سرویس ورزشی جوان آنلاین: زمانی کارلوس کی‌روش و برانکو را در اختیار داشتیم، اما حالا به خاطر اضطرار به وجود آمده راهی جز انتخاب مربی ایرانی نداریم. مقایسه بین مربی ایرانی و خارجی کار سختی نیست و به کارشناس هم نیازی ندارد. اصلی‌ترین تفاوتی که می‌توان به آن اشاره کرد، تفاوت اهداف است؛ مربی‌ای که در اروپا رشد کرده و به قهرمانی جام جهانی می‌اندیشد و مربی داخلی به صعود به جام جهانی! تفاوت بعدی سطح دانش مربیگری است؛ کمیته آموزش فدراسیون‌ها این وظیفه را برعهده دارند و همه ما می‌دانیم که در ۲۰ سال گذشته هر کسی با دو هفته حضور در کلاس مربیگری مدرک A و B می‌گیرد. فراموش نکنید که این مدرک فقط حکم مجوز کار در لیگ است نه تضمین داشتن دانش مربیگری. قطعاً کمیته آموزش ما نمی‌تواند در حد و اندازه‌های فدراسیون‌های اروپایی موفق باشد و سومین مسئله شخصیت مربیان است که باید مدنظر قرار بگیرد. در فوتبال ما به ندرت پیدا می‌شود مربی‌ای که این سلسله مراتب را پشت‌سر گذاشته و در نهایت هدایت تیم ملی را برعهده بگیرد. به هر حال با توجه به شرایط موجود انتظار می‌رود فدراسیون فوتبال برای انتخاب سرمربی ایرانی پنج آیتم مهم را مدنظر قرار دهد؛ شخصیت، روش مربیگری، کاریزما، رزومه‌کاری و مقبولیت اجتماعی. سرمربی آتی اگر این فاکتور‌ها را داشته باشد هم هواداران و هم ملی‌پوشان او را می‌پذیرند. از آنجا که فعلاً علی دایی و امیر قلعه‌نویی به عنوان دو گزینه وطنی مطرح شده‌اند، باید اعلام کرد که دایی از نظر وجهه اجتماعی، شخصیت جهانی و کاریزما مقبولیت بیشتری دارد، در حالی که قلعه‌نویی در ۱۰ سال اخیر تیم‌هایش همیشه اول تا سوم شده‌اند و او از نظر رزومه کاری و شناخت عمیقی که از فوتبال ایران دارد، می‌تواند به تیم‌ملی کمک کند.
