شهردار تبریز چند روز پیش طی فرآیندی، به عنوان بهترین شهردار ایران انتخاب شده است. اتفاق جالبی که لابد نشان می‌دهد کلان‌شهر تبریز از نظر پروژه‌های عمرانی، برنامه‌های با نشاط اجتماعی، گردشگری فعال و ده‌ها ماموریت خدماتی، سرآمد تمام شهرهاست!
انتخابی که مقارن شده با ایام‌الله دهه فجر انقلاب اسلامی و اربعین سپهبد سردار شهید قاسم سلیمانی. به این تقارن، اضافه کنید انتخابات مجلس را.
مجموعه‌ای از عواطف پرشور ، حماسه، سوگ و انگیزه، کشور را در برگرفته است. نیازی هم به تبیین شرایط بین‌المللی ایران و مواجه آشکار کشورمان با غرب، استکبار و سیستم تبلیغاتی دشمن نیست.
با این حال، سیستم فرهنگی و تبلیغاتی شهر تبریز که باید پیشتاز این تحلیل‌ها باشد، انگار کلاً در یک فضای دیگر سِیر می‌کند. فضاسازی شهرداری تبریز ایده خاصی ندارد و اول شدن شهردار، به اولویت اول تقاطع‌های مرکز شهر تبدیل شده است.
آخر کجای این تبریک‌بازی‌ها با تواضع و سلوک خدمتگزاری «آقامهدی» و «حاج‌قاسم» هم‌خوانی دارد؟ چرا اینقدر حرف و عمل مدیران ما متضاد است؟
شهرداری تبریز که در برگزاری همایش‌های گام دوم، مُچ تمام نهادهای فرهنگی را خوابانده، این تبلیغات و رفتارهای نازل را از کجای بیانیه گام دوم یافته است؟
ممکن است گفته شود، این بیلبوردها مربوط به بخش خصوصی است و شهرداری دخل و تصرفی در آنها ندارد که این هم عذر بدتر از گناه است و نشان می‌دهد، بخش خصوصی در این شهر به حال خود وِل شده است.
اعضای شورای شهر کجای کار هستند؟ خدا وکیلی این تبریک‌ها بدون پیامدهای بعدی است؟ خب یکی اول شده و یکی دیگر هم به او تبریک گفته، حالا این رفاقت پرهزینه، چه ربطی به منِ شهروند دارد؟ چرا باید امکانات بیت‌المال صرف این قبیل ارتباطات شود؟
