انتخابات مجلس یازدهم، اولین تجربه و آزمون مشارکت سیاسی مردم در گام دوم انقلاب است. مردم ایران طی ٤۰ سال اول انقلاب در تمام انتخابات‌های خود سرفراز و سربلند و همواره رکورددار مشارکت سیاسی در جهان بوده‌اند و شواهد و قرائن نشان می‌دهد که در اولین انتخابات چله دوم انقلاب به رغم «کمبود‌ها و نقص‌های ناشی از تحریم‌های ظالمانه دشمن»، «ضعف‌ها و مشکلات اقتصادی و معیشتی ناشی از سوءمدیریت و بی تدبیری دولتمردان و مسئولان»، «تلاش دشمن و شبکه همکار دشمن برای مأیوس سازی مردم و عدم شرکت در انتخابات پیش رو نظیر پروژه‌های «من رأی نمی‌دهم»، «سیاه نمایی مفرط اوضاع کشور»، «استعفای روحانی» و...» عزم خود را برای خلق حماسه‌ای متفاوت از دوره‌های انتخاباتی پیشین جزم کرده و یک بار دیگر نیز شگفتی‌ساز خواهند بود.
انتخابات مجلس یازدهم در شرایطی برگزار می‌شود که کشور با مجموعه‌ای از مسائل و مشکلات داخلی و خارجی رو به روست:
۱ - امریکایی‌ها علاوه بر خروج ظاهری از برجام خسارت محض (که هرگز داخل نشده بودند که حالا خارج شده باشند)، با کمک مکارانه و روباه صفتانه اروپایی‌ها و قارون‌های وهابی منطقه و صهیونیست‌ها، با تشدید تحریم‌ها و تحریم کشور‌هایی که با ایران روابط اقتصادی دارند، پروژه عاصی سازی هنگ کنگی مردم ایران و فروپاشی از درون و سوریزه کردن ایران را دنبال می‌کنند و طی دو سال گذشته برای براندازی جمهوری اسلامی در «آشوب‌های دی‌ماه ۹۶»، «تابستان داغ ۹۷»، «ممانعت از برگزاری جشن ٤۰ سالگی و تلاش برای برپایی جشن کریسمس در تهران در دی‌ماه ۹۷»، «طراحی و تجهیز براندازان و آشوبگران در پروژه شبکه سازی عنکبوت و نمرود در آشوب‌های بنزینی کشور» و... از هیچ تلاشی فروگذار نکرده و کماکان بر سندان آشوب‌های هنگ کنگی در دو ماه باقیمانده تا انتخابات مجلس می‌کوبند.
۲ - مشکلاتی که سوءمدیریت، بی تدبیری، بی برنامگی، جزم اندیشی لجوجانه و عدم جامع نگری دولتمردان طی سال‌های اخیر برای معیشت مردم و اقتصاد کشور و صنعت کشور به وجود آورده: «سهل اندیشی و اعتماد به دشمن کینه‌توز، مکار و زخم‌خورده»، «نگاه به بیرون و تلاش برای حل مشکلات از راه مذاکره با دشمن»، «غفلت از توان بالا و ظرفیت‌های داخلی»، «حذف و کنار گذاشتن اکثر برنامه‌های قانونی دولت قبل نظیر برنامه یارانه‌ها و افزایش تدریجی بهای حامل‌های انرژی و...»، «وجود برخی معایب اعتمادسوز نظیر اشرافی‌گری، تشدید فاصله طبقاتی ناشی از روش‌های اقتصادی لیبرال سرمایه‌داری غربی»، «نگاه آمرانه و عدم توجه به انتقاد‌ها و نصایح دلسوزانه نخبگان و فرهیختگان و توهین و دلسرد کردن آنان»، «برپایی تریبون یک‌طرفه و اصطلاحاً مونولوگی همراه با پنهان‌کاری و عدم اعتماد به مردم و در میان نگذاشتن مسائل با مردم» و... که سبب تشدید فاصله بین دولتمردان و مردم شده و آثار منفی زیادی برجای گذاشته که موارد زیر از جمله آن‌ها است:
الف) کوچک‌تر شدن سفره‌های مردم
ب) بروز بحران معیشتی برای خانواده‌ها
ج) تأثیر غیرقابل انکار بر نظام خانواده و کاهش ازدواج، کاهش فرزندآوری، افزایش منازعات خانوادگی و طلاق، و...
د) تأثیر منفی بر فرهنگ دینی و ملی و حرکت نسل جوان به سمت مسئولیت‌ناپذیری و اعتیاد و افزایش جرائم، سرقت و بزه‌های اجتماعی در سطح جامعه و...
ه) حرکت جامعه به ویژه جوانان به سمت انزوای سیاسی و بی تفاوتی نسبت به آینده و سرنوشت کشور.
