سرویس ورزشی جوان آنلاین: متأسفانه با اینکه سال‌هاست فوتبال ما مثلاً حرفهای شده، اما هنوز هیچ اساسنامه، قانون و ضابطه حرفهای برای آن تدوین نشده است. تنها قوانین فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا را داریم که با استناد به آن‌ها بخش دولتی نمی‌تواند در فوتبال هزینه کند و درآمد باشگاه‌ها باید شفاف باشد، در غیر این صورت داستان پولشویی مطرح می‌شود. در اروپا این موارد سال‌هاست اجرایی شده و کمیسیون آسیا نیز بر اجرای این قوانین تأکید دارد. با این حال هنوز معلوم نیست پول فوتبال ما از کجا می‌آید. بدون ضابطه و قانون فوتبال حرفهای را بنا کردیم، در شرایطی که وزارت ورزش به عنوان نهادی که مجوز حرفهای باشگاه‌ها را صادر می‌کند، هنوز طبق قوانین چند دهه پیش آماتوری عمل می‌کند. خلأ مقررات و اساسنامه مدون در مجلس، عامل اصلی فساد در فوتبال است. در حال حاضر بسیاری از باشگاه‌های ما صنعتی یا دولتی هستند و هر کسی به سلیقه خودش عمل می‌کند. اینگونه مدیریت برخلاف قوانین فیفا و ای‌اف‌سی است. طبق قوانین بین‌المللی ابتدا باید میزان درآمد یک سال باشگاه به صورت شفاف اعلام و پس از آن و براساس همان درآمد میزان هزینه باشگاه‌ها مشخص شود. تا زمانی که مبنای درآمد‌ها مشخص نباشد قطعاً مبنای هزینه هم مشخص نخواهد شد. قوانین فوق همگی برای جلوگیری از پولشویی و سوءاستفاده‌های مالی است، در حالی که در فوتبال ایران خبری از اجرای این قوانین نیست. یکی از تبعات عدم شفافیت هم قرارداد‌هایی است که بسته می‌شود. مدیران در فصل نقل و انتقالات برای راضی کردن بازیکنان مدنظر هر نوع آپشنی که دوست دارند در قرارداد‌ها می‌گنجانند. البته توجه به یک نکته هم ضروری است که باشگاه‌ها به اجرای مفاد قرارداد‌ها پایبند نیستند و وصول قرارداد‌ها شرایط مهریه را پیدا کرده است؛ کی داده و کی گرفته! غافل از اینکه همه این قرارداد‌ها بالاخره قابل وصول هستند، چه در داخل و چه از طریق فیفا و دادگاه CAS.
