سینمایی ما کاملاً حذف شده و فیلمها به بیمحتوایی و شوخیهای جنسی و آن مطالبی که در فضای مجازی بین دخترها و پسرها مطرح میشود و در فیلمنامهها میبینیم، رسیده است.
محسنینسب در خصوص متولی این اتفاق و چگونگی رفع مشکلات آن گفت: این وظیفه سازمان سینمایی است که راهکاری پیدا کند، میدانید که مسائل فرهنگی به سرعت ساخته نمیشود و زمانبر است، همانطور که گفتم استارت این بیمحتوایی از نیمه دهه ۷۰ زده شد و تا الان ادامه دارد و به اوج رسیده است، البته اگر رئیس سازمان سینمایی بخواهد این موضوع را حل کند طبیعی و ساده خواهد بود، یعنی به فیلمهایی که فاقد شخصیت اصلی آرمانگرا و حقیقت جو نیست، پروانه ساخت ندهد.