جلوه‌هایی از احساس وظیفه یک فقیه بزرگ

 

قدیمی‌ترین خاطره‌ای که نامِ زنده یاد آیت الله محمد فاضل لنکرانی برای این قلم تداعی می‌کند، مصاحبه‌ای بود با آن بزرگ که در آغازین سالیان دهه شصت، در هفته نامه "پیام انقلاب" ارگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درج و شامل بخشی از خاطرات و دیدگاه‌های ایشان می‌شد. تداوم این ارادتِ دورادور، با دیگر گفت و شنود‌ها و اخباری تحقق یافت که در جراید رسالت و جمهوری اسلامی از وی انعکاس می‌یافت و نهایتا مطالعه شرح فرمان امیرمومنان (ع) به مالک اشتر-که تقریر دروس او و با قلمی روان به نگارش در آمده بود-آن را به کمال رساند.

آغاز طلبه گی و ارادت مرحوم آیت الله مجتهدی به ایشان، آشنایی نزدیک ما را رقم زد. منزل آن فقیهِ والا در محله "سه راه بازارِ" قم، که یک بیرونی نسبتا بزرگ و قدیمی داشت که نهایتا به دو اتاق کوچکتر و محل جلوس ایشان منتهی می‌شد، محل دیدار‌های مکرر با آن فقید سعید بود (در آن دوره، عمارت اخیر هنوز بنا نشده بود) توصیه به جدیت در تحصیل و قدردانی از حوزه و شخص مرحوم مجتهدی را، به عنوان ترجیع بند سخنان وی در آن ملاقات ها، به خاطر سپرده ام. این علاقه در سالیان بعد و پس از رحلت آیات گلپایگانی و اراکی، علاوه بر آنکه موجب ارجاع بسیاری از دوستان و آشنایان به آن بزرگوار و البته رهبری معظم گشت، زمینه ساز دیدار‌های مکرر هیئات نوجوانان محله مان در تهران، با ایشان نیز شد که تصویر ذیل آمده، یادگارِ یکی از آنهاست.

آنچه در شخصیت آن عالم فرزانه، بیش از هر چیز چشم این قلم را گرفت، تقدم دین مداری و حق طلبی بر انقلابی گری بود. او به رغم ارج فراوان نزد رهبر کبیر انقلاب و حضور دیرین در نهضت اسلامی، آنجا که در می‌یافت اصل و فرعی از موازین اعتقادی و عملی اسلام پیش پای انقلابی گری ذبح می‌شود، با شهامت به موضع گیری می‌پرداخت. نمونه پیش از انقلابِ آن، تخطئه کتاب "شهید جاوید" بود که برخی از انقلابیون به دلیل گیر بودن پای مرحومان: منتظری، مشکینی و صالحی در آن، از موضع گیری صریح اِبا داشتند و نمونه پس از انقلابش، مواضع انتقادی ایشان در مقام دبیر و عضو شاخص جامعه مدرسین و ایضا ریاست شورای مدیریت حوزه بود و نیز در دوران مرجعیت و ریاست جمهوری محمد خاتمی و محمود احمدی نژاد هم! سِزَد که این خصلت ارجمند، الگوی مروجان دین به ویژه نسل جوان طلاب حوزه‌ها باشد و چنین باد.