طی سال‌های اخیر، تشدید تحریم‌های ظالمانه و فشار سنگین دشمن بیرونی و سوءمدیریت و بی تدبیری داخلی مانند دولبه یک قیچی عمل کرده و از یک طرف سبب ناراضی شدن مردم و بلند شدن فریاد اعتراض‌ها و از طرف دیگر سبب مساعد شدن زمینه برای اجرای پروژه‌های دشمنان بیرونی و سوار شدن بر موج اعتراضات مردمی و تبدیل آن به اغتشاش و آشوبگری و ترویج ناامنی شده است. اگرچه توطئه براندازی هنگ کنگی دشمن با بصیرت و شعور و فهم سیاسی بالای مردم ایران در راه‌پیمایی‌های اواخر آبان و اوایل آذرماه، تهدید دشمن را خنثی و زمینه تبدیل آن به فرصت را فراهم آورده، ولی «غفلت مسئولان و دولتمردان از همراهی جهادی با مردم و تلاش انقلابی برای حل مشکلات»، «ساز ناکوک و نغمه‌های شوم، اعتمادسوز و فرصت سوز اصلاح‌طلبان برای تضعیف مشارکت و دلسرد کردن مردم»، «توطئه‌های رنگارنگ دشمن بیرونی و همکاران داخلی دشمن برای فریب مردم و اجرای فاز دوم اغتشاشات و آشوب‌ها» و... می‌تواند صحنه را به نفع دشمن تغییر داده و زمینه را برای پاتک دشمن زخم خورده فراهم آورد.
در شرایطی که تحرکات انقلابی و فسادستیز قوه قضائیه و اقدامات جهادی سپاه و جوانان بسیجی در جهت فقرزدایی، اشتغالزایی و رفع محرومیت، کام مردم را شیرین و آنان را به آینده روشن و رونق اقتصادی و رفع مشکلات امیدوار ساخته، بی تردید کم‌کاری‌ها، سوءمدیریت ها، عدم توجه به خواسته‌های به‌حق مردم، سخنان و رفتار‌های مأیوس‌ساز افراد حقیقی و حقوقی، مواضع متشتت، متناقض، وحدت سوز و ضد انتخاباتی برخی اصلاح‌طلبان و... سم مهلکی است که ریشه نشاط اجتماعی، باور‌ها و ایمان و اعتقادات مردم را سوزانده و استحکام درونی نظام و امنیت کشور را با خطر مواجه و دشمن را در اجرای طرح‌ها و پروژه‌های براندازانه امیدوار می‌سازد.
باید در برابر این حقیقت بزرگ سر تعظیم فرود آوریم که مردم شناسنامه‌دار ایران، در فتنه آبان ماه (که دشمن ششم دی‌ماه را برای اجرای آن در نظر گرفته بود، اما به دلیل بد عمل کردن دولتمردان در افزایش قیمت بنزین، زودتر از موعد مقرر اجرا شد) دو کار بزرگ انجام دادند اول اینکه صف خود را رسماً و علناً از ضدانقلاب و شبکه براندازان جدا کرده و ضمن خنثی کردن نقشه ضدانقلاب، بصیرت انقلابی خود را به دنیا نشان دادند و دوم اینکه برای اولین بار در یک راه‌پیمایی سراسری مراتب اعتراض و خشم انقلابی خود را از: سوءمدیریت، فقر، گرانی، مشکلات معیشتی، بیکاری، تورم، تبعیض، اشرافی‌گری، فاصله طبقاتی، تعطیلی کارخانجات و بنگاه‌های تولیدی، قاچاق، رانت‌خواری، آقازادگی، نفوذ دشمن، لجام‌گسیختگی فرهنگی، بی توجهی به ظرفیت‌های داخلی، عدم اعتماد و استفاده مطلوب از ظرفیت جوانی کشور، اعتماد بیجا به امریکا و... با صدای بلند به گوش مسئولان رسانده و رسماً به دولت کارت زرد دادند. باید به این حقیقت گردن نهیم که صبر مردم از جنس صبر انقلابی است و به این کارت زرد اکتفا نخواهند کرد و در چارچوب قانون، اعمال و رفتار مسئولان را رصد می‌کنند و به وقت مقتضی تصمیم انقلابی می‌گیرند و انتخابات مجلس یازدهم یکی از همان زمان‌ها است که مردم در یک تصمیم انقلابی و در انتخابات رفراندوم گونه دوم اسفند نسبت به جایگزینی نمایندگان تراز گام دوم انقلاب و با خصایص و خصائل شهید مدرس اقدام و نمایندگانی را به مجلس خواهند فرستاد که منطبق با گام دوم انقلاب و انتظارات نظام اسلامی باشند، تنها در این صورت است که می‌توان گفت «مجلس؛ عصاره فضائل ملت» است.
