علامتی که هم‌اکنون می‌بینید علامت استاندارد است

سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: از دید اجتماعی آنچه بر پایه قرارداد، سنت یا قانون نمونه‌ای برای سرمشق گرفته شود و اجرای آن مورد پذیرش همه باشد استاندارد نام گرفته می‌شود. در لغت نیز به معنی نظم، قاعده و مفاهیمی از این قبیل است. تا حالا به علامت استاندارد که روی تمام محصولات درج می‌شود دقت کرده‌اید؟ بد نیست بدانید این نشان ملی که برای تعیین حداقل‌های کیفیت یک محصول روی بسته‌بندی آن درج می‌شود توسط مرحوم مرتضی ممیز یکی از برجسته‌ترین گرافیست‌های ایران طراحی شده است. در این طراحی که در نهایت دقت و هوشمندی صورت گرفته، حروف اختصاری سازمان استاندارد تبدیل به کلمه ایران شده است. وی در این علامت به دو فلش با جهت‌های بالا و پایین اشاره کرده که نشانه حداقل و حداکثر‌های کیفیت یک محصول است و مسئولیت قانونی تهیه و تدوین استاندارد‌های ملی را مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران به عهده دارد. حالا برویم سراغ اصل مطلب!

هنگام خرید به علامت‌ها دقت کنید

شما وقتی به فروشگاه می‌روید و یکی یکی وسایل مورد نیازتان را برمی دارید و در سبد‌های چرخدار می‌گذارید چقدر به این نشان توجه می‌کنید؟ اصلاً چقدر برایتان مهم است که این علامت روی محصولات باشد؟ شما اول قیمت درج شده روی محصول را می‌بینید یا چشمتان به نشان استاندارد عادت کرده است؟ شاید بگویید این نشان جزء ملزومات تولید یک محصول است و اگر نداشته باشد پس قطعاً در بازار هم یافت نمی‌شود. درست است. یکی از فیلتر‌های اساسی برای یک تولید‌کننده اخذ این نشان برای محصول است، اما کافی نیست. شاید این برند اهل تقلب باشد و علامت استاندارد را برای گمراه کردن مشتری درج کرده باشد. شاید از نام یک برند معتبر استفاده و محصول مشابه همان شرکت را تولید کرده باشد. اما یادتان باشد حین خرید به تمام جوانب آن توجه کنید. یک محصول قلابی اغلب اوقات برای جلب اعتماد قیمتی پایین‌تر از محصول اصلی دارد. اگر افت قیمت محسوس بود به آن شک کنید. اگر محصول غذایی مورد نظرتان است حتماً به علامت سیب سبز که روی محصول درج شده است توجه کنید. این علامت برای میزان سلامت مواد غذایی تدارک دیده شده و کسانی که رژیم‌های خاصی مثل قند یا چربی برایشان حائز اهمیت است می‌توانند از این طریق گزینه غذایی خود را انتخاب نمایند، زیرا این نشان یعنی محصول دارای نشان کمی معتبرتر از واحد‌های تجاری مشابه است. نشان ایمنی و سلامت به محصولاتی داده می‌شود که در جهت تولید غذای ایمن و سالم فعالیت می‌کنند. یعنی هر چه محصول سالم‌تر باشد راحت‌تر نشان ایمنی و سلامت می‌گیرد. برویم سراغ بحث لذتبخش خریدهایمان! اما گاهی قصد ما خریدی غیر از محصولات غذایی است. چطور بدانیم اصل است یا تقلبی؟! یکسری علامت و نشانه روی تمام محصولات است که صحت آن را تأیید می‌کند. مثل علامت استاندارد، علامت بازیافت، نشان سلامت وزارت بهداشت و...، اما محصولات تقلبی اغلب فرصتی برای طراحی و ساخت چنین بسته‌هایی ندارند. اغلب یک جای کار سوتی می‌دهند. به عنوان مثال آدرس و شماره پشتیبانی را که همان کارخانه است یا تاریخ تولید و انقضا و قیمت مصرف‌کننده را کامل و به وضوح روی بسته درج نمی‌کنند.

هیچ ارزانی بی‌حکمت نیست
گاهی بسته‌بندی‌های تقلبی مهر و موم نیستند و حتی گاهی باز بودن درشان به وضوح دیده می‌شود. بعضی محصولات را اگر تقلبی خریدیم به جایی برنمی‌خورد فقط کلاه گشادی سرمان رفته است و پولی هم از جیب‌هایمان. اما گاهی این کلاه گشاد سلامتی ما را نشانه می‌گیرد و به دردسرمان می‌اندازد. یک شیر ناسالم یا فرآورده پروتئینی ناسالم می‌تواند با جانمان بازی کند. بعضی از ما می‌رویم دنبال دو قران ارزان خرید کردن، اما نمی‌دانیم به چه قیمتی. البته همیشه گران خرید کردن نشانه خوب خرید کردن نیست و برعکس.

