سرویس ورزشی جوان آنلاین: میتواند تهمت و افترا بزند و فوتبال و هوادارانش را شرمسار کند بابت فن بیانی که دارد، بیآنکه دغدغهای از پیگردی قانونی یا تذکری انضباطی داشته باشد. برایش کوچکترین اهمیتی ندارد، آنکه قرار است مورد عنایتش قرار گیرد؛ سرهنگ بازنشسته است یا یک مربی، بازیکن، داور یا حتی تماشاگر و هوادار. همه را با زشتترین الفاظ مخاطب قرار میدهد، الفاظی که هر گوشی از شنیدنش شرمسار میشود. این لحن بیان قلعهنویی است و ترفند او برای شلوغ کردن جو. برایش همیشه دشمن یا توطئهای در کمین است تا او را محق به بیرون راندن زشتترین کلمات از دهانش کند. دستآخر هم با شانتاژ بازی سعی در تبرئه خود دارد. قلعهنویی سالهاست که با همین رویه کارش را پیش برده؛ چه وقتی که تیمش باخته، چه زمانی که برده یا حتی وقتی که پنالتیهای سؤالبرانگیز برای تیم او گرفته میشود و میخواهد افکار عمومی را از اعتراضها منحرف کند. هرچند که برای قلعهنویی اهمیت خاصی ندارد انتقادها و اعتراضها به او بهحق باشد یا ناحق. کافی است حرفی، کاری یا رفتاری به مزاجش خوش نیاید. دیگر برایش اهمیتی ندارد آنکه مخاطب قرار میدهد چه کسی است. میخواهد هوادار باشد یا بازیکن، مربی، مدیر یا حتی خبرنگار. مهم این است که اوضاع بر وفق مراد او نیست و آنچه شنیده به مزاجش خوش نیامده، آن زمان است که به خود حق میدهد رکیکترین کلمات را برای مقابله به زبان بیاورد و نثار طرف مقابل کند. هنوز رفتار زشت و توهینهای وقیحانه او به تماشاگران که شاهکار چندی قبل قلعهنویی است به دست فراموشی سپرده نشده که حالا خبرنگاران را مورد اتهام قرار میدهد که بابت ناهار یا تراول در کنفرانس خبری حاضر شدهاند.
اما آنچه به این آقا اجازه میدهد تا این اندازه آزادانه به هر کسی توهین کند و افترا بزند عدم برخورد قانونی و انضباطی با بیاخلاقیهای شرمآوری است که هرازچندگاهی مرتکب میشود و فوتبال را بابت ادبیاتش شرمنده میکند!