خوب شد تقی به توقی خورد تا برخی چهرههای هنری و سینمایی مشهور پس از مدتها با ژست حمایت از مردم عرض اندام کنند، آن هم به شکلی کاملاً تابلو با انتشار یک بنر در فضای مجازی که یعنی ما عزاداریم، آنقدر خندهدار که حسام آشنا هم احساس کند نباید عقب بماند و توئیت کند منم سوگوارم! واقعاً چه نمایش مضحکی شده است. همه آنها که باید الان پاسخگو باشند مدعی شدهاند که ما عزادار مردمیم. یک نفر یک بنر درست کرده اول از همه به دست مهناز افشاری که اصلا ایران نیست رسانده تا منتشر کند و یک بیانیه هم نوشته که ما داغدار مردمیم، بعد از خواننده لسآنجلسی گرفته تا بازیگر خارجنشین دوتابعیتی آن را در فضای مجازی منتشر کردهاند و انگار نه انگار که مسبب اصلی این وضعیت همین افراد هستند. مدافع مردم بودن خوب است، اما اگر آدم فکرش را به کار نیندازد و وامدار جریانها و دستهها و افراد باشد و استقلال فکری نداشته باشد خیلی وقتها به جای حمایت از حق پشت ناحق میایستد. واقعا چه کسی فکر میکرد کسانی که در موسم انتخابات مردم را ترغیب و تشویق به رأی دادن به یک جریان سیاسی کردند به جای عذرخواهی از مردم فرار رو به جلو کنند. وقتی جلوی دوربینها توی چشم مردم نگاه میکنیم و میگوییم اگر به فلانی رأی ندهید دلار ۵ هزار تومان میشود، امریکا حمله میکند، جنگ میشود، قحطی میشود و اگر به فلانی رأی بدهید همه چیز گل و بلبل میشود و بعد از دو سال اوضاع نه تنها بهتر نمیشود که گرانی و بیکاری به وضعیت بغرنجتری میرسد، این شجاعت و صداقت و جوانمردی میخواهد که به مردم بگوییم اشتباه کردیم. باز گلی به جمال آن فوتبالیست مشهور که اخیراً در یک جمله برای مردم نوشت حلالم کنید. اینکه خودمان را به نفهمی بزنیم و بنری را که دیگران خارج کشور تهیه و تدارک دیدهاند و به دستمان رساندهاند همزمان و به طور زنجیرهای منتشر کنیم که اسمش دفاع از مردم نیست. اینکه یک پایمان ایران باشد و پای دیگرمان امریکا و اروپا و کانادا و از آنجا فکر کنیم داریم فضای کشور را رصد میکنیم خیالبافی بیش نیست. این نمیشود که داخل کشور پول دربیاوریم، خارج کشور خرج کنیم، مالیات هم ندهیم، فیلمهای سخیف و ضدفرهنگی بسازیم و بازی کنیم و برای خوشامد خارجیها فیلمهای سیاه از داخل بسازیم و از فقر مردم پول دربیاوریم و آبروی کشور و مردم خودمان را برای پول ببریم و دست آخر برای خالی نبودن عریضه یک بنر و یک بیانیه منتشر کنیم که بله یعنی ما ایرانی هستیم و از غم هموطنانمان میسوزیم. این رسمش نیست و اگر رسمش کردهاند رسم جوانمردانهای نیست. اگر واقعاً دوستدار مردمیم باید از اشتباهاتمان درس بگیریم و آنها را در انتخاب سرنوشتشان به اشتباه نیندازیم و اگر مردم را به اشتباه انداختیم و کشور را به عقب برگرداندیم، دستکم اگر شهامت عذرخواهی نداریم، طلبکار نباشیم.