سرویس فرهنگوهنر جوان آنلاین: محمد رضا کائینی، دبیر تاریخ روزنامه جوان، در نشریه اینترنتی «حق» درباره محمود دولت آبادی نوشت:
محمود دولتآبادی نویسنده پرآوازه معاصر را سالهاست که میشناسم؛ از طریق گفتوشنودهای متعدد تاریخی و سپس حضور در محافل رسمی یا غیررسمی دوستان مشترک؛ باهوش است و دقیق و توصیفگر و البته دارای نثری فخیم و تا حدودی تأثیرپذیرفته از نویسندگان روس. در جهانبینی و تاریخ و سیاست نیز دیدگاههایی دارد مخصوص به خویش که میتوان آن را پذیرفت یا نپذیرفت.
به رغم منظر شفاف درباره رژیم گذشته و سه سال تحمل زندان حکومت شاه، پس از انقلاب نیز در سویه دگراندیشان جای گرفته و با نظام مستقر نیز مرزبندیهایی روشن دارد. این همه گفتم که معلوم شود نگاشته معروف او در تکریم سردار سلیمانی، بر کدامین قلم جاری گشته است. تأسفنامه او نیز کاملاً با پسزمینه ناسیونالیسم سکولار نوشته شده است.
با این همه «مافیای روشنفکری» از تحمل دیدگاه ناهمسوی کسی، چون دولتآبادی نیز عاجز است و از هر رطب و یابسی میآویزد تا یا او را به عقبنشینی وادارد و اگر نشد، مطلقاً از چشم بیندازد!
یکی از مضحکترین تقلاهای این دولت پنهان، علم کردن برادری است که اکثراً پیش از این قضایا، نامی از وی نشنیدهاند، با رفتاری که بیشباهت به اخوی حاتم طایی نیست! گفتهاند که برادرِ حاتم نه پولی و نه دستی برای بخشش داشت. اندیشه کرد که چگونه به شهرت برادر نائل شود و نتیجتاً بدین نتیجه رسید که چاره کار، «ادرار در چاه زمزم» است! اگر همه برادر را با سخاوت به یاد میآوردند، دستکم او را نیز با این عمل به خاطر بسپارند!
و دست آخر تذکاری به همه ابواب جمعی جریان روشنفکری به اینکه: وقتی این مافیا با یکی از نامدارترین چهرههای خود چنین حملهور میشود، حساب امثال شما پیشاپیش پاک و تسویه است! راستی یادم آمد که یک بار دولتآبادی به من گفت: «روشنفکران ایرانی، مانند هووها باهم رفتار میکنند! بعضی از آنها در مواقعی، وحشتناک میشوند!»