با پذیرش FATF چه میزان از تبادلات بانکی ایران توسط غربیها رصد خواهد شد؟ این سؤال را اگر مخالفان FATF جواب بدهند، شاید حمل بر تندی انتقادشان شود، اما ببینیم روزنامه ایران به عنوان ارگان دولت و حامی سخت FATF چه میگوید. این روزنامه طی یادداشتی با عنوان «اگر FATF را نپذیریم» به قلم «آلبرت بغزیان» کارشناس اقتصادی حامی دولت آورده که «FATF در عین سادگی بهنوعی الزام آور است... در بخش نقل و انتقالات مالی، باید همه مراودات بانکهای ایرانی با بانکهای خارجی یا با خود بانکهای ایرانی رصد شود و بههرجهت اینکه هربانکی با چه بانکهای دیگری، شرکتها یا افرادی مراوده مالی داشته، این پول از کجا آمده یا به کجا منتقل میشود، قابل دسترسی میشود و این مسئله در مراودات داخلی هم صادق است، چون آنها میخواهند بدانند فرضاً بانک صادرات با چه بانکهای داخلی دیگر یا افراد چه معاملاتی دارد، در مجموع شفافیت است که عملاً در ظاهر چیز خوبی است».
رسانه دولت صراحتاً نوشته که پذیرش FATF یعنی اجازه برای سرک کشی به همه تبادلات بانکی ایران، حتی تبادلات داخلی بین دو بانک ایرانی و با این حساب باز هم تأکید دارد که این شفافیت است و خوب است. البته شفافیت است، اما شفافسازی تبادلات بانکی برای چه کسی؟ برای دوست یا دشمن؟ چه کسی گفته شفافسازی برای دشمن خوب است.
حامیان FATF همانطور که روزنامه ایران نوشته، معتقد هستند که «اگر FATF را نپذیریم، در این صورت بهطور قطع با مشکلات اقتصادی بزرگی روبهرو میشویم، اول از همه بانکهای ما تارک دنیا خواهند شد و در عمل نمیتوانند به جهانیان وصل شوند و تبادل مالی داشته باشند». اما این ترساندنها شبیه همان ایجاد ترسهای قبل از برجام نیست؟ آیا برجام امور کشور را راه انداخت؟! تبعات نپذیرفتن FATF هم همان گرگی است که دیگر نمیشود آمدنش را از چوپان دروغگو باور کرد. ضمن آنکه با پذیرش آن، مانند پذیرش برجام، بازی تمام نمیشود و غربیها پروندههای دیگر همچون سیستم موشکی ایران را باز خواهند کرد.