ضرب‌المثل قندپارسی می‌گوید: «هیچ ارزانی‌ای بی‌حکمت نیست.» راست هم می‌گوید. شما فکر نکنید اگر محصولی را ارزان خریدید علتش دلسوزی تولیدکننده برای مشتریانش بوده است. مطمئن باشید با این ارزانی یک جای کار می‌لنگد. یا کیفیت خوبی ندارد یا اجناس در حال خراب شدن است و فروشنده به قول معروف به مالش آتش زده است. حتماً دیده‌اید فروشنده‌هایی که آخر بارشان را با قیمت خیلی پایین می‌فروشند. چون معتقدند از آن آشغال‌ها هر چه پول دربیاورند عین سود است. پس مراقب خریدهایتان باشید.

کالای استاندارد ایرانی می‌خریم
این روز‌ها بحث خرید کالای ایرانی داغ داغ است. با درایت رهبر فرزانه انقلاب، امسال را رونق تولید نامیده‌اند. سال قبل هم حمایت از کالای ایرانی بود، اما چرا هنوز تب خرید محصولات لوکس خارجی بیشتر است؟ چرا مردم هنوز به محصول ایرانی اعتماد ندارند؟ چون معتقدند محصولات خارجی دقیق و بی‌نقص هستند. به قول معروف خیالشان راحت است که هر چه پول بدهند به همان اندازه هم آش می‌خورند. از روی اختلاف قیمت‌ها می‌توانند محصول مورد نظرشان را انتخاب کنند، اما در ایران انتخاب کیفیت برتر دشوار و برند‌سازی محصولات تجاری معتبر دشوارتر است. البته نه اینکه همه اجناس ایرانی اینگونه باشند، ولی موارد بسیاری داریم.

یکی برای تلویزیون خانه‌اش براکت خرید تا به دیوار نصب کند (براکت یکی از عناصر معماری و عضوی از سازه‌هاست که ممکن است از چوب، سنگ یا فلز ساخته شده باشد و روی دیوار نصب می‌شود تا وزنی را پشتیبانی یا تحمل کند.) سایز مورد نظرش را به فروشنده اعلام کرد و او هم براکت مورد نظر و مناسب ابعادش را تحویل داد. اما موقع نصب مشخص شد که اندازه‌ها با اندازه استاندارد تلویزیون ۱۰ سانت اختلاف دارد و مجبور شد محصول را با کلی چانه‌زنی به فروشنده بازگرداند.

هر کجا محصولات ایرانی به سلیقه مشتری احترام گذاشتند و کیفیت را فدای قیمت نکردند نتیجه‌اش را که اعتماد مردم بود گرفتند. نمونه‌اش همین لوازم خانگی که محبوبیت خودش را در دل مردم به دست آورده است. یا محصولات بلور و شیشه داخل که به خوبی جایگزین محصولات مشابه خارجی شده و توانسته است با ایجاد تنوع در طراحی، دل بانوان ایرانی را به دست بیاورد. اصلاً چرا وقتی می‌شود ظرفی زیبا و با کیفیت با قیمتی مناسب خرید، برویم سراغ محصول خارجی که اختلاف قیمتش از عرش تا فرش است؟ البته به شرطی که محصول ایرانی هم هوای مخاطبش را داشته باشد و برای اعتمادش احترام قائل شود. به شرطی که خرید محصول ایرانی نشانه ضعف فرهنگی و برچسب خوردن قشر پایین جامعه نباشد. طوری نباشد که برای امور خیریه برویم سراغ محصول ایرانی و موقع خرید برای خودمان دنبال برند‌های جهانی باشیم. این عادلانه نیست. به شرطی که تولیدکننده هم به تعهداتش پایبند باشد. سر قول و قرار‌های ضمانتش بماند. سر تعریف‌هایی که برای تبلیغ محصولش کرده سفت و سخت بماند و از آن دفاع کند. به شرطی که همه چیز به همان کیفیتی باشد که در تبلیغات رنگارنگ رسانه تحویل مخاطب می‌دهد و همه این چرخه تولید تا خرید برمی‌گردد به وظایف مؤسسه استاندارد. اینجاست که می‌تواند نقش مهمی ایفا کند و مردم را از سرگردانی در بیاورد. او می‌تواند اعتماد بسازد به شرطی که بتواند اول اعتماد به خودش را جلب کند. به تعهداتش پایبند بماند و دادن نشان استاندارد یک روال معمول و فرمالیته برای تولید یک محصول نباشد بلکه وقتی این نشان صادر شود که از سلامت و کیفیت محصول اطمینان حاصل شود، زیرا در نهایت این مردم هستند که باید به نشانشان اعتماد کنند به شرطی که اعطای نشانه‌های سلامت و بهداشت و سیب سبز و ... را نشود با پول و پارتی خرید. تولیدکننده‌ها خیالشان راحت نباشد که حمایت می‌شوند و با برچسب چند نشان معتبر محصولشان را به تولید انبوه می‌رسانند به شرطی که تولیدکننده کم‌کاری نکند، صادرکننده نشان‌ها اغماض نکنند و مردم نیز سر قولشان بمانند و کالای ایرانی بخرند.