سرویس تاریخ جوان آنلاین: اثری که هماینک در معرفی آن سخن میرود، نوشتههایی است که حسین احمدی روحانی از اعضای شاخص گروه موسوم به مجاهدین خلق ایران، درباره این نحله در دوران زندان به نگارش درآورده است. مرکز اسناد انقلاب اسلامی ناشر این کتاب، در دیباچهای نویسنده این کتاب را بدین شرح معرفی کرده است: «حسین احمدی روحانی در سال ۱۳۲۰ ش در مشهد متولد شد. پس از اخذ دیپلم، برای ادامه تحصیلات به دانشگاه کشاورزی کرج راه یافت. وی از دومین گروهی است که به سازمان مجاهدین پیوست و از کادرهای مرکزیت سازمان شد. کتاب شناخت از آثار حسین روحانی است. وی در ماجرای هواپیماربایی سازمان به عراق رفت و مدتها در راستای اهداف سازمان مجاهدین به عراق و بیرون سفر کرد. بعد از تغییر ایدئولوژی سازمان (۱۳۵۴) نیز مارکسیست شد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی با تنی چند از بازماندگان سازمان مجاهدین، سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر را بنیان گذاشت. سازمان پیکار که بنای خصمانهای با جمهوری اسلامی گذاشته بود، در تیر ۱۳۶۰ مورد شناسایی نیروهای انقلاب قرار گرفت و ضربهای کاری را پذیرفت. در این عملیات بیش از ۱۰۰ قبضه سلاح خودکار و تعدادی از کادرهای سازمان دستگیر شدند. حسین روحانی تلاش کرد سازمان را بار دیگر سروسامان بدهد، ولی مجدداً در بهمن همان سال، سازمان مورد حمله نیروهای انقلاب قرار گرفت و اعضای باقیمانده، از جمله حسین روحانی دستگیر شدند. حسین روحانی در زندان به همکاری پرداخت و اطلاعات ذیقیمتی را در اختیار نیروهای انقلاب گذاشت. از جمله تألیفات روحانی، در مرکز اسناد انقلاب اسلامی موجود است و در بسیاری از کتابهایی که در رابطه با انقلاب اسلامی نوشته شده، به عنوان دستنوشتههای حسین روحانی مورد استناد قرار گرفته است. مرکز اسناد انقلاب اسلامی به حکم وظیفه تبیین تاریخ انقلاب اسلامی، این دستنوشته را بدون هیچ کم و کاست یا تغییری و تنها با ویرایش در حد علامتگذاری و سه پاورقی توضیحی به چاپ میرساند. از آنجا که از سازمان مجاهدین خلق، به دلیل ماهیت آهنین و فرقهاش، اطلاعات کمی منتشر شده است، انتشار این کتاب از سوی یکی از اعضای اصلی سازمان میتواند اطلاعات مفیدی را در اختیار اهل تحقیق قرار دهد».
حسین احمدی روحانی نیز در یادداشت مختصری بر مجموعه خاطرات و تحلیلهای خود، آنها را اینگونه به توصیف کشیده است: «نویسنده این سطور که خود یکی از اعضای مؤثر سازمان مجاهدین خلق ایران، بخش منشعب و سازمان پیکار میباشد، بنابر تقاضای برادران مسئول دادستانی مرکز برآن شد تا تاریخچهای هر چند مختصر از مجموعه فعالیتها، مواضع و عملکردهای گروههای فوقالذکر به رشته تحریر درآورد. این نوشته هم میتواند برای خود اعضا و هواداران این گروهها و هم برای برادران دستاندرکار جمهوری اسلامی و هم برای تمامی مردم قهرمان و شهیدپرور ایران از زوایای مختلف مفید واقع شود.
در مورد این نوشته ارائه توضیحی به خوانندگان ضروری است و آن اینکه نویسنده در بررسی و تشریح فعالیت، مواضع و عملکردهای هر سه سازمان مورد بحث، اولاً: مسائلی را که جنبه اساسی و مهمی داشتهاند بررسی کرده، و از ذکر مسائل فرعیتر خودداری کرده؛ ثانیاً: آن دسته از مسائل و موضوعاتی که نویسنده شخصاً از آنها اطلاع کافی و موثق داشته تجزیه و تحلیل شده؛ ثالثاً در توضیح کلیه مسائل مطروحه در این نوشته، سعی شده تا مسائل و موضوعات، حتیالامکان از زاویه دیدگاه سازمان مورد نظر بررسی شود، نه براساس دیدگاه کنونی نویسنده و از این رو با دقتی وسواسگونه کوشش شده تا به این مسئله، حتیالامکان توجه شود، زیرا عدم رعایت این مسئله، نوشته را از ارزش تاریخی و سازمانی آن میاندازد و به آن جنبه فردی و شخصی میدهد. این نکتهای بود که با هدف اصلیای که این نوشته به خاطر آن تهیه شده، مغایرت داشت. امید دارم این کوشش بتواند نویسنده را در حرکت جدید خود و پیوستگیاش به جرگه امت حزبالله و خط امام کمک کرده و توانسته باشد از این طریق، گوشهای هر چند ناچیز از گذشته خود را جبران کند».