سرویس ورزشی جوان آنلاین: اهمیت نتیجهگیری تیم فوتبال زیر ۲۳ سال ایران در رقابتهای انتخابی المپیک به اندازهای است که سلطانیفر، وزیر ورزش عصر پنجشنبه در مصاحبهای تأکید میکند که امیدها باید با شکستن طلسم چندین و چند ساله، جواز حضور در المپیک را کسب کنند: «۴۴ سال در انتظار حضور فوتبال ایران در المپیک هستیم و از شما و سرمربی تیم امید انتظار دارم با تمام قدرت و استفاده از ظرفیتهای فدراسیون، کمیته ملی المپیک و وزارتخانه برای صعود قطعی به المپیک توکیو تلاش کنید.» بهزعم وزیر ورزش، فوتبال ایران از هر نظر برای راهیابی به المپیک ژاپن شایسته است و باید شاهد حضور استعدادهای بزرگ فوتبال ایران در بازیهای المپیک باشیم: «در کنار بسکتبال که با شایستگی به المپیک رسید، منتظر حضور دو رشته مهم فوتبال و والیبال هستیم و برای این اتفاق مهم هرگونه پشتیبانی و حمایت را از فوتبال، والیبال و سایر قهرمانانمان خواهیم داشت و امیدها باید راهی المپیک شوند.»، اما آنچه این روزها از تیم زیر ۲۳ سال ایران در مسیر آمادهسازی انتخابی المپیک دیده میشود، هنوز نتوانسته روزنه امیدی را به دنبال داشته باشد.
عمده مشکلات را میتوان از چشم فدراسیون فوتبال دید که با انتخابهای بیپایه و اساس و اشتباه خود فرصتهای زیادی را از این تیم گرفت. کرانچار اولین گزینهای بود که به سرانجام نرسید تا سکان هدایت امیدها به دست فرهاد مجیدی سپرده شود. مربی جوانی که انتخابش با مخالفت کمیته ملی المپیک همراه بود، اما مخالفتهای پنهانی کمیته هرگز نتوانست مانع نشستن مجیدی جوان روی نیمکت امیدها شود. مربی که گفته میشد استیلی پای او را به جمع امیدها باز کرده و خودش نیز در پی درگیریهای لفظی بعد از بازی دوستانه با ازبکستان بود که پروندهاش را بست و کار را خود به دست گرفت تا امیدها در مدت زمانی کوتاه با تغییراتی پرتعداد و گسترده روی نیمکت مواجه شوند و همین عدم ثبات فنی بود که باعث شد این تیم نتواند آنطور که باید روند آمادهسازی را دنبال کند.
۴۰، ۳۰ روز دیگر تا آغاز رقابتهای انتخابی المپیک زمان باقی است. امیدهای ایران باید در گروه C، ملقب به گروه مرگ با ازبکستان، کره جنوبی و چین دیدار کنند. سؤالی که در این بین مطرح میشود، این است؛ تیمی که توان پیروزی برابر تیمهای درجه چندم آسیا را هم ندارد، چطور میخواهد از پس حریفان سرسختی، چون ازبکستان، کره جنوبی و چین برآید و به حسرت ۴۴ ساله ایران برای حضور در المپیک پایان دهد.
اردوی آبانماه در حالی به پایان رسید که نتیجه کار شاگردان استیلی در سه دیدار دوستانه دو باخت و یک تساوی بود. امیدهای ایران در دو بازی دوستانه برابر اندونزی، تیمی که از لحاظ فوتبالی و فنی حساب خاصی نمیتوان روی آن باز کرد، یک مرتبه به شکست و مرتبه بعد به تساوی تن دادند. نتایجی که نشان از عدم آمادگی تیم زیر ۲۳ سالههای ایران در مسیر آمادهسازی المپیک دارد. آخرین بازی دوستانه این تیم در اردوی قطر نیز با شکست ۲ بر یک مقابل قطر همراه بود. نتیجهای که بار دیگر امیدها را برای کسب موفقیت این تیم در مسیر المپیک ناامید میکند.
وزیر ورزش از مهیا بودن همه شرایط برای موفقیت امیدها در راهیابی به المپیک ۲۰۲۰ توکیو خبر میدهد، اما آنچه از اردوهای این تیم مخابره میشود اخبار جالب توجهی نیست و نمیتواند روزنه امیدی برای آینده روشن کند. اگرچه نتایج بازیهای دوستانه نمیتواند خیلی مهم باشد، اما در خصوص امیدهای ایران این نتایج از آن جهت اهمیت دارد که نشاندهنده عدم آمادگی این تیم است. تیمی که طی ماههای گذشته بیش از آنکه تمرکزش روی آمادهسازی باشد، درگیر تغییرات مدیریتی و کشمکش قدرت روی نیمکتی بوده که حالا به نظر میرسد نمیتوان حساب چندانی روی آن برای پایان دادن به حسرتی که حالا مرز چهار دهه را هم گذرانده باز کرد.
فرصت زیادی باقی نیست. استیلی در نهایت یکی دو اردوی تدارکاتی دیگر میتواند برای شاگردانش پیشبینی کند، اما آیا فرصتی که طی ماههای گذشته از دست رفته را میتوان در این اندک زمان باقیمانده برای تیمی که حتی به اندونزی هم میبازد جبران کرد و آن را مهیای نبرد با غولهایی، چون کره، چین و ازبکها کرد؟ای کاش که بشود.