سرويس ايران جوان آنلاين: هر چند در حرف همیشه ادعا میشود روستاها به عنوان مولد و اولین تولیدکنندگان مواد اساسی و مورد نیاز جامعه، به شمار میآیند، اما باید واقعیت را پذیرفت که در تمام مباحثی که پیشوند یا پسوند «روستا» قرار داشته باشد، آن موضوع به صورت ناخودآگاه از گروه اولویت کارها خارج و اهمیت خود را از دست میدهد. به عنوان مثال، موضوع آب و نحوه مصرف آن، که بارها و بارها اعلام شده بیش از ۹۰ درصد آبهای سطحی و منابع زیرزمینی کشور، در روستاها و بخش کشاورزی مصرف یا بهتر است بگوییم هدر میرود.
چندین دهه است که به خاطر کاهش نزولات آسمانی و کم شدن بارندگیها و بهتبع آن محدودیت منابع آبی در کشور، کلمات خشکسالی و کمبود آب را زیاد شنیدهایم. در این میان و به خاطر لزوم پاسخگویی به نیاز مردم و مشترکان در تمام استانهای کشور، باید راهکاری ارائه میشد که بتواند هدر رفت آب را به کمترین حد خود رسانده و با کمترین هزینه، میزان ماندگاری و حفظ آب را بالا ببرد.
بر همین اساس سالهاست در مورد پروژههای آب روستایی صحبت میشود، اما گویی قرار نیست در عمل کار خاصی در این زمینه صورت بگیرد. در پروژههای آب روستایی عنوان شده بود که جهت بررسی و ارائه راهکار به منظور به حداقل رساندن هزینههای مالی در حفظ آب و جلوگیری از اتلاف آب در بخشهای مختلف کشاورزی باید ابتدا تأسیسات آبرسانی بگونهای حفاظت و نگهداری شوند که نیازمندیهای آب روستاها را تأمین و آب زمینهای زراعی و کشاورزی را هم با کمترین هدر رفت به آنها برسانند.
اما باز هم چالشهای مدیریت منابع آب، ضعف مدیریت و بهانههای کمبود اعتبارات دست به دست هم دادند تا معلوم شود تحقق این امر بدون یک مدیریت صحیح و برنامهریزی شده با استفادها از سیستمهای کنترل سطح مخازن در کاهش هزینههای مالی امکانپذیر نخواهد بود.
مدیریت آب در روستاها به معنی کشیدن یک لوله از منبع آب تا زمین کشاورزی نیست که مثلاً فکر کنیم روشهای غرقابی را کنار گذاشته و حالا آب درست در سر زمین به کشاورز تحویل داده میشود، بلکه در روستا باید با بهرهمندی از یک مدیریت قوی و منسجم و استفاده از تجهیزات پیشرفته به کنترل کیفیت آب و اندازهگیری جریان آن و همچنین قرائت اتوماتیک کنتورهای مشترکان، نشتیابی شبکه آبرسانی، نظارت بر عملکرد تجهیزات و داشتن دادهها و اطلاعات در کمترین زمان ممکن و به صورت آنی پرداخته شود. در کنار تمام این کارها حتماً باید در مقابل حوادث و وقایع عکسالعمل مناسب صورت گیرد.
حتماً پراکندگی روستاها، مسطح نبودن همه آنها، قرار داشتن برخی از آنها در مناطق صعبالعبور و دهها مشکل دیگر میتواند کار را در این مسیر دشوار کند. ولی وقتی پای ۹۰ درصد آب کشور در میان است که بد مصرف کردن آن، تمام ایران را به چالش کشیده و حتی این اواخر به فرونشستهای بزرگ در استانهای مختلف منجر شده است، باید پروژههای آب روستایی را جدی گرفت و آنها را در حد یک طرح، آن هم «طرح روستایی» ندید.
پروژههای آب روستایی وقتی به نتیجه میرسند که همگام با پیشرفت علم و تکنولوژی و استفاده از فنآوریهای نوین با توجه به اهمیت به کارگیری سیستمهای تله متری و کنترل از را دور در بهبود بهرهبرداری از تأسیسات آب شرب مناطق مختلف عمل کنند. با این اوصاف هنوز هم برای بسیاری از مسئولان و مدیران کشور سخت و نامانوس است که کلماتی، چون «فنآوری» و «تجهیزات نوین» و «آخرین دستاوردهای نرم افزاری وسخت افزاری پیشرفته» و... را در کنار واژه «روستا» ببینند و تا این نگاه وجود داشته باشد باید با اخبار «کم آبی» و «بی آبی» و «فرونشست» و «مهاجرت» روزگار طی کنیم.