سرویس تاریخ جوان آنلاین: وضعیت کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک، از جوانب گوناگون درخور بررسی است. یکی از مدخلهای شاخص این بررسی، وضعیت بهداشتی و پزشکی حاکم بر این شکنجهگاه است که اخیراً در تحقیقی مجزا مورد بررسی قرار گرفته است. «نگرشی بر وضعیت بهداشت، درمان و تغذیه در زندانهای رژیم پهلوی» عنوان کتابی است که اخیراً از سوی انتشارات موزه عبرت ایران منتشر شده است. عباس کرمانی پدیدآورنده این اثر، در باب زمینهها و موجبات انجام این تحقیق در دیباچه آن آورده است: «بازدید از موزه عبرت یا همان بازداشتگاه کمیته مشترک ضد خرابکاری رژیم گذشته در یکی از روزهای سرد زمستان سال ۱۳۹۱، ملاحظه وضعیت سلولها و بندها و برخی ابزار و آلات بهجا مانده از ساواک و همانندسازی وضعیت گذشته- به شکل بسیار زیبا و طبیعی که قابل تقدیر است- همچنین مطالعه خاطرات یکی از زندانیان سیاسی قبل از انقلاب و مطالبی که در آن مطرح شده بود اعم از وضعیت شکنجهها، چگونگی نگهداری زندانیان، وضع تغذیه، برخورد بازجوها و نگهبانها، اوضاع بهداشتی، استحمام و نحوه درمان افرادی که بیمار میشدند و یا در اثر شکنجه جراحاتی در بدنشان به وجود میآمد نگارنده را علاقهمند ساخت تا تحقیقی در این خصوص انجام دهد. با مشورت با ریاست محترم هیئت مدیره موزه عبرت موضوع بهداشت، درمان و تغذیه بازداشتشدگان و محکومان انتخاب شد. موضوعی که در آن زمان به صورت عمد مورد توجه قرار نمیگرفت تا شاید بر سختی شرایط زندان و زندانیان بیفزاید و آنها را از ادامه مبارزه (بعد از آزادی) منصرف کند، اما تجربه نشان داد که این امر هیچ خللی در اراده آنها برای سرنگونی نظام ظلم و ستم ایجاد نکرد. در این زمینه عمده منابع کتابهای تدوین شده با عنوان خاطرات زندانیان بود، ولی برای تکمیل مطالب با چند تن از زندانیان آن زمان نیز مصاحبهای صورت گرفت.»
مؤلف در بخشی دیگر از مقدمه خویش، در باب چند و چون و مواد خام تحقیق خود چنین مینویسد: «طبیعی است از زندانبان، نگهبان، بازجو و شکنجهگر توقع رأفت و ملایمت نبود، اما از پزشک که پس از اخذ مدرک پزشکی و قبل از شروع کار قسم یاد میکند تا در درمان بیماران با هر مرام و مسلکی بکوشد و نهایت سعی خود را در معالجه آنها به کار ببندد، توقع کار حرفهای و تخصصی میرفت، اما پزشک هم در زندان به کمک بازجو و شکنجهگر میآمد طوری که زندانی را پس از شکنجههای طاقتفرسا بیحال و بیهوش نزد پزشک میبردند و پزشک در معاینات خود مشخص میکرد این بیهوشی طبیعی است یا اینکه زندانی خودش را به تمارض زده و بیحالی و بیهوشیاش صوری است. اکنون که بحث شکنجه به میان آمد باید این مطلب را بیان کرد که در مطالعات انجام گرفته بالاخص مربوط به حوزههای بهداشت و درمان عمده مطالب و موضوعات ارتباط تنگاتنگی با شکنجه داشت و قرین هم بودند که میبایست ذکر میشد، اما به علت اینکه اولاً محور تحقیق بهداشت، درمان و تغذیه بوده و ثانیاً درباره شکنجه مطالب فراوانی تهیه و تدوین شده است و علاقهمندان امکان رجوع و استفاده از آنها را به راحتی دارند از ذکر آنها خودداری شده است. به جرئت میتوان گفت تلاش و مجاهدهای که این عزیزان در آن ایام خفقان و طاغوت که کورسویی از روشنایی و انقلاب و تشکیل نظام جمهوری اسلامی نبود و حتی در ذهن بسیاری از افراد تجسم آن نیز مشکل مینمود قابل مقایسه با مجاهدات زمان انقلاب، جنگ تحمیلی و پس از آن نیست. به هر حال باید سخن را کوتاه کرد و به مصادیق آماده شده پرداخت. قابل ذکر اینکه مطالب این نوشتار در سه بخش با عنوانهای بهداشت، درمان و تغذیه به صورت مجزا آورده شده است...»